Tag Archives: 4B³

Opinion 1

When the surrounding world constantly accelerates, despite increasing automatization, shortening of travel times and all kinds of amenities as well as unification and integration, instead of having more leisure time we have less. Due to this we eat, live and love in a hurry, faster and faster, to not wake up at the age of 30 or forty realizing we do not have a stable relationship with our nearest and dearest, if we managed to have them, and many times we have a gratis civilization surplus in the form of a nervous breakdown or even worse, a hear attack. Am I exaggerating? I do not think so. Please look around yourselves and honestly respond to the question, how much time do you spend with your family, and how much on fighting the battle for the next, higher position, bigger office or newer car. When to this, not very optimistic, view we add the lowering quality and durability of the things we like to be surrounded with, and for which we are losing our health and minds, the reality seems to become quite apocalyptic.
Fortunately, there are still places, where beyond the robotized machines, the human being is placed; where quality comes above quantity. Such place is for sure in the city of Peterborough in Ontario, where one of the most recognized, on the audiophile market, Canadian manufacturers is located, with its “factory” – Bryston. You do not believe me? Then tell me, what would you say knowing, that the full cycle of manufacturing (in case of amplifiers and preamplifiers) takes 30-35 hours and is completely handmade, and the control stages are at every production step. The care of perfection takes an obsessive level; the finished device is subdued to hundreds of hours of testing, so that when it reaches the consumer, the unit is burned-in and ready for work. When we add to that prices more typical for the pro market, far away from the audiophile curiosities, and a twenty year warranty, yes, yes, this is not a typo – 20 years of warranty, then the situation should be clear – Bryston does not think about changing the idea, which was there in 1962, when the company was founded, and was clear also to subsequent owners, that the company will offer the music lovers, but also people, who treat those devices as work tools, years and years of enjoyment.
This is the reason, that we enthusiastically received for testing the stereophonic 300 W power amplifier 4B³, belonging to the Cubed series, provided to us by the Warsaw based distributor, MJ Audio Lab.

I hope that you can see on the attached pictures, as it is usual for audiophile standards, the tested amplifier is very elegant and compact at the same time. Of course it has some minimalism and coarseness typical for this Canadian manufacturer, but you should know, that besides the “civilian” 17” version of the 4B³ there is also a 19” version available, with heavy duty handles and the Pro Edition, which can be mounted in a rack. Compared to the 4B SST2 we tested some time ago, the 4B³ is clearly better looking, as the front, which was quite monotone then, now is enriched with a centrally placed, milled logo, model name and two LEDs, indicating the working mode of the unit and the power switch. The conventional side panels made place for tightly finned heat sinks, which are aided by the openwork top cover to dissipate heat. The back of the amplifier also does not shock with originality. It emphasizes on logic and ergonomics instead. Despite my concerns, the single, transparent plastic covered loudspeaker terminals accept even loudspeaker cables with massive, 16 mm spades, while the signal can be supplied using balanced and unbalanced line inputs. The selection is done using a small dip switch, one of three, where the second one allows to choose gain – 23 or 29 dB (the first one is recommended when using XLR cables, the second is for RCA inputs) and the power amplifier mode – stereo or bridged mono (the power after bridging increases from 2×300 W / 8 Ω to 1×900 W / 8 Ω). Interestingly the balanced inputs accept not only XLR plugs, but also used in the studios 6.35 mm TRS jack plugs. There is also a trigger socket allowing for “remote” waking up of the amplifier, as well as a centrally placed IEC power socket and the main power switch.
You might have expected, that as a classy and uncompromised stereo power amplifier, the 4B³ is in fact two monoblocs placed into one chassis. So we have here a dual-mono construction, where the left and right channels are not only separated in the power stage, but the amplifier has two toroidal transformers, each dedicated to one channel, and also responsible to a large extent for the total mass of the amplifier being almost 30 kg.

Well, I went lengths to describe the less corporate, but very consumer-oriented approach to business as well as the construction of the Bryston, so I could now, at least theoretically, start to describe its sonic values. The problem is, that the 4B³ is a very ungrateful, in audiophile terms, review sample; as being a device fulfilling the professional and studio approach to the reproduction of sound, it approaches is in a different way than most Hi-Fi and High-End devices. I mean, that it is not “making” the sound, it only amplifies it. So where is the problem? Well, it is in the fact, that in most civilian gear we can talk about its own character, which impresses on the final sound of the system in smaller (rarely) or bigger (mostly) way. And the Bryston does … not have such character. After plugging in the Canadian amplifier into our system we hear the components that composed it, from the sound source through the cables and ending with the speakers. But we do not hear the power amplifier as an element contributing to the sound. So let us take the bass for example. We should expect the lower frequency to be atomic, with a 500 W amplifier (my Gauder are 4 Ω). Yet with the synthetic soundtracks for the “Swordfish” by Paul Oakenfold and “300: Rise of an Empire” authored by the Danish musician Antonius Tom Holkenborg hiding under the stage name of Junkie XL did not cause any fireworks to go off. Instead of an overwhelming, formless bass-like mass pushing us into our listening seat, we could hear and feel even the smallest nuance of the seemingly homogenous sounds generated on the console. Sounds, that were still a solid foundation for the other parts of the sound spectrum, but at the same time were revealing their very fine structure to the listener. The Bryston was presenting the whole without limiting the our perceptive abilities to the surface, but when we had the need, it allowed us to get down to the level of the DNA, and that without the slightest traces of being overly analytical of aseptic.
Are the climates too technical and not musical enough? In contrary, this is a very professional and thorough approach to music, which returns the native, recorded in the source material, “musicality” to the listener, but stripping it down from artificiality and cheap effects. You do not believe me? Then please listen to the over advertised, pompous and exaggerated up to the extreme cult album from Roger Waters “Amused to Death” . Of course the tricks with the barking dog, chopping wood or the snow sleighs will be there, but they will form only the consciously used means of artistic expression, the ornaments chosen by the author, the background to the much deeper thoughts of Waters, and not a self-standing eye-catcher. Do you understand what I am talking about? About balance and reaching the meaning, and not meaningless and thoughtless sliding on the surface – about listening and not just hearing, about noticing and not just looking with a blind eye.
It was similar with symphonic music. Regardless of the fact which disc was placed in the player – the reference sampler “Bolero!: Orchestral Fireworks” (Minnesota Orchestra) or the much less boosted at the mixing table, but instead striking with authenticity, “Rhapsodies” Stokowski, each time the palpability of the virtual sources, three-dimensionality of the stage or truthfulness to the timbre of the natural instruments were obvious and indisputably conform with reality. And while with big ensembles we needed to agree with a kind of re-scaling, being the result of limitations brought by the size of the listening room or the loudspeakers themselves, with small jazz ensembles the Bryston was immediately capable of placing the reproduced set in our room, what made listening to pearls like “Contra La Indecision” Bobo Stenson Trio, move us from being just a listener to become a part of a certain recording session. And although in my personal ascent I would go even further, as I would never be able to get such a directness and palpability of the cymbals, or the might of the piano of the leader at home, so when I did hear and feel them, it means that the Canadian power amplifier got me an individual journey to Auditorio Stello Molo RSI Studio in Lugano, where the mentioned disc was recorded under supervision of Manfred Eicher. Do you need a better recommendation?

So may we assume, that the Bryston 4B³ is an ideal construction? In terms of neutrality, truthfulness, honesty surely yes, but you need to know, that the consumer market has its own, sometimes not very rational rules, and something really – objectively better does not get the praise and honor it deserves. So please do not be surprised, that the 4B³ might not be regarded as good as more smart, or showy, sounding devices. And when we add to this the fact of it being so truthful, we need to take into account people, who will not be able to swallow the truth about their own systems. But if you ask about my individual and very subjective opinion, then the Bryston 4B3 seems to be the summit not only of my audiophile, but also my reviewers dreams.

Marcin Olszewski

System used in this test:
– CD/DAC: Ayon CD-35
– Digital player: Lenovo Z70-80 i7/16GB RAM/240GB SSD + JRiver Media Center 22 + TIDAL HiFi + JPLAY; Yamaha WXAD-10
– Digital source selector: Audio Authority 1177
– Turntable: Kuzma Stabi S + Kuzma Stogi + Shelter 201
– Phonostage: Tellurium Q Iridium MM/MC Phono Pre Amp
– Integrated amplifier: Electrocompaniet ECI5
– Pwer amplifier: Copland CTA 506
– Loudspeakers: Gauder Akustik Arcona 80 + spike extenders
– IC RCA: Tellurium Q Silver Diamond
– IC XLR: LessLoss Anchorwave; Organic Audio; Amare Musica
– Digital IC: Fadel art DigiLitz; Harmonic Technology Cyberlink Copper; Apogee Wyde Eye; Monster Cable Interlink LightSpeed 200
– USB cables: Wireworld Starlight; Goldenote Firenze Silver
– Speaker Cables: Organic Audio; Signal Projects Hydra
– Power Cables: Furutech FP-3TS762 / FI-28R / FI-E38R; Organic Audio Power; Acoustic Zen Gargantua II; Furutech Nanoflux Power NCF
– Power distribution board: Furutech e-TP60ER + Furutech FP-3TS762 / Fi-50 NCF(R) /FI-50M NCF(R)
– Wall Socket: Furutech FT-SWS(R)
– Antivibration platform: Franc Audio Accessories Wood Block Slim Platform
– Ethernet cables: Neyton CAT7+
– Table: Rogoz Audio 4SM3
– Accessories: Sevenrods Dust-caps; Furutech CF-080 Damping Ring; Albat Revolution Loudspeaker Chips

Opinion 2

What is the difference between two devices, theoretically both being in service of music lovers, but coming from the “pro” and consumer markets? Leaving aside the usually much less attractive design, as this is usually the result of the device being designed for the harsh conditions of the recording studios or concerts, for the “pros” the price tag is essential. Of course the cheap/expensive tag quite often is depending on the reference point, or the size of our money bag, but let us not fool ourselves, the consumer market lately got detached from reality. What can we do about that? Well, there are a lot of ways. From avoiding novelties, to the common sensual approach to the range of devices and picking devices from the middle parts of the catalogs. Are those the only possibilities? Of course not, as you can direct your interest to brands, which fare well on both markets, which I confronted in the first sentence. Which brands am I talking about? And this is a fantastic question, which fits ideally to our today’s meeting, as this time I am inviting you to read a few paragraphs about a manufacturer, which besides being successful in its main market, which is the professional one, does not forget about the last link in the chain – the consumers, music lovers and audiophiles. But it would not be anything special, if not for a small thing, the very reasonable approach to pricing of their products, which is a not to the clients. Are you interested? In that case I invite you to meet the Canadian brand Bryston, which is represented by the stereo power amplifier 4B³, and which was supplied for testing by the distributor MJ Audio Lab.

In the very beginning of the general presentation of the Canadian I am putting the guns out of the hands of all people telling, that devices with a studio background must be ugly. Why? Please look at the series of photographs. This is the essence of High End minimalism. The front made from a thick slab of aluminum, with milled elements delicately breaking the monotony of the plane, the slanted edges, the centrally placed power switch with two LED indicators and the company logo and model number above. Let us continue. Going to the back we move along the top cover, with a series of openings and the side walls, equipped with massive heat sinks. And when we look at the back plate of the model 4B³, then we see the following: single, typical studio sockets for balanced line inputs XLR/TRS, single RCA line inputs, three switches setting the operating mode (gain, Bridged and the selection of the used input), a single set of loudspeaker terminals. Then we have the main power switch and a power socket. You must admit, that this is in contrast to studio gear, usually having millions of settings and allowing unlimited cross connections. The tested power amplifier is fortunately very ascetic in terms of functions offered to the average consumer, what combined with the looks, allows to classify it as very music lover and audiophile friendly, and it can be easily positioned in the High End. Am I right? If the response is positive, then there is nothing else left besides reading the reminder of the text, where we will look how the confrontation of the not so ordinary looks and features combines with the sound of the amplifier.

If I would need to shortly characterize the way of presentation of the musical world by our tested hero, the Canadian power amplifier, proudly displaying itself in front of my Japanese set, I would say, after placing it in the sound path, that it orients itself around neutrality. The Bryston proposes a very energetic presentation in the lower registers and very fresh in the upper frequencies. However a very important aspect is, that for once – this treble is not falling into inappropriate exaltation by shining out of proportion, and secondly – the midrange, despite the fact, that the Canadian constructors avoided unnecessary coloration, is very pleasant. Why did I write “pleasant” and not fantastic? Well, its perception will depend on the system working together with the Canadian, and in my case, when it turned out to be a bit colder than I expected, I could counteract this with appropriate cabling, but in other comparison outside of my listening room, when I was listening to ancient music, I could not change it, and then I sometimes lacked the tad of musicality I deem required to this repertoire. This was not a failure, but a statement that came to mind: “It is a shame, that it is so technically correct”. Do you think I am writing nonsense? Absolutely not, as against appearances that what we should achieve, is not possible at home, and in my opinion it is better to bend the reality a bit to fit our preferences, than to suffer with a result far from truth and far from our internal spirit. But as it happens in life, there are a lot of martyrs, and I am not entitled to decide, with which group we should be related to. And how did this translate into the individual silver discs? In the beginning I will mention material, which is the best fit for the tested construction, electronic music from Massive Attack “Protection”. The effect? Unrestricted in terms of control and reproduction of artificial bass power lower octaves. But not only that. The treble was also helping this presentation, as its openness did not leave anything hidden, what the musician composing those notes wanted to show. This was an attack of expressiveness of each and every note, and it was presented as such by the tested amplifier. No shortcuts, but the realization of the ideas of the constructors of the amplifier and the music recorded on the disc. And how was it with other musical genres? This time I will recall the impressions noted during listening to the compilation of Adam Bałdych with Helge Lien Trio “Brothers”. Easy. But with a small “but”, but everything was all right. Starting with the work of the contrabass and the percussion and drums, through the piano and violin the sound was offered on a level needed to live music on an exceptional tier. The instruments working in the lower frequencies never escaped to any side, called lack of control, and the majestic piano and the violin, which often introduced a note of melancholy, were subject to spectacular decay. So what do I mean with the “but”? This production was the first one, which confirmed my theory, about a tad of musicality being absolutely necessary even in a very neutral sounding reproduction. Everything was seemingly OK, but in my spirit, I felt the effect of lack of magic, which is a result of smoothness and juiciness of the sound of the last two instruments (piano and violin). I always confess that I am a romantic, of the never improving kind, and I like this state of adding spirit to music, but I have to note, that in my life I have encountered devices, which combined the world of magic with neutrality. And having this result in memory, I expect it from the tested components. But to justify our tested hero, I will immediately add, that this art of combining those realities was presented by devices, which were very expensive, and today we are talking about a component, priced in a range available for the everyman, and for that the manufacturer should be praised.

The presented in this test power amplifier Bryston 4B³ I am able to describe as a brilliant occasion to learn a sound, which is very close to neutrality, by any high quality music lover. And I will not be bending facts doing that. Music lovers, who are orthodox tube lovers, will not find the erotica they do so love, but it must be said clearly, that from the point of view of the general model sound, the Bryston is topping every tube amplifier. But I will remind, that the world is very diverse, and each and every homo sapiens has its own sound master inside, and being tolerant, and at the same time deviating from the neutrality myself, I am not negating the point of view of the people loving tubes, I am just showing their point of view as a reference for the described Canadian. So finishing this tale I cannot write anything else, in terms of recommendation, as the mandatory aspect of testing it in your own system. I am not able to predict the final effect of the clash of the 4B³ with your system, but for the money, it will be very difficult, if not impossible, to find something similarly interesting.

Jacek Pazio

Distributor: MJ Audio Lab
Price: 7220 CAD Net

Technical details:
Power Output: 2 x 300W / 8 Ω, 2 x 500W / 4 Ω, 1 x 900W / 8 Ω
(Bridged Mono)
Inputs: RCA, XLR
Gain: 23 or29 dB
THD+N: <0,005% od 20Hz – 20kHz @ 300W
Noise: 110dB (asymetrical), -113dB (symetrical)
Slew Rate: <60V/μS
Frequency Response: 0,5 Hz -> 100kHz
Damping:> 500 @ 20 Hz (8Ω)
Power Consumption:
Standby:<0.5 W
Idle:≤80 W
300W 8Ω:1000 W
Bridged: 900W 8Ω: 1700 W
Dimensions (W x H x D): 432 x 160 x 411 mm
Weight: 28.5 kg

System used in this test:
– CD: CEC TL 0 3.0 + Reimyo DAP – 999 EX Limited TOKU
– Preamplifier: Robert Koda Takumi K-15
– Power amplifier: Reimyo KAP – 777
– Loudspeakers: Trenner & Friedl “ISIS”
– Speaker Cables: Tellurium Q Silver Diamond
IC RCA: Hijri „Milon”
XLR: Tellurium Q Silver Diamond
Digital IC: Harmonix HS 102
Power cables: Harmonix X-DC 350M2R Improved Version, Furutech NanoFlux NCF Furutech DPS-4 + FI-E50 NCF(R)/ FI-50(R), Hijiri Nagomi
Table: SOLID BASE VI
– Accessories: Harmonix Beauty Tone Milion Maestro, Harmonix TU 505EX MK II, Stillpoints „ULTRA SS”, Stillpoints ”ULTRA MINI”; antivibration platform by SOLID TECH; Harmonix AC Enacom Improved for 100-240V; Harmonix Room Tuning Mini Disk RFA-80i; Artnovion acoustic panels
– Power distribution board: POWER BASE HIGH END
Analog stage:
– Turntable:
Drive: SME 30/2
Arm: SME V
Cartridge: MIYAJIMA MADAKE
Phonostage: RCM THERIAA

Opinia 1

Gdy otaczający nas świat nieustannie przyspiesza a pomimo coraz większej automatyzacji, skracania czasu podróży, wszelakiej maści udogodnieniom i powszechnej unifikacji oraz integracji, wolnego czasu zamiast coraz więcej mamy … coraz mniej. W związku z powyższym jemy, żyjemy i bardzo często również kochamy w biegu, przelocie, byle jak i byle szybciej, by koniec końców w wieku 30-40 lat obudzić się z ręką w … wiadomo czym. Bez stabilnych relacji z bliskimi, o ile w tzw. międzyczasie zdołaliśmy ich przy sobie utrzymać, a bardzo często z cywilizacyjnym „gratisem” w postaci nerwic, czy nawet ataku serca na koncie. Przesadzam? Nie sądzę. Rozejrzyjcie się tylko Państwo wokół siebie i szczerze odpowiedzcie sami sobie na pytanie ile czasu spędzacie wspólnie z rodziną, a ile poświęcacie na nieraz bezsensowną walkę z materią i sobie podobnymi o kolejny, wyższy stołek, większy gabinet, czy nowszy samochód. Jeśli do tej niezbyt optymistycznej wizji dodamy coraz mniejszą trwałość dóbr, którymi z taką lubością się otaczamy i dla których mówiąc wprost i bez ogródek wypruwamy sobie żyły obraz współczesności przybiera mocno apokaliptyczne barwy.
Całe szczęście są jeszcze miejsca, gdzie nadal, ponad zrobotyzowanymi maszynami stawiany jest człowiek, a zamiast ilości liczy się przede wszystkim jakość. Do takich oaz normalności można z pewnością zaliczyć miasto Peterborough w Ontario, gdzie mieści się zarówno siedziba, jak i „fabryka” jednego z najlepiej rozpoznawalnych na audiofilskim rynku kanadyjskiego producenta – Brystona. Nie wierzycie? To co w takim razie powiecie na to, że to właśnie tam cały, trwający (w przypadku przedwzmacniaczy i wzmacniaczy) 30-35 godzin, montaż odbywa się ręcznie, kontrole następują na każdym etapie produkcji, dbałość o perfekcję osiąga iście obsesyjny poziom, a przed wysyłką urządzenia są przez setki godzin poddawane najprzeróżniejszym testom, by trafiając do końcowego klienta być już praktycznie wygrzanymi i gotowymi do pracy? Jeśli dodamy do tego typowe dla rynku profesjonalnego, dalekie od audiofilskich kuriozów, ceny i dwudziestoletnią, tak tak, to nie przejęzyczenie, czy drukarski chochlik – dokładnie 20-letnią gwarancję, sytuacja powinna być jasna – Bryston ani myśli zmieniać idei, jaka przyświecała w 1962 r. jego założycielom i kolejnym właścicielom, by oferować urządzenia zdolne przez długie lata dostarczać radość kolejnym pokoleniom nie tylko melomanów, ale i ludzi traktujących je jako narzędzie swojej pracy.
Dlatego też z niekłamanym entuzjazmem przyjęliśmy, od polskiego dystrybutora marki – warszawskiego MJ Audio Lab, do testów należącą do serii Cubed 300 W stereofoniczną końcówkę mocy 4B³.

Jak mam nadzieję widać na załączonych fotografiach, oraz jak na audiofilskie standardy przystało, tytułowy wzmacniacz prezentuje nad wyraz elegancko i kompaktowo zarazem. Oczywiście nie sposób odmówić mu pewnej charakterystycznych dla kanadyjskiego wytwórcy minimalizmu i surowości, lecz warto mieć też świadomość, iż oprócz dostarczonej do recenzji typowo „cywilnej” 17’’ wersji 4B³ dostępna jest również opcja 19’’ z masywnymi uchwytami i Pro Edition przystosowana do montażu w szafach typu Rack. W porównaniu do testowanego przez nas jakiś czas temu 4B SST2, 4B³ wyraźnie wyładniał, gdyż dość monotonny poprzednio front, wykonany z masywnego płata szczotkowanego aluminium, został wzbogacony przez zgrabnie wkomponowany, centralnie umieszczony prostokątny szyld z wygrawerowanym logotypem marki, oznaczeniem symbolu, dwiema informującymi o stanie pracy urządzenia niewielkimi, zupełnie nieabsorbującymi, diodami, oraz włącznikiem głównym. Konwencjonalne ściany boczne standardowo zastąpiono gęsto użebrowanymi radiatorami, które w procesie oddawania powstającego podczas pracy ciepła wspomaga ażurowa pokrywa górna. Tył wzmacniacza również nie przejawia ambicji ku temu by szokować oryginalnością. W zamian za to stawia na logikę i ergonomię. Wbrew moim wcześniejszym obawom pojedyncze, zalane transparentnym plastikiem gniazda głośnikowe bez najmniejszego problemu akceptują przewody głośnikowe zakonfekcjonowane nawet masywnymi 16 mm widłami a sygnał można dostarczyć zarówno do niezbalansowanych, jak i zbalansowanych wejść liniowych. Ich wybór należy potwierdzić jednym z trzech hebelkowych przełączników, z których pozostałe dwa odpowiedzialne są za dobór wzmocnienia – 23 lub 29 dB (pierwsze zalecane przy korzystaniu z XLR-ów a drugie z RCA) i wybór trybu pracy końcówki –stereo, lub mono (moc po zmostkowaniu wzrasta z 2 x 300W / 8 Ω do 1 x 900W / 8 Ω). Co ciekawe wejścia zbalansowane akceptują nie tylko klasyczne wtyki XLR, lecz również powszechnie stosowane w studiach wtyki TRS – duży jack 6,35 mm. Nie zabrakło też gniazda triggera umożliwiającego „zdalne” wybudzenie wzmacniacza, oraz centralnie umieszczonego gniazda zasilającego IEC i włącznika głównego.
Jak przystało na rasową i zarazem bezkompromisową stereofoniczną końcówkę mocy tak naprawdę 4B³, to dwa monobloki umieszczone w pojedynczej obudowie. Mamy zatem do czynienia z konstrukcją dual mono a podział na lewy i prawy kanał nie dotyczy tylko sekcji wzmacniającej, lecz również i zasilania, gdyż wbrew temu, co można gdzieniegdzie wyczytać, tytułowy wzmacniacz nie posiada pojedynczego, lecz dwa – po jednym dedykowanym każdemu kanałowi potężne toroidy, które też w znacznej mierze odpowiadają za blisko 30 kg wagę końcówki.

No dobrze, obcmokałem mało konsumpcyjne, za to niezwykle pro-klienckie podejście do biznesu i budowę Brystona, więc spokojnie, przynajmniej teoretycznie, moglibyśmy zabierać się za opis jego walorów sonicznych. Problem jednak w tym, że 4B³ okazuje się nad wyraz niewdzięcznym, pod audiofilskim względem, obiektem recenzji, gdyż będąc z krwi i kości urządzeniem z powodzeniem spełniającym profesjonalno – studyjne kryteria do tematu reprodukcji dźwięku podchodzi z diametralnie innej, aniżeli ogólnie przyjęta w Hi-Fi i High-Endzie, strony. Chodzi bowiem o to, że on dźwięku „nie robi” a jedynie go wzmacnia. W czym zatem problem? Ano w tym, że o ile w zatrważającej większości cywilnym sprzętów z powodzeniem możemy mówić o ich własnym, w mniejszym (rzadko), bądź większym (najczęściej) stopniu odciskającym swe piętno na finalnym brzmieniu charakterze, to Bryston takowego charakteru najzwyczajniej w świecie … nie posiada. Po wpięciu kanadyjskiej amplifikacji w tor słyszymy bowiem składające się na ów tor komponenty, czyli od źródła poczynając, poprzez okablowanie, na kolumnach skończywszy, lecz samą końcówkę, jako cokolwiek wnoszącą od siebie, już niekoniecznie. Weźmy na ten przykład bas, bo czego jak czego, ale akurat najniższych składowych po 500 W wzmaku (moje Gaudery są 4 Ω) wypadałoby oczekiwać wręcz atomowych. Tymczasem wykorzystane w roli materiału testowego syntetyczne ścieżki dźwiękowe do „Swordfish” autorstwa Paula Oakenfolda i „300: Rise of an Empire” ukrywającego się pod pseudonimem Junkie XL Duńczyka Antoniusa Toma Holkenborga nijakich nadspodziewanych fajerwerków nie wywołały. Zamiast bowiem wgniatającej w fotel bezkształtnej masy basopodobnej melasy słychać i czuć było każdy, nawet najdrobniejszy niuans pozornie jednorodnych, wygenerowanych na konsolecie dźwięków. Dźwięków, które nadal stanowiły nad wyraz homogeniczny fundament pozostałych podzakresów, lecz również odkrywały przed słuchaczem swoją niezwykle misterną strukturę. Bryston prezentując całość nie ograniczał możliwości naszej percepcji li tylko do samej powierzchni, lecz gdy tylko czuliśmy taką potrzebę, pozwalał niemalże wniknąć w struktury łańcuchów DNA ową strukturę stanowiących i to bez nawet najmniejszych oznak zbytniej analityczności, czy prosektoryjnej antyseptyczności.
Zbyt techniczne i będące zaprzeczeniem szeroko-pojętej muzykalności klimaty? Wręcz przeciwnie, to właśnie takie, na wskroś profesjonalne i rzetelne podejście do tematu, które ową natywną, zapisaną w materiale źródłowym, „muzykalność” przywraca odbiorcy, przy okazji odzierając ją ze sztuczności i taniego efekciarstwa. Nie wierzycie? To posłuchajcie chociażby wydawałoby się przereklamowanego, patetycznego i przesadzonego do granic przyzwoitości kultowego albumu „Amused to Death” Rogera Watersa. Oczywiście wszelakiej maści „sztuczki” ze szczekającym psem, rąbaniem drewna, czy kuligiem jak najbardziej się pojawią, lecz pełnić będą rolę jedynie świadomie użytych środków artystycznego wyrazu, autorskiej ornamentyki, tła do zdecydowanie poważniejszych refleksji Watersa, aniżeli atrakcję samą w sobie. Rozumiecie Państwo o co chodzi? O równowagę i dotarcie do sedna a nie pobieżne, bezrefleksyjne ślizganie się po powierzchni – o słuchanie a nie li tylko słyszenie, o dostrzeganie a nie tępe wpatrywanie się niewidzącym wzrokiem.
Na symfonice sprawy wyglądały podobnie. Niezależnie od tego, czy w odtwarzaczu lądował referencyjny sampler „Bolero!: Orchestral Fireworks” (Minnesota Orchestra), czy zdecydowanie mniej podkręcony na stole mikserskim, za to porażający autentyzmem, „Rhapsodies” Stokowskiego za każdym razem namacalność źródeł pozornych, trójwymiarowość sceny, czy wierność barwie naturalnego instrumentarium były oczywiste i bezdyskusyjnie zgodne z rzeczywistością. O ile jednak przy wielkich składach musieliśmy godzić się na pewnego rodzaju przeskalowanie wynikające z ograniczeń, czy to lokalowych, czy będących pochodną samych kolumn, to przy niewielkich składach jazzowych Bryston bez chwili wahania był w stanie umieścić reprodukowany skład w naszym pokoju, przez co odsłuch takich perełek jak „Contra La Indecisión” Bobo Stenson Trio sprawiał, iż z roli biernego słuchacza srebrnego krążka mogliśmy ewoluować do uczestnika konkretnej sesji nagraniowej. Chociaż może w swych osobistych wynurzeniach posunę się nieco dalej, gdyż takiej bezpośredniości i namacalność perkusjonaliów, czy potęgi fortepianu lidera w swoim mieszkaniu nie byłbym w stanie uzyskać a skoro je usłyszałem i ich doświadczyłem, to wygląda na to, iż kanadyjska końcówka zafundowała mi indywidualną wycieczkę do Auditorio Stelio Molo RSI Studio w Lugano, gdzie nad realizacją wspomnianego krążka czuwał sam Manfred Eicher. Czy trzeba o lepszą rekomendację?

Czyżbyśmy zatem mogli domniemywać, iż Bryston 4B³ jest konstrukcją idealną? Pod względem neutralności, rzetelności i wierności brzmieniu z pewnością tak, lecz warto zdawać sobie też sprawę, iż rynek konsumenckiego audio rządzi się swoimi, nieraz mało racjonalnymi, prawami i coś realnie – obiektywnie lepsze wcale nie zostaje odpowiednio docenione i uhonorowane. Dlatego też nie zdziwcie się Państwo jeśli 4B³ okaże się w oczach co poniektórych odbiorców mniej ciekawą propozycją aniżeli bardziej efektownie, jeśli nie efekciarsko grające urządzenia, a jeśli dodamy do tego fakt jego prawdomówności warto brać poprawkę na tych, którzy ową prawdę o własnych systemach niekoniecznie będą w stanie przełknąć. Jeśli zaś chodzi o moją w pełni indywidualną i do bólu subiektywną opinię, to Bryston 4B³ wydaje się być spełnieniem nie tylko audiofilskich, lecz i recenzenckich marzeń.

Marcin Olszewski

System wykorzystany podczas testu:
– CD/DAC: Ayon CD-35
– Odtwarzacz plików: laptop Lenovo Z70-80 i7/16GB RAM/240GB SSD + JRiver Media Center 22 + TIDAL HiFi + JPLAY; Yamaha WXAD-10
– Selektor źródeł cyfrowych: Audio Authority 1177
– Gramofon: Kuzma Stabi S + Kuzma Stogi + Shelter 201
– Przedwzmacniacz gramofonowy: Tellurium Q Iridium MM/MC Phono Pre Amp; Phasemation EA-500
– Wzmacniacz zintegrowany: Electrocompaniet ECI5
– Końcówka mocy: Copland CTA 506
– Kolumny: Gauder Akustik Arcona 80 + spike extenders; DeVore Fidelity Gibbon 3XL
– IC RCA: Tellurium Q Silver Diamond
– IC XLR: LessLoss Anchorwave; Organic Audio; Amare Musica
– IC cyfrowe: Fadel art DigiLitz; Harmonic Technology Cyberlink Copper; Apogee Wyde Eye; Monster Cable Interlink LightSpeed 200
– Kable USB: Wireworld Starlight; Goldenote Firenze Silver
– Kable głośnikowe: Organic Audio; Signal Projects Hydra
– Kable zasilające: Furutech FP-3TS762 / FI-28R / FI-E38R; Organic Audio Power; Acoustic Zen Gargantua II; Furutech Nanoflux Power NCF
– Listwa: Furutech e-TP60ER + Furutech FP-3TS762 / Fi-50 NCF(R) /FI-50M NCF(R)
– Gniazdo zasilające ścienne: Furutech FT-SWS(R)
– Platforma antywibracyjna: Franc Audio Accessories Wood Block Slim Platform
– Przewody ethernet: Neyton CAT7+
– Stolik: Rogoz Audio 4SM3
– Akcesoria: Sevenrods Dust-caps; Furutech CF-080 Damping Ring; Albat Revolution Loudspeaker Chips

Opinia 2

Jaka jest różnica pomiędzy dwoma teoretycznie pracującymi w służbie dla miłośników muzyki urządzeniami z tak zwanego rynku „pro” i konsumenckiego? Otóż pomijając z reguły nieco mniej atrakcyjny, bo wymuszony odpornością na ciężką pracę w studiach lub na koncertach, wygląd wywołanych do tablicy konstrukcji, dla branży pro-audio zasadniczym i niestety dla nas – konsumentów, bardzo znamiennym w negatywne skutki aspektem jest widniejąca na metce sprzętu do użytku domowego cena. Oczywiście pojęcie tanio/drogo bardzo często zależy od punktu odniesienia, czyli zasobności posiadanej sakiewki, ale nie oszukujmy się, rynek konsumencki ostatnimi czasy nieco oderwał się od rzeczywistości. Co na to poradzić? Cóż, sposobów jest wiele. Od unikania nowości, po zdroworozsądkowe zejście do będącego bardziej przyjaznym w domenie kosztów sektora środka cennika. Czy to jedyne możliwości? Naturalnie, że nie, gdyż można również skierować swoje żądze ku markom, które bardzo dobrze radzą sobie na dwóch skonfrontowanych ze sobą w pierwszym zdaniu rynkach. Jakie marki mam na myśli? I to jest fantastyczne, idealnie pasujące do naszego dzisiejszego spotkania pytanie, gdyż tym razem zapraszam wszystkich na kilka akapitów o producencie, który mimo głównego z sukcesem okupowanego nurtu swojej działalności jakim jest rynek profesjonalny, nie zapomina również o ostatnim ogniwie w łańcuchu konsumentów, czyli melomanach i audiofilach. Jednak nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie mały, bardzo interesujący nasze grono drobiazg w postaci poszanowania klienta od strony wyceny swoich wyrobów. Zainteresowani? W takim razie zapraszam na spotkanie z kanadyjską marką Bryston, którą w boju z moim Japończykiem będzie reprezentować stereofoniczna końcówka mocy 4B³, a jej wizytę w moich progach zawdzięczam dystrybutorowi MJ Audio Lab.

Już na starcie ogólnej prezentacji Kanadyjczyka wszystkim osobnikom wieszczącym designerką porażkę produktom ze studyjnym rodowodem z niekłamaną satysfakcją wytrącam czasem jedyny argument, jakim jest przypisywanie im aparycji brzydkiego kaczątka. Dlaczego? Proszę spojrzeć na załączoną serię fotografii. Toż to esencja High End-owego minimalizmu. Wykonany z grubego płata aluminium z delikatnie przełamującymi monotonię płaszczyzny podfrezowaniami i skośnie wykończonymi krawędziami front ozdobiono jedynie centralnie umieszczonym prostokątnym włącznikiem z zogniskowanymi nad nim dwoma sygnalizującymi pracę urządzenia diodami i tuż nad nimi wyciętymi oznaczeniami modelu i logo marki. Idźmy dalej. Krocząc ku tylnemu panelowi mijamy naszpikowaną seriami otworów wentylacyjnych górną płaszczyznę obudowy i jej uzbrojone w potężne radiatory boczne ścianki. A gdy spojrzymy na plecy modelu 4B³, okaże się, iż w ofercie przyłączeniowej otrzymujemy jedynie: pojedyncze, typowo studyjne gniazda dla liniowego wejścia zbalansowanego XLR/TRS , pojedyncze wejścia liniowe RCA, trzy hebelki ustalające tryb pracy (wzmocnienie, BRIDGED i wybór wykorzystywanego wejścia), pojedynczy zestaw terminali kolumnowych, włącznik główny i gniazdo zasilające. Przyznacie, że stojąc w kontrze do wyposażonych w miliony ustawień i umożliwiających nieskończoną ilość krzyżowych podłączeń produktów studyjnych, tytułowa końcówka mocy w kwestii oferty zbędnych dla zwykłego konsumenta funkcji na szczęście jest bardzo ascetyczna, co w połączeniu z ogólnym wyglądem pozwala klasyfikować ją jako bardzo przyjazną każdemu melomanowi i audiofilowi z bezproblemowym pozycjonowaniem w segmencie High Endu. Mam rację? Jeśli odpowiedź jest twierdząca, nie pozostaje Wam nic innego, jak zgłębienie dalszej części tekstu, gdzie przyjrzymy się, jak wypada konfrontacja nietuzinkowego wyglądu i idącego z nim w parze wyposażenia z walorami sonicznymi przedstawianego pieca.

Gdybym miał pokrótce zobrazować sposób prezentacji świata muzyki przez nasz obiekt zainteresowań, jakim jest dumnie prezentująca się na tle mojej elektroniki kanadyjska końcówka mocy, powiedziałbym, że wpinając ją w tor estetyka dźwięku orientuje się wokół neutralności. Bryston proponuje bardzo energetyczny w niskich rejestrach i świeży w górnym zakresie częstotliwości przekaz. Ale bardzo istotnym jest fakt, że raz – owa góra pasma nie popada w nadmierną egzaltację w postaci wyskakiwania przed szereg, a dwa – średnica mimo unikania, przynajmniej według konstruktorów z kraju klonowego liścia, zbędnego podkolorowania nadal jest bardzo przyjemna. Dlaczego napisałem „przyjemna”, a nie fantastyczna? Otóż jej odbiór zależeć będzie od współpracującego z Kanadyjczykiem systemem i gdy w moim przypadku nawet nieco chłodniej niż bym tego oczekiwał wypadającą odsłonę testową mogłem podkręcić barwowo stosownym okablowaniem, to w innym wyjazdowym sparingu podczas słuchania muzyki dawnej niewiele mogłem poradzić i czasem brakowało mi niezbędnej dla tego repertuaru nutki muzykalności. Nie była to porażka, tylko samoczynnie nasuwające się stwierdzenie: „Szkoda, że tak poprawnie technicznie”. Myślicie, że bredzę pisząc takie wnioski? Bynajmniej, gdyż wbrew pozorom to co w rzeczywistości powinniśmy u siebie uzyskać, w warunkach domowych jest niemożliwe i według mnie lepiej jest lekko nagiąć rzeczywistość do swoich preferencji, niż męczyć się wynikiem dalekim od prawdy i dodatkowo negatywnie spotęgowanym odejściem od potrzeb wewnętrznego ducha. Ale jak to w życiu bywa, świat pełen jest męczenników i nie mnie jest rozstrzygać z jaką grupą powinniśmy się utożsamiać. Jak to przełożyło się na poszczególne srebrne krążki? Na starcie wspomnę o materiale będącym wodą na młyn opiniowanej konstrukcji, czyli muzyce elektronicznej spod znaku Massive Attack „Protection” . Efekt? Nieskrępowane pod względem kontroli i oddaniu energii sztucznych pomruków najniższe składowe. Mało tego. W sukurs takiej prezentacji szły również wysokie tony, które swoją otwartością nie pozostawiały niedomówień, o co chodziło komponującym odtwarzane nuty muzykom. To miał być atak bardzo szczegółowo w domenie wyrazistości każdej sztucznie wygenerowanej nuty i tak też przedstawił to testowany piec. Żadnych dróg na skróty, tylko realizacja założeń tak konstruktorów wzmacniacza jak i zapisanych na płycie zapisów na pięciolinii. A jak z innymi nurtami muzycznymi? Tym razem przywołam uczucia zanotowane podczas słuchania kompilacji Adama Bałdycha z Helge Lien Trio „Brothers”. Spokojnie. Co prawda z małym „ale”, jednak wszystko było w jak najlepszym porządku. Począwszy od pracy kontrabasu i perkusji przez fortepian i skrzypce przekaz oferował bardzo ważny dla przeżycia muzyki na wyczynowym poziomie wynik. Pierwsze pracujące w niskich zakresach częstotliwości instrumenty ani razu nie wyskoczyły na bok zwanym brakiem kontroli, a dostojny fortepian i często wprowadzające nutę melancholii w odtwarzanych kompozycjach skrzypce swobodnie oddawały się efektowi spektakularnych wybrzmień. O co więc chodzi z tym „ale”? Otóż ta produkcja była pierwszą, która potwierdzała moją teorię dotyczącą niezbędności szczypty muzykalności nawet w bardzo neutralnym graniu. Niby wszystko ok., ale gdzieś w duchu odczuwałem efekt braku magii, jakim jest gładkość i soczystość grania dwóch ostatnio wymienionych instrumentów (piano i viola). Co prawda zawsze szczerze przyznaję, że jestem niepoprawnym romantykiem i lubię stan uduchowienia muzyki, ale zaznaczam, iż w swej zabawie w testowanie urządzeń kilka razy spotkałem konstrukcje łączące świat magii z neutralnością, dlatego mając w pamięci taki wynik od ocenianych komponentów zawsze tego oczekuję. Jednak na pełnoprawne usprawiedliwienie dzisiejszego bohatera natychmiast dodam, że ową sztukę przenikania się tych realiów prezentowały urządzenia bardzo drogie, a dzisiaj w stosunku do nich rozprawiamy o komponencie dla przysłowiowego Kowalskiego i za to należą się brawa.

Prezentowaną w powyższym teście końcówkę mocy Bryston 4B³ bez najmniejszego naciągania faktów jestem w stanie określić jako wspaniałą okazję poznania bliskiego neutralności grania przez każdego adepta sztuki pochłaniania najwyższej jakości dźwięku. Naturalnie ortodoksyjnie skorelowani na lampy melomani nie znajdą w takim przekazie kochanych przez nich pokładów erotyki, ale jasno trzeba powiedzieć, z punktu widzenia ogólnego postrzegania wzorca dźwięku Bryston kładzie każdego lampiaka na łopatki. Ale przypominam, świat jest tak różnorodny, że co przedstawiciel homo sapiens, to inny wzorzec i będąc tolerancyjnym, a w dodatku sam nieco odchodząc od neutralności nie neguję punktu widzenia ludzi zakochanych w szklanych bańkach, tylko postawiłem ich jako punkt odniesienia dla opiniowanego Kanadyjczyka. Zatem wieńcząc tę opowieść w kwestii rekomendacji nie mogę napisać nic innego, jak zalecenie obowiązkowego poznania jego możliwości na własnym podwórku. Końcowego efektu zderzenia 4B³ z Waszą układanką nie jestem w stanie przewidzieć, ale z pewnością za te pieniądze pośród konkurencji może nie jest niemożliwe, ale z pewnością trudno będzie znaleźć coś tak ciekawego.

Jacek Pazio

Dystrybucja: MJ Audio Lab
Cena: ok. 24 000 PLN brutto (7220 CAD netto)

Dane techniczne:
Moc wyjściowa: 2 x 300W / 8 Ω, 2 x 500W / 4 Ω, 1 x 900W / 8 Ω(mostek mono)
Wejścia: RCA, XLR
Wybór wzmocnienia: 23 lub 29 dB
Zniekształcenia harmoniczne: <0,005% od 20Hz – 20kHz przy 300W
Szum poniżej pełnej mocy: 110dB (niesymetrycznie), -113dB (symetrycznie)
Szybkość narastania napięcia wyjściowego: <60V/μS
Pasmo przenoszenia: 0,5 Hz -> 100kHz
Współczynnik tłumienia:> 500 przy 20 Hz (8Ω)
Pobór mocy:
Standby:<0.5 W
Idle:≤80 W
300W 8Ω:1000 W
Bridged: 900W 8Ω: 1700 W
Wymiary (S x W x G): 432 x 160 x 411 mm
Waga: 28.5 kg

System wykorzystywany w teście:
– źródło: transport CEC TL 0 3.0, przetwornik D/A Reimyo DAP – 999 EX Limited TOKU
– przedwzmacniacz liniowy: Robert Koda Takumi K-15
– końcówka mocy: Reimyo KAP – 777
Kolumny: Trenner & Friedl “ISIS”
Kable głośnikowe: Tellurium Q Silver Diamond
IC RCA: Hijri „Milon”,
XLR: Tellurium Q Silver Diamond
IC cyfrowy: Harmonix HS 102
Kable zasilające: Harmonix X-DC 350M2R Improved Version, Furutech NanoFlux NCF Furutech DPS-4 + FI-E50 NCF(R)/ FI-50(R), Hijiri Nagomi
Stolik: SOLID BASE VI
Akcesoria:
– antywibracyjne: Harmonix TU 505EX MK II, Stillpoints ULTRA SS, Stillpoints ULTRA MINI
– platforma antywibracyjna SOLID TECH
– zasilające: Harmonix AC Enacom Improved for 100-240V
– akustyczne: Harmonix Room Tuning Mini Disk RFA-80i
– listwa sieciowa: POWER BASE HIGH END
– panele akustyczne Artnovion
Tor analogowy:
– gramofon:
napęd: SME 30/2
ramię: SME V
wkładka: MIYAJIMA MADAKE
przedwzmacniacz gramofonowy: RCM THERIAA