Tag Archives: David Laboga Custom Audio 3DR Connect XLR

Opinion 1

Seemingly the time before Christmas, when we are doing all the cleaning work and shopping, is not the time to do any deeper analysis of what is going on around us, yet looking at the situation in the fragment of the market that interests us most, it cannot go unnoticed, that despite the instability of the currency and fuel markets, High-End audio does better than ever before. The prices are skyrocketing lately, something that does not surprise anyone anymore, this even fuels the race – you can quote any price, as high as you want, and still there will be buyers willing to pay it. In the end you do not know, how the much the money you own will be worth in a while, so instead of helplessly seeing them eaten by the inflation, or the ever growing, and better and better hidden, taxes, some of the more lucky amongst us are pushing the boundaries to complete and modify their systems, which seem to gain on their value each year, instead of losing it, as it was common some time ago. This happens because you can sell a device bought one, or two years ago, for the purchase price on the used market, as those devices new cost now 30-50% more. So currently the risk of losing your money is shrinking to an acceptable level, and the demand for audiophile luxury goods not only remains on a high level, but seems to be growing. So it should not come as a surprise, that even in Poland, products appear on the market, designed to fulfill the demands of the more and more demanding clientele. One of the Polish manufacturers being very much at home in the “high society” is the Wroclaw based manufacture David Laboga Custom Audio, where the name alone already indicates, that its products are as far from mass production as you can get – all is handmade and uses materials, that require special attention and proper care. The best example for this kind of approach was reviewed by us about a year ago, it was covered in red leather and had real rubies as decoration – the Ruby Ethernet. And the top of the line 3DR Connect XLR interconnects we are going to test today are equally exemplary.

As you probably noticed in the attached pictures, I recalled the Ruby Ethernet  in the introductory paragraph not by coincidence, as the cable tested today has many similarities with that older cable, in terms of exterior design. So we have here 1.5m long cables (there is a possibility to order those 50cm longer at extra cost) beautifully enclosed in black and red-crimson, calf leather, which, besides the obvious esthetics, brings also reduced microphonic effect, that would influence the capacitance of the conductors. Additionally, each one of the interconnects boasts handmade, and decorated with the company logo and the model markings, mahogany splitters. Each of those exquisite capsules houses an unique composition of natural stones, which should absorb the unwanted electromagnetic radiation. The presence of those stones can be easily detected by shaking those splitters, creating a kind of audiophile maracas out of them, or a representative of the Crotalinae family (a rattlesnake). You may see the used plugs as a certain surprise, as David used the rhodium plated Neotech NEX-OCC R, made from monocrystalline UP-OCC copper instead of the, often used in topline products, Furutech or Oyaide top shelf products. I think, this might have been done due to the serious diameter of his flagship cables. And one more thing – continuing the tradition, the 3DR Connect XLR are made from hand woven strands of high purity, oxygen free copper, using a proprietary geometry. Touching the cable you can also make out, that inside the leather sheaths there is some kind of spongy-fibrous filling, that keeps the conductors from touching the outer sheath. Fortunately, despite the significant diameter and mass, which comes mostly from the mahogany splitters, the 3DR Connect XLR are nicely flexible, what makes them easy to place behind the connected components.

While this is all what we know about the construction of the cables, as usual with DLCA (David Laboga Custom Audio) they release next to no information about that, we can just stop thinking about what and how can influence the sound and just move on to listening.
I started the playlist with some quiet and laid back albums, at least for me, the doom post-metal, with a pinch of gothic and cold-wave, from the 4AD label “Celestial Blues” by King Woman and the elegy-progressive “Ellengæst” by Crippled Black Phoenix. This means, that the rhythm is usually quite slow, or the vocals are, because at least in King Woman Joey Raygoza is behind the drum set, and he often ventures in some truly hardcore regions, where his musical sensitivity was shaped, but still the music is very heavy and depressively stuffy. Amassed sounds, resembling a cacophony, in less resolving systems can overwhelm like a mudslide, and you need to be alert to not fall into this brown molasse when striving towards uncompromised musicality. I am mentioning this on purpose, as the DLCA 3DR is first of all musical, according to its company DNA; secondly it sounds with a very dense and coherent sound, and thirdly – it has a nicely accented, abundant lower part of the spectrum. So when you look at this abbreviated characteristic, this is a recipe for an ideal disaster. Yet exactly this kind of repertoire allowed the top interconnect from Laboga not only fare well, but also really catch wind in its sails and shine clearly. The reason for that is the above average resolution of the Wroclaw cables, which, while operating on the more euphonic and sweeter side of the force, do not lose or retain any of the transmitted information. They can even extract nuances out of the dark, which other, seemingly more detailed and analytic cables, bragging with the amount of presented nuances, yet lose them somewhere amongst the fight. So how do the tested cables do it? All you need is to sit down and listen, so you can hear, even without any special attention, that in this case the key to success is the incredible ability of differentiating between parasitic noises, smudging or artefacts from the information recorded in the source, removing the first ones and focusing on providing the second. And while this seems quite easy and obvious at first glance, in practice it turns out to be much more difficult. Fortunately, the 3DR master this task perfectly.
But let us move to some, maybe not mainstream, but less dark climates, and tackle the very tasty, oriental disc from the ACT label, the “Ahlam” by NES, where two violas and a wealth of percussion instruments, together with the vocal of the leader – Nesrine Belmokh – create a truly magical, very intricate mosaic of delicate sounds. They carry a lot of freedom, spontaneity and refinement, where instead of ruthless attack only the touch of the string and enjoyment of the length of decay of the sound matters. Also in such repertoire the 3DR prove their worth, reproducing the aura surrounding the musicians with their inherent charm, building the stage not only in the horizontal plane, but also in the vertical one, what results in the height of our loudspeakers not being the “glass ceiling” anymore, allowing the sounds to reach the virtual ceiling, showing how they were originally recorded. Interestingly, the previously mentioned roundness of the lower frequencies does not move the accent from the strings to the body, it only underlines the “even harmonics” and the perceived analog aspects of the sound, where the reception of the whole image is key, where the individual elements of the puzzle are being clearly visible/audible, but remain just that, parts of the puzzle, without being pushed to the frontline like soloists. In the sound of the tested interconnects you can notice certain reversionary calmness, known from high models of Hijiri, or the Vermöuth tested recently. This creates a conviction, that all of the decisions made are being correct, and the lack of even slightest moments of hesitation does not mean, that we get some unsubstantiated subcutaneous nervousness. The sound remains coherent and communicative throughout all the melodic uncertainties and violent changes of tempo. Music, as presented by 3DR has the form of a dialog with the listener, and not a lecture, where emotions and feedback do not count. Am I exaggerating now? Absolutely not. Please reach out for any live recording and believe me, it will not matter if you decide to go for the romantically slow “Live in San Javier 2021” by Matthieu Saglio Quartet & Guests, or the exploding, gut-wrenching second disc from “The Wrong Side of Heaven and the Righteous Side of Hell” by Five Finger Death Punch, as each and every time you will become part of the crowd attending, and the dialog I mention, coming through a noble applause or wild howling, will become absolutely apparent. Is this a miracle? No, this is High-End, where intensity and realism of the perception reach such a level, that with some performers you should not only take care of your alcohol bar, but also you medicine locket. And the David Laboga Custom Audio 3DR Connect XLR are only an access card to that.

The David Laboga Custom Audio 3DR Connect XLR interconnects are not only a nicely looking boutique accessory dedicated to the more wealthy audiophiles, they have a much more important role besides being the eye candy. They make the electronics connected with them to reach the highest levels of its abilities, and everything does not only sound better, but using a very mundane description, it sounds also nicer. And more precisely – with a more refined sound, free from any deteriorative artefacts, cleaner and truer. Because with the 3DR all is not about making things sweeter, but about bringing the native harmony and coherence to the sound, something they do in a truly masterful fashion.

Marcin Olszewski

System used in this test:
– CD/DAC: Ayon CD-35 (Preamp + Signature) + Finite Elemente Cerabase compact
– Network player: Lumin U2 Mini + Franc Audio Accessories Ceramic Disc TH + I-O Data Soundgenic HDL-RA4TB
– Digital source selector: Audio Authority 1177
– Turntable: Kuzma Stabi S + Kuzma Stogi + Dynavector DV-10X5
– Phonostage: Tellurium Q Iridium MM/MC Phono Pre Amp
– Power amplifier: Bryston 4B³ + Graphite Audio IC-35 Isolation Cones
– Loudspeakers: Dynaudio Contour 30 + Brass Spike Receptacle Acoustic Revive SPU-8 + Base Audio Quartz platforms
– IC RCA: Tellurium Q Silver Diamond
– IC XLR: Organic Audio; Vermöuth Audio Reference; Acrolink 7N-A2070 Leggenda
– Digital IC: Fadel art DigiLitz; Harmonic Technology Cyberlink Copper; Apogee Wyde Eye; Monster Cable Interlink LightSpeed 200
– USB cables: Wireworld Starlight; Goldenote Firenze Silver; Fidata HFU2; Vermöuth Audio Reference
– Speaker cables: Signal Projects Hydra; Vermöuth Audio Reference Loudspeaker Cable + SHUBI Custom Acoustic Stands MMS-1
– Power cables: Furutech FP-3TS762 / FI-28R / FI-E38R; Organic Audio Power + Furutech CF-080 Damping Ring; Acoustic Zen Gargantua II; Furutech Nanoflux Power NCF
– Power distribution board: urutech e-TP60ER + Furutech FP-3TS762 / Fi-50 NCF(R) /FI-50M NCF(R)
– Wall power socket: Furutech FT-SWS(R)
– Anti-vibration platform: Franc Audio Accessories Wood Block Slim Platform
– Switch: Silent Angel Bonn N8 + Silent Angel S28 + Silent Angel Forester F1 + Luna Cables Gris DC
– Ethernet cables: Neyton CAT7+; Audiomica Anort Consequence + Artoc Ultra Reference + Arago Excellence; Furutech LAN-8 NCF
– Table: Solid Tech Radius Duo 3
– Acoustic panels: Vicoustic Flat Panels VMT

Opinion 2

Maybe you will be surprised by the opinion I will share in a moment, but I think, that we are going to encounter a brand again, that has a lineage of certain luxury. Why do I think that? First of all – it conquered the world with the majority of its products. Secondly – it uses natural leather for the finish of their products – cables, what gives them a taste of being extraordinary. And thirdly – all is packed in nicely looking trunks. Does this sound trivial to you? Maybe. But if this approach to the exterior looks goes hand in hand with extraordinary sound, like it did when we tested previous products, then it is not that the form triumphs over content, but is a testament of the company is paying attention to the highest standards, and stands in opposition to the common belief, that it does not matter how it looks, it only matters how it sounds. Well, about which company I was talking? About David Laboga Custom Audio, the Polish cable manufacture, which supplied us this time with an XLR interconnect 3DR Connect XLR.

Similar to a large part of the company catalog, and as it should for a luxury product, the exterior sheath of the cable is made from black and red, hand sewn, natural leather. Maybe for some of you this is just for shine, but I assure you, that besides the claims of the manufacturer, that it decreases the microphone effect, it really makes a splendid impression when you see it. Looking further at the supplied cables, you notice immediately, that leather is not the only characteristic of the cables coming from that company. I am of course talking about the rectangular, handmade boxes, with the company logo etched on them – in this case made from mahogany wood. Their main goal is to minimize vibrations, but in this model, those are also stuffed with a proprietary mix of natural stones, that are there to counteract electromagnetic radiation. Information about the internal setup of the cables is very sparse, but following the bits and pieces supplied by the manufacturer, we have here oxygen free copper, wound according to a proprietary geometry. The plugs – in the tested version – are provided by Neotech and are rhodium plate. For transport, the cables are packed into dedicated, elegant trunks. And that is it. I know, there is not much information to boot, but currently this is more or less a standard that we need to accept more often than we would like to.

Moving towards the listening section, the question “Does this much of esthetic and construction ado translate into the final effect of an interesting sound?” is more than adequate. A question trivial on one side, as it is quite standard, but when we talk about a top shelf product, that should extract all possible performance from the electronics it connects to, it becomes more relevant. Each cable will sound somehow, but on a certain level, this should be a show-off of the extreme capabilities of a brand. And did the 3DR Connect XLR fulfill that task?
Frankly speaking, in my opinion it did. The result of the fusion of my setup with the product from David Laboga turned out to be brilliantly coherent. But, as it often happens, in a certain esthetic. Interestingly, in one, that ideally fits my preferences. So how did it exactly fare? First of all – the sound was very smooth. Secondly – well founded in mass and offering a brilliant timbre. And thirdly – while having the showing of magic in sound written in its DNA, it also made all effort to present its breath, and unrestricted placement of sparkling sounds in the ether. Very nicely dense sound and yet very free. Like a fairytale. But did it work with all genres? In theory yes. But taking into account orthodox listeners of rock or electronics, there may be some nuances, that make the music a tad more noble, and become the bone of contention. But is this an unsolvable issue? Absolutely not. This is no more than a different look at the same thing, often expected, and here also presented in a brilliant way. And I will try to describe how, using a few examples.
Let us begin with the disc “Romaria” from the Dowland Project John Potter. This is a quiet material, that emphasizes the vocals of the leader. It can become so emotional, that even if you plan to play just a snippet of the CD, the system moves to such a level of essence, timbre and freedom, that you listen to the whole compilation at once, exactly as it happened during testing. And that not only due to the music being freed from restrictions and being able to detach me from the reality around. If I would need to describe my experience during the listening, it would be the three times repeated phrase – emotions, emotions, emotions.
Another interesting example for the able application of magic in the reproduced material was the formation of the Oles brothers with Christopher Dell in the material “Komeda ahead”. This is a nice, not tiring jazz project, with a very important instrument for me, the vibraphone. I do not know what it has inside, but when played back correctly, it results in creating a kind of extasy in my spirit. On one hand the beauty of rounding, on the other juiciness, and then the never ending decay put me in a kind of trance. This trance is so much subliminal, that when the system does not distort the instrument, and with the tested cable in the sound path, there was absolutely nothing like, I start to up the volume until I reach the borderline of pain. Looking from the side, you may think this is already a kind of masochism. Maybe. But when the vibraphone is rounded and full, resonant and vibrating, and yet light and not ending, I lose myself completely, and trying to increase the level of endorphins, I act upon instinct, and this time this was brutally aided by the XLR cable.
Finally a strong blow from the masters of current, the cult AC/DC “Power Up”. Why? To show, that working towards a commonsensical embellishment of the world of music carries consequences in terms of its expressiveness, but when the sound is appropriately free and has lots of swing, then the result is just a minimal rounding off of the edges of the sound, while giving it more plasticity and essence. Is this a bad thing? No, as we should not forget, that usually those recordings are not very good in terms of quality, and this helps in listening to them, and some instruments – vocals aside – profit from that a lot. Of course I am thinking about guitars here, the trademark of the band. After application of the Polish cable in the sound path, they gained mass, what made them more expressive. Yes, the consequence of that was the slight smoothing of their attack, but they did not lose much from their predatory treats, yet gained in terms of being the leaders of this kind of music. This was still good AC/DC, but with better mastering.

So where would I put the focal point for our encounter? Without issues everywhere in places, where the owner of the system did not cross the point of good taste in terms weight and speed of projection of the sound. The system can be colorful and well balanced emotionally, but what is important, it has to be very resolving, like in my case. Then the only decisionmaker will be the taste of the owner of the system, and not any issue of the cable not fitting the rest of the stereo. And if so, then the 3DR Connect XLR may even be the rescuer in more anorectic systems. And what kind of rescuer? It will show the maximum performance a given system can reach.

Jacek Pazio

System used in this test:
Source:
– transport: CEC TL 0 3.0
– streamer: Melco N1A/2EX + switch Silent Angel Bonn N8
– DAC: dCS Vivaldi DAC 2.0
– Master clock: Mutec REF 10 SE-120
– reclocker: Mutec MC-3+USB
– Shunyata Research Omega Clock
– Shunyata Sigma V2 NR
– Preamplifier: Gryphon Audio Pandora; Gryphon Audio Commander
– Power amplifier: Gryphon Audio Apex Stereo
– Loudspeakers: Gauder Akustik Berlina RC-11 Black Edition
– Speaker Cables: Synergistic Research Galileo SX SC
IC RCA: Hijiri Million „Kiwami”, Vermouth Audio Reference
IC XLR: Tellurium Q Silver Diamond, Hijiri Milion „Kiwami”, Siltech Classic Legend 880i
Digital IC: Hijiri HDG-X Milion
Power cables: Hijiri Takumi Maestro, Furutech Project-V1, Furutech NanoFlux NCF, Furutech DPS-4.1 + FI-E50 NCF(R)/ FI-50(R), Hijiri Nagomi, Vermouth Audio Reference Power Cord, Acrolink 8N-PC8100 Performante
– Table: BASE AUDIO 2
– Accessories: Harmonix TU 505EX MK II, Stillpoints ULTRA SS, Stillpoints ULTRA MINI, antivibration platform by SOLID TECH, Harmonix AC Enacom Improved for 100-240V, Harmonix Room Tuning Mini Disk RFA-80i
– Power distribution board: POWER BASE HIGH END
– Acoustic treatments by Artnovion
Analog stage:
Drive: Clearaudio Concept
Cartridge: Essence MC
Step-up: Thrax Trajan
Phonostage: Sensor 2 mk II

Manufacturer: David Laboga Custom Audio
Price: 5160 € Net. / 1,5m set

Opinia 1

Niby okres przedświątecznego zakupowo – porządkowego szaleństwa nie sprzyja jakimś głębszym refleksjom, to obserwując sytuację na interesującym nas wycinku gospodarki trudno nie zauważyć, że co jak co, ale pomimo niewątpliwej niestabilności rynków walutowo – paliwowych, a więc głównych czynników wpływających na nasze codzienne życie, High-End ma się lepiej niż kiedykolwiek. Ceny szybują na pułapy do niedawna wręcz niewyobrażalne, co nie dość, że nikogo już nie dziwi, co wręcz napędza wyścig kto krzyknie więcej mając świadomość tego, że i tak i tak znajdzie się na ów stratosferyczny zbytek nabywca. W końcu skoro nie wiadomo ile warte będą środki, które dziś zapewniają nam całkiem komfortową egzystencję, to zamiast bezsilnie patrzeć jak zjada je inflacja, bądź coraz bardziej wymyślnie ukrywane daniny, część szczęśliwców idzie po przysłowiowej bandzie kompletując i modyfikując swoje systemy, które zamiast jak to drzewiej bywało tracić rok do roku swoją wartość podwyższają. Doszło bowiem do sytuacji, gdy urządzenie kupione rok, bądź dwa lata temu obecnie na rynku wtórnym „schodzi” za katalogową cenę z momentu zakupu, gdyż teraz kosztuje 30 – 50% więcej aniżeli wtenczas. Krótko mówiąc ryzyko kolokwialnego „umoczenia” maleje do całkiem akceptowalnego poziomu a tym samym koniunktura na audiofilskie dobra luksusowe nie tyko utrzymuje się na wysokim poziomie, co ma tendencję wzrostową. Nie dziwi zatem fakt, że i u nas, znaczy się w Polsce, coraz częściej pojawiają się produkty mające w swym założeniu spełnić oczekiwania coraz bardziej wymagającej klienteli. Do grona rodzimych wytwórców czujących się w „wyższych sferach” jak przysłowiowa ryba w wodzie należy z pewnością zaliczyć wrocławską manufakturę David Laboga Custom Audio, która jak sama jej nazwa wskazuje oferuje wyroby dalekie od wielkoseryjnej masówki, czyli stawia na ręczną produkcję i adekwatne, wymagające atencji i odpowiedniej troskliwości materiały. Najlepszym przykładem takiego podejścia był zarówno recenzowany na naszych łamach nieco ponad rok temu, przyodziany w czerwoną skórę i przyozdobiony … najprawdziwszym rubinem przewód Ruby Ethernet i takim też są będące zaczynem do niniejszej epistoły topowe interkonekty 3DR Connect XLR.

Jak z pewnością Państwo zauważyliście przywołanie we wstępniaku Ruby Ethernet nie było przypadkowe, gdyż nasz dzisiejszy duet w sposób całkowicie oczywisty nawiązuje swą szatą wzorniczą do ww. Mamy zatem do czynienia z 1,5m (możliwość przedłużenia o 50cm na zamówienie) przewodami przepięknie obszytymi czarną i czerwono-bordową cielęcą skórą, która oprócz niewątpliwych walorów natury estetycznej minimalizuje również efekt mikrofonowania wpływający na pojemność przewodników. Dodatkowo, co z resztą trudno ukryć, na każdej z łączówek pojawiły się ręcznie wykonane i ozdobione firmowymi logotypami oraz oznaczeniami właściwymi danemu modelowi mahoniowe splittery. W każdej takiej kunsztownej szkatułce umieszczono unikalną „kompozycję” naturalnych kamieni mających za zadanie pochłanianie negatywnego promieniowania elektromagnetycznego. Ich obecność łatwo stwierdzić potrząsając owymi splitterami, czyniąc z nich audiofilską odmianę marakasów, bądź przedstawiciela z rodziny Crotalinae (grzechotnikowatych). Pewną niespodzianką jest konfekcja, gdyż David zamiast powszechnie stosowanych w tzw. górnopółkowcach wtyków Furutecha, bądź Oyaide, poniekąd z racji dość poważnych średnic swoich flagowców, zdecydował się na wykonane z miedzi monokrystalicznej UP-OCC rodowane Neotechy NEX-OCC R. I jeszcze jedno – kontynuując rodową tradycję 3DR Connect XLR wykonano z ręcznie plecionych żył z miedzi beztlenowej o wysokiej czystości w autorskiej geometrii. Na tzw. macanta da się jeszcze wyczuć, iż wewnątrz skórzanych oplotów jest jeszcze jakieś wypełnienie o gąbczasto-włóknistej strukturze sprawiające, że poprowadzone wewnątrz przewody nie dotykają ścianek zewnętrznej koszulki. Całe szczęście, pomimo dość zauważalnej średnicy i masy, za którą w znacznym stopniu odpowiadają mahoniowe splittery, 3DR Connect XLR są przyjemnie wiotkie a przez to zupełnie bezproblemowo daje się układać za spinanymi nimi komponentami.

Skoro o samej budowie wiadomo tyle co zwykle u DLCA (David Laboga Custom Audio), czyli niemalże tyle co nic, to nie zaprzątając sobie głowy dywagacjami co i jak może na brzmienie wpływać śmiało możemy przystąpić do odsłuchów.
Na początek do playlisty dodałem dość spokojne i stonowane, przynajmniej jak dla mnie, albumy, czyli doomowo post-metalowy z domieszką gotyku i cold-vawe’u spod znaku 4AD „Celestial Blues” King Woman oraz elegijno – progresywny „Ellengæst” Crippled Black Phoenix. Czyli jest zazwyczaj dość wolno jeśli chodzi o rytm, bądź chociaż o warstwę wokalną, gdyż przynajmniej w King Woman zasiadający za perkusją Joey Raygoza co i rusz stara się zapuszczać w iście hardcore’owe rejony, w których kształtowała się jego muzyczna wrażliwość, ale zarazem niezwykle ciężko i depresyjnie duszno. Spiętrzenia budzących na myśl kakofonię dźwięków w niezbyt rozdzielczych systemach potrafią przytłoczyć niczym lawina brudnego błota i trzeba mieć się na baczności, by dążąc do bezwzględnej muzykalności w ową brunatną melasę nie wpaść. Wspominam o tym nie bez powodu, gdyż DLCA 3DR po pierwsze, zgodnie z firmowym DNA jest muzykalny, po drugie gra niezwykle gęstym i koherentnym dźwiękiem, a po trzecie ma przyjemnie zaakcentowany, obfity dół pasma. Czyli opierając się jedynie na powyższej skrótowej charakterystyce przepis na idealną porażkę. Tymczasem właśnie w ww. repertuarze topowa łączówka Labogi nie tylko się sprawdziła, co złapała wiatr w żagle i jak to piszą w serwisach plotkarskich „zadała szyku na ściance”. Powodem takiego stanu rzeczy jest nic innego jak ponadprzeciętna rozdzielczość wrocławskich przewodów, które operując po eufonicznej i słodszej stronie mocy nie gubią, nie zachowują dla siebie, nic a nic z transmitowanych informacji. Ba, potrafią wręcz wyciągnąć z mroku niuanse, które inne, pozornie bardziej detaliczne i analityczne druty w ferworze walki i epatowaniu bogactwem niuansów dziwnym zbiegiem okoliczności gubią. Jak to robią? Cóż, wystarczy tylko usiąść i posłuchać, by nawet bez wsłuchiwania się odkryć, iż w tym wypadku kluczem do sukcesu okazała się niezwykła umiejętność rozróżniania pasożytniczych szumów, zabrudzeń i artefaktów od zapisanych w materiale źródłowym informacji i eliminując te pierwsze skupienie się na dostarczaniu jedynie tych drugich. I choć na papierze wydaje się to całkiem proste i oczywiste, to już w praktyce zazwyczaj wychodzi „po japońsku”, czyli jako – tako. Całe szczęście 3DR-y tę sztukę opanowały do perfekcji.
Przejdźmy jednak do nieco bardziej może nie tyle minstreamowych, co mniej mrocznych klimatów i sięgnijmy po niesamowicie smakowity orientalny kąsek ze stajni ACT, czyli wydawnictwo „Ahlam” NES, gdzie dwie wiolonczele i szeroki wachlarz perkusjonaliów wespół z wokalem liderki – Nesrine Belmokh tworzą iście magiczną, niezwykle misterną mozaikę delikatnych dźwięków. Sporo w nich swobody, spontaniczności i wyrafinowania, gdzie zamiast bezpardonowego ataku liczy się zaledwie muśnięcie struny i delektowanie się długością wybrzmień. I w takim repertuarze 3DR Connect się odnajdują, z wrodzonym wdziękiem oddając aurę otaczającą muzyków, nie bojąc się budować sceny nie tylko wymiarach poziomych, lecz i w pionie sprawiając, że wysokość kolumn przestaje być wyznacznikiem „szklanego sufitu” pozwalając dźwiękom swobodnie kłębić się pod wirtualnym sklepieniem zawieszonym na pułapie adekwatnym do miejsca, w którym dokonano nagrania. Co ciekawe wspominana wcześniej krągłość najniższych składowych nie powoduje przesunięcia akcentu z pracy strun na samo pudło rezonansowe a jedynie podkreśla „parzyste harmoniczne” i umowną analogowość przekazu, gdzie kluczowy jest obraz całości jako taki a dopiero nań składają się poszczególne elementy misternej układanki, które choć doskonale widoczne/słyszalne są właśnie li tylko składowymi bez zazwyczaj bezsensownego parcia na szkło i wyskakiwania przed szereg. W brzmieniu tytułowych łączówek można zauważyć znany z wysokich modeli Hijiri, czy też ostatnio wizytujących nasze skromne progi Vermöuthów jakiś iście atawistyczny spokój i pewność słuszności podejmowanych decyzji, gdzie brak chociażby chwilowego zawahania nie oznacza wcale niczym nieuzasadnionej podskórnej nerwowości, dzięki czemu, niezależnie od nieoczywistości linii melodycznych i gwałtownych zmian tempa, przekaz cały czas pozostaje spójny i komunikatywny. Serwowana przez 3DR muzyka ma bowiem formę dialogu z odbiorcą a nie li tylko swoistego wykładu, gdzie emocje i feedback się nie liczą. Przesadzam? Bynajmniej. Wystarczy tylko sięgnąć po jakąkolwiek płytę koncertową i proszę mi wierzyć, iż bez znaczenia będzie, czy zdecydują się Państwo na romantycznie nieśpieszną „Live in San Javier 2021” Matthieu Saglio Quartet & Guests, czy wgniatający w fotel i miażdżący trzewia drugi krążek z „The Wrong Side Of Heaven And The Righteous Side Of Hell, Volume 1” Five Finger Death Punch, bowiem za każdym razem staniecie się częścią biorącej w danym wydarzeniu scenicznym publiczności a tym samym wspomniany przeze mnie dialog, czy to poprzez dystyngowany aplauz, czy dzikie wycie będzie ewidentny. Cuda? Nie, to właśnie jest High-End, gdzie intensywność i realizm doznań osiągają taki poziom, że przy co poniektórych wykonawcach lepiej pilnować nie tylko barku, ale i apteczki a interkonekty David Laboga Custom Audio 3DR Connect XLR są jedynie do niego przepustką.

Łączówki David Laboga Custom Audio 3DR Connect XLR są nie tylko dedykowanym majętnym audiofilom cieszącym oko ekskluzywnym, butikowym dodatkiem, gdyż poza walorami czysto wizualnymi pełnią zdecydowanie bardziej istotną rolę. Sprawiają, że spięta nimi elektronika wzbija się na wyżyny swoich możliwości i co najważniejsze gra nie tylko lepiej, co posługując się lapidarnym określeniem, po prostu ładniej. A dokładnie bardziej wyrafinowanym, pozbawionym szkodliwych artefaktów, czystszym i wbrew pozorom prawdziwszym dźwiękiem. Bo w 3DR nie chodzi o lukrowanie i dosładzanie a jedynie przywrócenie natywnej harmonii i spójności, co też robią w sposób bezdyskusyjnie mistrzowski.

Marcin Olszewski

System wykorzystany podczas testu
– CD/DAC: Ayon CD-35 (Preamp + Signature) + Finite Elemente Cerabase compact
– Odtwarzacz plików: Lumin U2 Mini + Franc Audio Accessories Ceramic Disc TH + I-O Data Soundgenic HDL-RA4TB
– Selektor źródeł cyfrowych: Audio Authority 1177
– Gramofon: Kuzma Stabi S + Kuzma Stogi + Dynavector DV-10X5
– Przedwzmacniacz gramofonowy: Tellurium Q Iridium MM/MC Phono Pre Amp
– Końcówka mocy: Bryston 4B³ + Graphite Audio IC-35 Isolation Cones
– Kolumny: Dynaudio Contour 30 + podkładki Acoustic Revive SPU-8 + kwarcowe platformy Base Audio
– IC RCA: Tellurium Q Silver Diamond
– IC XLR: Organic Audio; Vermöuth Audio Reference; Acrolink 7N-A2070 Leggenda
– IC cyfrowe: Fadel art DigiLitz; Harmonic Technology Cyberlink Copper; Apogee Wyde Eye; Monster Cable Interlink LightSpeed 200
– Kable USB: Wireworld Starlight; Goldenote Firenze Silver; Fidata HFU2; Vermöuth Audio Reference USB
– Kable głośnikowe: Signal Projects Hydra; Vermöuth Audio Reference Loudspeaker Cable + SHUBI Custom Acoustic Stands MMS-1
– Kable zasilające: Furutech FP-3TS762 / FI-28R / FI-E38R; Organic Audio Power + Furutech CF-080 Damping Ring; Acoustic Zen Gargantua II; Furutech Nanoflux Power NCF
– Listwa zasilająca: Furutech e-TP60ER + Furutech FP-3TS762 / Fi-50 NCF(R) /FI-50M NCF(R)
– Gniazdo zasilające ścienne: Furutech FT-SWS-D (R) NCF
– Platforma antywibracyjna: Franc Audio Accessories Wood Block Slim Platform
– Switch: Silent Angel Bonn N8 + nóżki Silent Angel S28 + zasilacz Silent Angel Forester F1 + Luna Cables Gris DC
– Przewody ethernet: Neyton CAT7+; Audiomica Laboratory Anort Consequence, Artoc Ultra Reference, Arago Excellence; Furutech LAN-8 NCF
– Stolik: Solid Tech Radius Duo 3
– Panele akustyczne: Vicoustic Flat Panel VMT

Opinia 2

Być może wygłoszoną za moment opinią się zdziwicie, ale w moim odczuciu dzisiaj kolejny raz zmierzymy się z marką o rodowodzie pewnej luksusowości. Co mam na myśli? Po pierwsze – znakomitą większością swojej sprzedaży zawojowała szeroki świat. Po drugie – w celu nadania sznytu nietuzinkowości swoim produktom, do ich wykończenia – w tym przypadku wszelkiej maści okablowania – wykorzystuje naturalną skórę. Zaś po trzecie – wszystko pakuje w równie niebagatelnie prezentujące się kuferki. Banał? Być może. Jednak gdy wyartykułowane podejście do wyglądu tak jak w poprzednich przypadkach, idzie na równi z oferowaną jakością brzmienia, nie oszukujmy się, nie wydaje się to przerostem formy nad treścią, tylko stojąc w kontrze do maksymy „nie ważne jak wygląda, ważne jak gra” w moim odczuciu okazuje się być ostatnio niezbyt modną, ale jeśli jest propagowana, bardzo dobrze odbieraną konsekwencją w dbałości o najwyższe standardy. O kim mowa? O producencie okablowania audio David Laboga Custom Audio, który tym razem zaproponował nam spotkanie z kablem sygnałowym 3DR Connect XLR.

Jak przystało na coś z działu luksusu, w przypadku naszego bohatera podobnie do sporej części oferty marki David Laboga otulina zewnętrzna pełnej wiązki sygnałowej wykonana jest z czarnej i czerwonej, ręcznie szytej, oczywiście naturalnej skóry. Być może dla wielu z Was zakrawa to na blichtr, jednak zapewniam, oprócz opinii producenta o pozytywnym wpływie minimalizacji efektu mikrofonowania, w bezpośrednim kontakcie organoleptycznym robi znakomite wrażenie. Idąc dalej, gdy dokładnie przyjrzymy się opiniowanym łączówkom, z natychmiast widać, iż użyta skóra nie jest jedyną znamienną cechą produktów tej stajni. Chodzi oczywiście o prostopadłościenne, ozdobione wypalonym logo marki, ręcznie wykonywane puszki – w tym przypadku ze znakomicie prezentującego się naturalnego drewna Mahoniu. W głównej mierze są li tylko pewnego rodzaju balastami niwelującymi szkodliwe wibracje, jednak w tym modelu znajdziemy dodatkowo autorski wsad z kamieni naturalnych jako przeciwdziałanie promieniowaniu elektromagnetycznemu. Jeśli chodzi o informacje na temat budowy wewnętrznej kabli, te nie są zbyt obfite. Idąc za ze zrozumiałych względów zdawkowymi danymi od producenta mamy do czynienia z beztlenową miedzią o wysokiej czystości splecionej według firmowego przebiegu. Temat wtyków – w przypadku wersji testowej – rozwiązują rodowane terminale Neotecha. Zaś na koniec tak prezentujące się produkty na czas transportu do docelowego klienta pakowane są w dedykowane, oczywiście eleganckie kuferki. Tyle w temacie. Wiem, informacji wrażliwych jak na lekarstwo, jednak w obecnych czasach to pewnego rodzaju zdroworozsądkowy standard, który chcemy, czy nie, ale coraz częściej musimy akceptować.

Gdy dotarliśmy do akapitu merytorycznego, bardzo zasadnym wydaje się pytanie: „Czy tyle estetycznego i konstrukcyjnego zachodu przełożyło się na efekt finalny w postaci ciekawego brzmienia?” Pytanie z jednej strony banalne, bo standardowe, jednak w tym przypadku rozprawiamy o topowej konstrukcji, która ma wycisnąć z zastanej układanki audio tak zwane siódme poty. Każdy przewód jakoś zagra, jednak na pewnym poziomie ma to być pokazanie ekstremum możliwości marki. Czy 3DR Connect XLR spełnił powierzone zadanie?
Będąc szczerym w moim odczuciu jak najbardziej. Wynik fuzji mojego zestawu z owocem działań Davida Labogi okazał się być zjawiskowo spójny. Jednak jak to zwykle bywa, w konkretnej estetyce. Co ciekawe, idealnie wpisującej się w moje preferencje. Jak to dokładnie wyglądało? Po pierwsze – przekaz był bardzo gładki. Po drugie – dobrze osadzony w masie i oferujący świetną barwę. A po trzecie – mając wpisane w kod DNA pokazanie świata muzyki w oparach zjawiskowej magii, bardzo istotnym okazała się być dbałość o jej oddech oraz nieskrepowane zawieszenie w eterze dźwięku pełnego iskier. Z jednej strony było przyjemnie gęsto, a z drugiej swobodnie. Po prostu bajka. Czy w każdym rodzaju muzyki? Teoretycznie tak. Jednak biorąc pod uwagę ortodoksyjnych słuchaczy przykładowego rocka lub elektroniki, z mogącymi być kością niezgody pewnymi niuansami ukulturalniającymi dany nurt muzyczny. Czy to oznacza problem nie do rozwiązania? Nic z tych rzeczy. To jest nic innego, jak odmienne, jakże często oczekiwane i do tego w świetnym wydaniu spojrzenie na ten sam temat. Jakie, postaram się opisać na kilku przykładach płytowych.
Na początek płyta The Dowland Project Johna Pottera „Romaria”. To spokojny materiał ze szczególnym uwzględnieniem poczynań wokalnych pomysłodawcy projektu. Potrafiący być na tyle emocjonalny, że nawet w planach chwilowe włożenie do napędu CD w momencie wspięcia się testowanego zestawu na odpowiedni pułap esencji, barwy i nienachalnej swobody, tak jak w przypadku tej sesji, kończy się zaliczeniem pełnego kompilacji. I nie z racji jedynie fajnego, ale pozwalającego zatracić się w tej muzyce bez ograniczeń odbioru na poziomie oderwania od otaczającego mnie świata. Gdybym miał określić jednym słowem występ podczas wyrabiania sobie opinii, byłaby to po trzykroć powtórzona fraza emocje, emocje i jeszcze raz emocje.
Kolejnym ciekawym przykładem na umiejętne aplikowanie magii w odtwarzanym materiale muzycznym była formacja braci Oleś z Christopherem Dellem w materiale „Komeda ahead”. To fajny, nienużący się projekt jazzowy z bardzo ważnym dla mnie instrumentem, jakim jest wibrafon. Nie wiem co w sobie ma, jednak jego dobre odtworzenie wywołuje w moim duchu coś na kształt ekstazy. Z jednej strony piękno krągłości, z drugiej soczystości, a z trzeciej niekończącego się wybrzmiewania wprowadza mnie w pewnego rodzaju trans. Na tyle bezwiedny, że gdy system nie zniekształca tego instrumentu, a z naszym bohaterem w torze o takim zjawisku nie było mowy, podkręcam poziom głośności do granic dobrze rozumianego bólu. Patrząc na to z boku można odnieść wrażenie ocierania się o masochizm. Być może. Jednak gdy wspomniany wibrafon jest krągły i pełny, dźwięczy i rozwibrowany, a zarazem lekki i wręcz niekończący się, tracę głowę i chcąc zwiększyć ilość endorfin działam bezwiednie, w czym brutalnie pomagał mi rzeczony kabel XLR.
Na koniec mocne uderzenie panów od prądu, czyli kultowego AC/DC „Power Up”. Cel? Pokazanie, że owszem, działanie na rzecz zdroworozsądkowego upiększania świata muzyki niesie ze sobą konsekwencje w domenie jego wyrazistości, jednak gdy przekaz cechuje odpowiednia swoboda i rozmach projekcji, temat opiewa jedynie na minimalne zaokrąglenie krawędzi dźwięku, nadanie mu cech większej plastyki oraz esencji. To źle? Bynajmniej, gdyż po pierwsze – nie zapominajmy, że to często są słabe realizacje, co w najgorszym przypadku pomaga w ich przyjaznym przyswajaniu, a po drugie pewne instrumenty – pomijając wokalizę – bardzo na tym zyskują. Oczywiście piję do będących znakiem rozpoznawczych tego bandu gitar. Po aplikacji w tor polskiego kabla nabrały masy, przez co stały się bardziej wyraziste. Owszem, konsekwencją było lekkie ugładzenie ich ataku, jednak niewiele straciły z tego powodu z cech drapieżców, za to zwiększyły efekt odbioru jako myśl przewodnia tej muzy. To nadal było dobre AC/DC, tylko jakby po lepszym masteringu.

Gdzie ulokowałbym punkt zapalny naszego spotkania? Bez problemu wszędzie tam, gdzie właściciel systemu nie przekroczył linii dobrego smaku w kwestii wagi i szybkości projekcji dźwięku. Układanka może być barwna i dobrze zbilansowana esencjonalnie, jednak co istotne, tak jak w moim przypadku musi być rozdzielcza. Wówczas o kwestii być albo nie być w danym systemie decydować będzie jedynie widzimisię nabywcy, a nie jakikolwiek problem niedopasowania łączówki z resztą elektronicznej zbieraniny. A jeśli tak, to chyba jasnym jest, że w systemach ocierających się o anoreksję 3DR Connect XLR z pewnością okaże się przysłowiową, jakże poszukiwaną deską ratunkową. I to jaką? Pokazującą wyżyny, na jakie dany set może się wspiąć.

Jacek Pazio

System wykorzystywany w teście:
– transport: CEC TL 0 3.0
– streamer: Melco N1A/2EX + switch Silent Angel Bonn N8
– przetwornik cyfrowo/analogowy: dCS Vivaldi DAC 2.0
– zegar wzorcowy: Mutec REF 10 SE-120
– reclocker: Mutec MC-3+USB
– Shunyata Research Omega Clock
– Shunyata Sigma V2 NR
Przedwzmacniacz liniowy: Gryphon Audio Pandora; Gryphon Audio Commander
Końcówka mocy: Gryphon Audio APEX Stereo
Kolumny: Gauder Akustik Berlina RC-11 Black Edition
Kable głośnikowe: Synergistic Research Galileo SX SC
IC RCA: Hijiri Million „Kiwami”, Vermouth Audio Reference
XLR: Tellurium Q Silver Diamond, Hijiri Milion „Kiwami”, Siltech Classic Legend 880i
IC cyfrowy: Hijiri HDG-X Milion
Kabel LAN: NxLT LAN FLAME
Kable zasilające: Hijiri Takumi Maestro, Furutech Project-V1, Furutech NanoFlux NCF, Furutech DPS-4.1 + FI-E50 NCF(R)/ FI-50(R), Hijiri Nagomi, Vermouth Audio Reference Power Cord, Acrolink 8N-PC8100 Performante, Synergistic Research Galileo SX AC
Stolik: BASE AUDIO 2
Akcesoria:
– antywibracyjne: Harmonix TU 505EX MK II, Stillpoints ULTRA SS, Stillpoints ULTRA MINI
– platforma antywibracyjna SOLID TECH
– zasilające: Harmonix AC Enacom Improved for 100-240V
– listwa sieciowa: POWER BASE HIGH END
– panele akustyczne Artnovion
Tor analogowy:
– gramofon – Clearaudio Concept
– wkładka Essence MC
– Step-up Thrax Trajan
– przedwzmacniacz gramofonowy Sensor 2 mk II

Producent: David Laboga Custom Audio
Cena: 5160 € Netto / 1,5m komplet