Tag Archives: Furutech Powerflux CI5 NCF

Opinion 1

Nobody knowing anything about audio needs convincing, that proper power to Hi-Fi/High-End devices, including appropriate cables, is a key thing. You just need to take care of it, and the audio gear will surely return the favor. It is well known what kind of progress can be made with appropriately refined confection, with which I mean the plugs, which are often not regarded as significant, especially by the general public. And while most of the lucky people just plugs into the back of their components whatever they like, a part of the golden eared had to go for compromises, by not using the top of the catalog plugs (which are usually quite big) but their lesser brethren, or even “civilian” plugs. Who am I talking about? Well, people who owned Linn Klimax, first iteration of the Lumin devices (including the U1 Mini), Wadia (Intuition 01 PowerDac) and many others, where the manufacturers placed the power socket too close the edge of the back plate or used a socket with an integrated power switch, where a round plug automatically excluded the usage of it (like the Merason Pow1, Lindemann Musicbook Source II CD). But now this is history, because Furutech decided to take care of this niche and besides the quite basic 15 introduced a “thinned” variation of their top 50, the CF-C15 NCF(R), which the Katowice based RCM decided to put on the Powerflux CI5 NCF power cord.

As you can hopefully see on the pictures above, the Furutech Powerflux CI5 NCF looks absolutely great. But instead of trying to catch our eye with excessive glamor, or cheap splendor, it lures with distinguished elegance. Please look at the neutral coldness of the confection and the characteristic anti-vibration barrel, covered with silver coated carbon braid, the warm violet of the internal layer shining through the external sheath, getting darker on the part between the mentioned barrel and the new plug, or at the satin ring with the model markings. Here nothing was left to change, and even the enclosure itself (if you are interested please look at our unboxing session) does not diminish the positive impression of the whole, as this dark blue, shiny cardboard box and soft foam inlays only add to the whole.
Looking at the manufacturer’s web page, trying to find some information about our tested cable, I became a bit surprised, as instead of finding it in the elite section called “High End Performance”, the Japanese put the Powerflux CI5 NCF to the “common power cords” section, together with budget Astoria and Empire, dedicated to studio usage. Additional spiciness is added by assigning the predecessor of the CI5, the classic and cheaper, Powerflux to the higher category. Does the usage of the low-profile plug CF-C15 NCF(R) (temporarily unavailable for purchase) instead of the full-sized 50 close the doors to the upper level for this cable? Frankly, I do not believe in this conspiracy theory, so instead of wondering what kind of approach does the Furutech team use to assign their cables to certain categories, I will just concentrate on the purely technical side of it and its sonic values.

So let us move to the technicalities and focus our attention on the new plug, the CF-C15 NCF (R), which certainly belongs to the NCF Piezo Ceramic line. It’s carcass is made from non-magnetic stainless steel and silver coated carbon fiber with special acetal co-polymer used for damping and isolation. Like the name suggests, we have here also the proprietary Nano Crystal2 Formula, which consists of nanocrystals, ceramic piezoelectric particles and carbon powder. The cable itself uses α (Alpha) OCC copper conductors (each of the three wires is made from 68 individual conductors with ø0.127mm diameter), the internal coating uses carbon for damping and the isolation is made from high quality PE. The whole is covered with characteristically purple PVC and a shield made from an Alpha copper braid with ø0.12mm diameter. Also the most external layer is treated very seriously, as it consists of an internal sheath from polypropylene and external braid from audio grade nylon.

As I did mention in the introduction the first version of the smallest transport of Lumin, which allowed to use the FI-28R plug at maximum, I decided to start the listening session from its successor, the U2 Mini. Here, the socket was turned by 180° what eliminated the issue of not being able to use larger plugs, but it would not hurt to try it out with a better power cord. I was also not shy to test the cable with more power hungry devices from my setup, but already with the source it became very clear, that the Japanese cable will take no prisoners, when talking about resolution or dynamics. While changing to it from Organic Audio Power, or the Furutech FP-3TS762 was a nice upgrade of the mentioned aspects, what made the sound automatically evolve towards a higher level of refinement and palpability, then each time the return to the previous configuration resulted in, fortunately only mental, pain similar to getting your fingers hurt by a closing door. The air, previously surrounding the musicians, suddenly disappeared from the stage, while the stage itself got smaller and shallower, to the level of a backyard theatre. Also the saturation and shine of the timbres got covered by a dark grey layer of patina. Am I overly dramatizing and exaggerating? Well, for someone, for whom music flowing from the speakers somewhere in the background, just filling the gaps of their daily routine, such nuances might not matter. But when we treat it very seriously, and it is the essence of our audiophile passion, it makes sense to treat each improvement of the sound with joy, and it’s worsening causing sadness and frustration. Looking at the CI5 NCF from a broader perspective, coming from listening to the Ayon, usually powered by the Nanoflux, as well as to the 300W Vitus integrated, usually supplied with power by the Gargantua, I came to the very subjective conclusion that the tested cable is some kind of a link between the very resolved and vivid “candy” (now available in the DPS 4.1 version) and the refined and mature Nanoflux . At that it is much more dense and differentiated compared to the mentioned Acoustic Zen, while being only a tad worse in terms of dynamics and swing, which are truly gargantuan in the American cable. This all makes it a very universal proposition, and it should fit very nicely in places, where freshness and vividness of the sound matters, but without any artificial upping of quieter passages, which do not require such treatment, or without exposing sibilants to the level of making listening unpleasant. For example, on “Into the Black” by Aesthetic Perfection, which combines radio-like pugnacity with truly schizophrenic turns of events and worrying dark electro, everything comes together completely ideal, creating a surprisingly coherent whole, where, despite the sticky darkness all around, you can see all the nuances, and you will be surprised how many of them there are. Please pay attention to the differentiation of the bass, how many different synthetic pulses, loops and rumbles there are, how the factures are spread, and what were the ideas to place them in the available space. And if for someone the mentioned beats turn out to be too round and sweet, then you can always reach for harsh electro “Goddestructor” by Suicide Commando and have your ears cleaned with sandpaper, as this disc has as much softness and gentleness as a Doberman guarding your home.
Of course, with a slightly more civilized material you will have also the ability to brilliantly reproduce the shapes and “consistence” of the natural instruments. Starting with the brilliantly minimalistic “Luxury and Waste” by Torun Eriksen and Kjetil Dalland, where the Furutech did not sweeten the material by even a grain, it did also not smoothen the natural matte vocal dominating over the very ascetic accompaniment, through the much more worked out arrangement of Hanna Banaszak greatest hits and ending with great symphonics from “Strauss: Also Sprach Zarathustra”, the stage, and the musicians, came scaringly close with their size, and thus also scale of sound, to a live event. It was similar with the resolution offered by the Japanese cord. Instead of showing up in the form of bragging with contours sharpened beyond belief, or blinding with the shine of brass instruments, it is just true to reality, so we can easily cut every musician out of his or her environment, while the knot of their shoelaces will remain a negligible nuance, not needing any spotlight shining on it.

Unfortunately everything good must come to an end, and so did my adventure with the Furutech Powerflux CI5 NCF. So in the conclusion I will allow myself to share the following thought: if, for any reason ever, you do not feel you are ready to move on to the flagship Nanoflux, while buying the “candy” looks like a half-measure delaying the inevitable, then please, borrow the tested cable for a few days. It probably will be able to satisfy 99.9% of your expectations and you will be able to use it with devices, that until now, were destined to endure lower quality cables, or at least plugs. In short – I do not see the CF-C15 NCFI plug as inferior to the full-size 50, and if I would be thinking about buying the Powerflux, then, due to it’s higher universality and broader application spectrum, I would choose the CI5 NCF version. The price is mostly the same, and you will avoid any issues in plugging it into any device, even one, that was not really thought through in this aspect. And this is really something useful to get for free.

Marcin Olszewski

System used in this test:
– CD/DAC: Ayon CD-35 (Preamp + Signature) + Finite Elemente Cerabase compact
– Network player: Lumin U2 Mini + Omicron Magic Dream Classic + I-O Data Soundgenic HDL-RA4TB
– Digital source selector: Audio Authority 1177
– Turntable: Kuzma Stabi S + Kuzma Stogi + Dynavector DV-10X5
– Phonostage: Tellurium Q Iridium MM/MC Phono Pre Amp
– Power amplifier: Bryston 4B³ + Graphite Audio IC-35 Isolation Cones
– Integrated amplifier: Vitus Audio RI-101 MkII
– Loudspeakers: Dynaudio Contour 30 + Brass Spike Receptacle Acoustic Revive SPU-8 + Base Audio Quartz platforms
– IC RCA: Furutech FA-13S
– IC XLR: Organic Audio; Vermöuth Audio Reference; Acrolink 7N-A2070 Leggenda
– Digital IC: Fadel art DigiLitz; Harmonic Technology Cyberlink Copper; Apogee Wyde Eye; Monster Cable Interlink LightSpeed 200
– USB cables: Wireworld Starlight; Fidata HFU2; Vermöuth Audio Reference
– Speaker cables: Signal Projects Hydra; Vermöuth Audio Reference Loudspeaker Cable + SHUBI Custom Acoustic Stands MMS-1
– Power cables: Furutech FP-3TS762 / FI-28R / FI-E38R; Organic Audio Power + Furutech CF-080 Damping Ring; Acoustic Zen Gargantua II; Furutech Nanoflux Power NCF
– Power distribution board: Furutech e-TP60ER + Furutech FP-3TS762 / Fi-50 NCF(R) /FI-50M NCF(R)
– Wall power socket: Furutech FT-SWS(R)
– Anti-vibration platform: Franc Audio Accessories Wood Block Slim Platform
– Switch: Silent Angel Bonn N8 + Silent Angel S28 + Silent Angel Forester F1 + Luna Cables Gris DC
– Ethernet cables: Neyton CAT7+; Audiomica Anort Consequence + Artoc Ultra Reference + Arago Excellence; Furutech LAN-8 NCF; Next Level Tech NxLT Lan Flame
– Table: Solid Tech Radius Duo 3
– Acoustic panels: Vicoustic Flat Panels VMT

Opinion 2

The title suggests that our today’s meeting will be with one of the most popular manufacturers of audio cables on the market. Of course I am talking about the Japanese company Furutech, which, besides cables and plugs, supplies their products to other manufacturers all around the globe, without any risk to its position. But what is the current product, the Japanese surprised us with today? I think it is very interesting, as first of all the Japanese decided to modify their offering in the higher echelons of their catalog, and secondly, they provided a proposition to people, who have devices with limited abilities to connect high quality power cables. What do I suggest with the second part of that sentence? Let me explain. Many smaller devices, due to their sheer size, force the usage of a standard “computer” type cord. And as you know, power is a very important element of our game. And when it would look like this aspect is closed for them, Furutech decided to ease those music lovers their pain and provided a power cable, which is terminated with a rectangular plug from the end you plug into your electronics. Yes, yes, a rectangular, or cuboid, plug, which is much smaller than the rounded ones and which immediately eliminates the issue mentioned above. But what is it? Ladies and gentlemen, let me inform all interested people, that the Katowice based RCM provided us with a bit unusual cable, equipped with the rectangular plug, the Furutech Powerflux C15 NCF. And how did it fare? Let me invite you to read on to learn exactly that.

For many of you, who know the offering of the company well, it is no mystery, that the cable is nothing else than the well renowned Powerflux, but with different plugs. More than that, those plugs are not a novelty, but a variation of the known and widely used so called fifties – the FI-50 NCF R. The internal setup of the cable bases on OCC copper, cryogenically treated. In terms of thickness, each conductor reaches a diameter of 2.8mm. Isolation is made up from three layers. First of them employs Teflon, second is made from soft PVC with carbon. The next step is a shield made from a copper braid and then comes the third layer of isolation – heightened elasticity PVC. Finally the whole cable is placed in a nylon, opalescent sheath. The whole cable reaches a 17.5mm diameter. Such cable is the equipped with high quality plugs, the new one called CF C-15 R NCF and the known FI-E50 R NCF. Additionally in the middle of the cable run, there is a barrel, known from previous cables, as well as an aluminum ring close to the wall plug. The last part of the whole is the dark blue box, with a soft foam inlay, in which the cable is packaged.

When time came to put a few sentences about the sound of the tested cable to the paper, let me first note, that the C-15 NCF is being placed between the popular “candy”, or DPS 4.1, and the, until recently, flagship Nanoflux NCF, which now has been degraded to the second position in the pricelist, once the Project V1 was introduced. Why am I mentioning that? This is a very important information, as the existence of the C-15 NCF would only make sense, if its sonic offering would also be in between those cables. Any different outcome would work against Furutech. With that I mean the randomness of constructing such accessories, and in this case, for such a renowned player on the market, this would be a slight setback, if not a fully blown defeat. Fortunately I am using the two mentioned brethren of the 15 in my system, and I knew right away that things are good here. And they were because the sound is not as quick-witted as with the “candy”, but on the other hand a little less refined than the Nanoflux, relative to the price tag. But just to put things straight – it is not that I do not have enough resources to but a good power cord, but each one of them has its place in my system. Yes, yes, each has a different role. Two cheaper or two more expensive cables would destroy the sonic balance of my system I have built up for years, by trial and error. But well, the new Furutech did fit into the brand portfolio, but for you the most important aspect will be the comparison of its sound to the previous versions. What would any praises be without any reference to its brethren? Also here, like in the paragraph about the construction of the tested cable, for those being acquainted with Furutech offerings, it will probably not be surprising, when I tell you that the cable was influenced by the plugs. What does this mean? First of all, it got better control over the lower registers, secondly, the resolution of the midrange increased, and thirdly, the volatileness of the upper registers improved. This, of course, was a delicate thing, but you could determine it from the very first contact. Without putting the old school of sound upside down, but just inputting some aspects of better insight into the recordings. And, like I mentioned, regardless of which subrange we would look at, the effect is coherent with the overall trend of how cabling is being constructed nowadays. But it is also very important to not to cross over the thin threshold of becoming overly obtrusive, and this feat was achieved by the Japanese splendidly. How? Let me tell you. Despite being confectioned with very transparent plugs, it still had very artistic sound – compared to the cheaper “candy” cable. Those plugs just “awakened” it a little, music gained on vitality and showed clearly the passion of creation that was behind it, but with stronger genres, which are often not very well recorded, it did not allow razor blades to fly around the room. Yes, there are lovers of such kind of reproduction of music, they just like to get tired when listening, but the Japanese made sure, that that would not be the result of using their cables, but if existing, it would just show bad taste of the listener and usage of caricatural playing electronics. A Furutech product just cannot offer an uncontrolled extreme. It has to be foreseeable open and at the same time full of essence. And this is how the Powerflux C-15 NCF is. A bit livelier that its predecessor, but still colorful, and thus nicely vivid. And you should not be surprised, that I am using cables from this company in my listening system.

Well, we arrived at the final paragraph. And if so, time comes to look at the target clientele. Whom should I recommend the most recent power cable from the Japanese Furutech? Let me put it this way. The only people that could easily give it a pass are lovers of extreme transparency of the sound, without looking at its tonal balance. Unfortunately the Japanese engineers love music, and it should, besides being vivid, also have a well placed saturation level. And this kind of esthetics came through during the whole time of the test. The musicality of the stereo system was always coming first – and with that I mean a good consensus between weight, volatility and attack of the sound, what resulted in me not being able to catch the system on even a single hiccup. Writing this I mean both things – exaggerated openness, which becomes tiring in the long end, as well as any kind of unwanted slowdown, which would introduce boredom in the reproduced music. Am I surprised this did not happen? Not at all, this is just Furutech.

Jacek Pazio

System used in this test:
Source:
– transport: CEC TL 0 3.0
– streamer: Lumin U2 Mini + switch Silent Angel Bonn N8
– DAC: dCS Vivaldi DAC 2.0
– Master clock: Mutec REF 10 SE-120
– reclocker: Mutec MC-3+USB
– Shunyata Research Omega Clock
– Shunyata Sigma V2 NR
– Preamplifier: Gryphon Audio Pandora
– Power amplifier: Gryphon Audio Apex Stereo
– Loudspeakers: Gauder Akustik Berlina RC-11 Black Edition
– Speaker cables: Synergistic Research Galileo SX SC
IC RCA: Hijiri Million „Kiwami”, Vermouth Audio Reference
IC XLR: Tellurium Q Silver Diamond, Hijiri Milion „Kiwami”, Siltech Classic Legend 880i
Digital IC: Hijiri HDG-X Milion
Ethernet cable: NxLT LAN FLAME
Power cables: Hijiri Takumi Maestro, Furutech Project-V1, Furutech NanoFlux NCF, Furutech DPS-4.1 + FI-E50 NCF(R)/ FI-50(R), Hijiri Nagomi, Vermouth Audio Reference Power Cord, Acrolink 8N-PC8100 Performante, Synergistic Research Galileo SX AC
– Table: BASE AUDIO 2
– Accessories: Harmonix TU 505EX MK II, Stillpoints ULTRA SS, Stillpoints ULTRA MINI, antivibration platform by SOLID TECH, Harmonix AC Enacom Improved for 100-240V, Harmonix Room Tuning Mini Disk RFA-80i
– Power distribution board: POWER BASE HIGH END
– Acoustic treatments by Artnovion
Analog stage:
– Drive: Clearaudio Concept
– Cartridge: Essence MC
– Phonostage: Sensor 2 mk II
– Eccentricity Detection Stabilizer: DS Audio ES-001

Distributor: RCM
Manufacturer: Furutech
Price: 14 950 PLN / 1,8m

Opinia 1

O tym, że zasilanie urządzeń Hi-Fi/High-End, w tym okablowanie temuż zadaniu służące, jest kluczową kwestią nikogo znającego się na rzeczy przekonywać nie trzeba. Wystarczy tylko o nie zadbać a sprzęt z pewnością nam się odpowiednio odwdzięczy. Wszem i wobec wiadomo też jaki progres jest w stanie przynieść odpowiednio wyrafinowana konfekcja, czyli pozornie niezbyt istotne, przynajmniej dla postronnych obserwatorów, wtyki. O ile jednak większość szczęśliwców po prostu wpina w zadki swych komponentów co i jak chce, to przynajmniej do niedawna pewna grupa złotouchych musiała się bądź to obejść smakiem, bądź iść na kompromis zastępując topowe a przy okazji masywne (o sporej średnicy) wtyki niżej urodzonym rodzeństwem, lub niskoprofilowymi „cywilnymi” zamiennikami. O kim mowa? O posiadaczach Klimaxów Linna, pierwszych odsłon Luminów (w tym U1 Mini), Wadii (Intuition 01 PowerDac) i wielu, wielu innych przypadków, gdzie producenci niefrasobliwie usytuowali gniazdo zasilające zbyt blisko wystającej poza obrys pleców płyty górnej, bądź sięgnęli po moduły zintegrowane z włącznikiem głównym, gdzie montaż okrągłego wtyku automatycznie ograniczał (Merason Pow1, Lindenmann Musicbook Source II CD), bądź wręcz uniemożliwiał dostęp do owego przycisku. To jednak już historia, bowiem Furutech postanowił ową niszę z właściwą sobie troską zagospodarować i obok dość podstawowych 15-ek wprowadził do swego portfolio „odchudzoną” wariację na temat swoich topowych 50-ek, czyli CF-C15 NCF(R), w którą to raczył był wyposażyć dostarczony przez katowicki RCM przewód zasilający Powerflux CI5 NCF.

Jak mam nadzieję unaoczniają powyższe zdjęcia Furutech Powerflux CI5 NCF prezentuje się wprost obłędnie. Zamiast jednak próbować łapać za oko zbytnim przepychem, czy wręcz tanią krzykliwością kusi dystyngowaną elegancją. Proszę tylko zwrócić uwagę na neutralny chłód konfekcji i charakterystycznej antywibracyjnej, masywnej mufy pokrytych srebrzoną węglową plecionką, przebijający przez wierzchni peszel ciepły fiolet wewnętrznej warstwy przechodzący w jednolitą czerń odcinka biegnącego pomiędzy ww. bulletem a nowym wtykiem, czy też satynę obrączki z oznaczeniem modelu. Tutaj nic nie pozostawiono przypadkowi a i samo opakowanie (zainteresowanych zapraszam do sesji unboxingowej) nie psuje nader pozytywnego wrażenia, gdyż granatowy, połyskliwy karton i miękkie gąbkowe wyściełanie tylko dopełniają całości.
Zaglądając na stronę producenta w poszukiwaniu informacji o naszym dzisiejszym gościu doświadczyłem pewnego graniczącego z dysonansem zdziwienia, bowiem zamiast spodziewanego przyporządkowania go do elitarnego grona „High End Performance” Japończycy przewrotnie wrzucili Powerfluxa CI5 NCF do puli „zwykłych sieciówek”, czyli razem z budżetowymi, dedykowanymi zastosowaniom studyjnym Astorią i Empire. Pikanterii dodaje jeszcze fakt, iż do wyższej kategorii przynależy protoplasta CI5-ki, czyli klasyczny i de facto odrobinę tańszy Powerflux. Czyżby zastosowanie niskoprofilowego i na chwilę niedostępnego w wolnej sprzedaży wtyku CF-C15 NCF(R) zamiast pełnowymiarowej 50-ki zamknęło mu drogę na salony? Prawdę powiedziawszy nie chce mi się w ową, wysnutą z palca i na poczekaniu teorię spiskową wierzyć, więc zamiast przejmować się firmową taksonomią jaką kieruje się ekipa Furutecha pozwolę sobie skupić uwagę na zagadnieniach natury stricte technologicznej i jego walorach brzmieniowych.

Przejdźmy zatem do technikaliów i od razu skupmy się na owym, stanowiącym novum wtyku, czyli CF-C15 NCF(R), który ani chybi przynależy do topowej linii NCF Piezo Ceramic. Jego wykonany z niemagnetycznej stali nierdzewnej i posrebrzanego włókna węglowego wielowarstwowy korpus zawiera specjalny tłumiący i izolujący kopolimer acetalu. Jak wskazuje nazwa, nie zabrakło również pełniącej rolę tłumiącą autorskiej mieszanki Nano Crystal² Formula będącej połączeniem nanokryształów, ceramicznych cząstek piezoelektrycznych i proszku węglowego. Jeśli zaś chodzi o sam przewód, to użyto przewodników z miedzi α (Alpha) OCC (każda z trzech żył składa się z 68 drucików o średnicy 0,127mm) wewnętrzna powłoka zawiera pełniący rolę wytłumienia węgiel a izolacja jest z wysokiej klasy PE. Całość pokrywa zgodna z RoHS elastyczna i charakterystyczna fioletowa osłona PVC i ekran z miedzianej plecionki ø0,12mm α (Alpha). Również i warstwę zewnętrzną potraktowano nad wyraz poważnie, bowiem składa się ona z wewnętrznej koszulki z polipropylenu i wierzchniej plecionki z dedykowanej zastosowaniom audio przędzy nylonowej.

Skoro we wstępniaku wspomniałem o pierwszej inkarnacji najmniejszego transportu Lumina, do której dało się wpiąć co najwyżej FI-28R to i od jego następcy, czyli U2 Mini postanowiłem rozpocząć odsłuchy. Co prawda dzięki obróceniu o 180° gniazda zasilającego 2-ka na dolegliwości swego protoplasty już nie cierpi, ale nic nie szkodziło dopieścić ją wyższej klasy sieciówką. Oczywiście nie omieszkałem bohatera niniejszego testu sprawdzić również z bardziej prądożernymi elementami mojej układanki, jednak już na poziomie plikowego źródła jasnym stało się, że tak pod względem rozdzielczości, jak i dynamiki japoński przewód jeńców nie bierze. O ile jednak przesiadka na niego z Organic Audio Power, bądź Furutecha FP-3TS762 okazywała się miłym/przyjemnym upgradem powyższych składowych, dzięki czemu dźwięk automatycznie ewoluował do wyższego poziomu wyrafinowania i namacalności, o tyle każdorazowy powrót do punktu wyjścia owocował całe szczęście tylko psychicznym bólem porównywalnym do przytrzaśnięcia sobie palców drzwiami. Nie wiadomo gdzie i kiedy ulatywało ze sceny powietrze otaczające egzystujących na niej muzyków, sama scena malała i spłycała się do poziomu podwórkowego teatrzyku a saturacja i blask barw pokrywała smutno-szara warstwa patyny. Niepotrzebnie dramatyzuję i przesadzam? Cóż, jeśli dla kogoś leniwie sącząca się z głośników muzyka jest li tylko niezobowiązującym tłem codziennej krzątaniny, to takie niuanse rzeczywiście mogą nie mieć znaczenia. Jeśli jednak traktujemy ją możliwie poważnie i stanowi ona sedno naszej audiofilskiej pasji, to przecież logicznym jest, iż każdorazowa poprawa jakości jej odtwarzania cieszy a pogorszenie smuci i wywołuje w pełni zrozumiałą frustrację. Patrząc na CI5 NCF z nieco szerszej, wynikającej z odsłuchów zarówno z zazwyczaj pracującym w towarzystwie Nanofluxa Ayona, jak i zasilanej Gargantuą 300W integry Vitusa, doszedłem do wybitnie subiektywnego wniosku, iż stanowi on ogniwo pośrednie pomiędzy szalenie rozdzielczą i żywiołową „landryną” (obecnie dostępną w wersji DPS – 4.1) a wyrafinowanym i dojrzałym Nanofluxem. Jest przy tym nieporównanie bardziej zwarty i zróżnicowany od wspomnianego Acoustic Zena, przy czym jedynie w niewielkim stopniu ustępuje mu pod względem dynamiki i rozmachu, które amerykański przewód ma iście atomowe. Dzięki temu stanowi nad wyraz uniwersalną propozycję i powinien świetnie sprawdzić się wszędzie tam, gdzie liczy się świeżość i żywiołowość przekazu, lecz bez sztucznego podbijania niewymagających takich działań spokojniejszych fragmentów, czy też eksponowania psujących przyjemność odbioru sybilantów. Ot, chociażby na łączącym znamiona radiowej przebojowości z iście schizofrenicznymi zwrotami akcji i niepokojącym mrokiem dark electro „Into the Black” Aesthetic Perfection wszystko spina się ze sobą wprost idealnie tworząc zaskakująco koherentną całość, w której pomimo panującego lepkiego mroku bez trudno można dostrzec poszczególne niuanse, których jak się okazuje jest zaskakujące bogactwo. Zwróćcie państwo na zróżnicowanie basu, ileż tam najprzeróżniejszych odmian syntetycznych tętnień, loopów i dudnień, jakaż rozpiętość faktur i pomysłów na rozplanowanie ich w przestrzeni. A jeśli dla kogoś powyższe bity okażą się zbyt gładkie i słodkie zawsze może sięgnąć po wierne harsh electro wydawnictwo „Goddestruktor” Suicide Commando i dosłownie przetrzeć sobie uszy papierem ściernym, bo łagodności będzie tu tyle co w pilnującym obejścia dobermanie.
Oczywiście na nieco bardziej cywilizowanym materiale do głosu dojdzie jeszcze zdolność świetnego odwzorowania brył i „konsystencji” naturalnego instrumentarium. Począwszy od iście zjawiskowo minimalistycznego „Luxury and Waste” Torun Eriksen i Kjetil Dalland, gdzie Furutech ani o jotę nie dosłodził, bądź wygładził natywnej matowości wokalu dominującego nad szalenie oszczędnym akompaniamentem, poprzez nieco bardziej rozbudowane aranżacje największych przebojów Hanny Banaszak, na wielkiej symfonice ze „Strauss: Also sprach Zarathustra” na czele skończywszy tak scena, jak i aparat wykonawczy niebezpiecznie zbliżały się swymi gabarytami a tym samym skalą, wolumenem generowanych dźwięków, do tego, czego dane jest nam okazjonalnie doświadczać na żywo. Podobnie było z oferowaną przez japoński przewód rozdzielczością, która zamiast objawiać się epatowaniem wyostrzonymi do granic zdrowego rozsądku konturami, czy też oślepiać blaskiem dęciaków, jest po prostu wierna rzeczywistości, więc każdego z muzyków bez trudu wyłuskamy z otoczenia, lecz już splot jego sznurówek będzie zupełnie pomijalnym niuansem a nie składową wymagającą skierowania nań wszystkich reflektorów.

Niestety wszystko co dobre kiedyś się kończy, więc i moja przygoda z Furutechem Powerflux CI5 NCF powoli dobiega końca. Zatem w ramach krótkiego podsumowania pozwolę sobie na taka puentę. Otóż, jeśli niezależnie od powodów, nie czujecie się Państwo gotowi, bądź do końca przekonani, na przesiadkę na flagowego Nanofluxa a jednocześnie zakup „landryny” wydaje się Wam odwlekającym nieuniknione półśrodkiem, to choćby z czystej ciekawości wypożyczcie na kilka dni tytułowy przewód. Nie dość bowiem, że wszelkie znaki na niebie i ziemi wskazują, iż powinien spełnić 99,9% Waszych oczekiwań, to w dodatku wreszcie będziecie mogli użyć go z urządzeniami, które do tej pory skazane były na zdecydowanie niższych lotów jeśli nie kompletne okablowanie, co przynajmniej stanowiącą wisienkę na audiofilskim torcie konfekcję. Reasumując – pod żadnym względem nie uważam wtyku CF-C15 NCF(R) za gorszy od pełnowymiarowej 50-ki, więc gdybym miał w chwili obecnej decydować się na zakup Powerflux-a, to właśnie z racji większej uniwersalności i szerszego zastosowania z pewnością wybrałbym wersję CI5 NCF. Cena praktycznie taka sama a unikniecie ewentualnych problemów z jego wpięciem w zadek dowolnego, nawet nie do końca przemyślanego pod tym względem urządzenia mamy poniekąd w gratisie.

Marcin Olszewski

System wykorzystany podczas testu
– CD/DAC: Ayon CD-35 (Preamp + Signature) + Finite Elemente Cerabase compact
– Odtwarzacz plików: Lumin U2 Mini + Omicron Magic Dream Classic; I-O Data Soundgenic HDL-RA4TB
– Selektor źródeł cyfrowych: Audio Authority 1177
– Gramofon: Kuzma Stabi S + Kuzma Stogi + Dynavector DV-10X5
– Przedwzmacniacz gramofonowy: Tellurium Q Iridium MM/MC Phono Pre Amp
– Końcówka mocy: Bryston 4B³ + Graphite Audio IC-35 Isolation Cones
– Wzmacniacz zintegrowany: Vitus Audio RI-101 MkII
– Kolumny: Dynaudio Contour 30 + podkładki Acoustic Revive SPU-8 + kwarcowe platformy Base Audio
– IC RCA: Furutech FA-13S
– IC XLR: Vermöuth Audio Reference; Acrolink 7N-A2070 Leggenda
– IC cyfrowe: Fadel art DigiLitz; Harmonic Technology Cyberlink Copper; Apogee Wyde Eye; Monster Cable Interlink LightSpeed 200
– Kable USB: Wireworld Starlight; Fidata HFU2; Vermöuth Audio Reference USB
– Kable głośnikowe: Vermöuth Audio Reference Loudspeaker Cable; Signal Projects Hydra + SHUBI Custom Acoustic Stands MMS-1
– Kable zasilające: Furutech FP-3TS762 / FI-28R / FI-E38R; Organic Audio Power + Furutech CF-080 Damping Ring; Acoustic Zen Gargantua II; Furutech Nanoflux Power NCF
– Listwa zasilająca: Furutech e-TP60ER + Furutech FP-3TS762 / Fi-50 NCF(R) /FI-50M NCF(R)
– Gniazdo zasilające ścienne: Furutech FT-SWS-D (R) NCF
– Switch: Silent Angel Bonn N8 + nóżki Silent Angel S28 + zasilacz Silent Angel Forester F1 + Luna Cables Gris DC
– Przewody ethernet: Neyton CAT7+; Audiomica Laboratory Anort Consequence, Artoc Ultra Reference, Arago Excellence; Furutech LAN-8 NCF; Next Level Tech NxLT Lan Flame
– Platforma antywibracyjna: Franc Audio Accessories Wood Block Slim Platform
– Stolik: Solid Tech Radius Duo 3
– Panele akustyczne: Vicoustic Flat Panel VMT

Opinia 2

Jak sugeruje tytuł, dzisiejszy miting dotyczyć będzie jednego z bardziej popularnych na rynku producentów związanych z tematyką okablowania audio. Naturalnie mowa o japońskim Furutech-u, który oprócz oferty kablowej, wszelkiego rodzaju wtyków i przewodów z metra ze swojego portfolio bez obaw o pozycję na rynku, udostępnia niezliczonej liczbie rozrzuconych po całym globie, również związanych z tą działką podmiotów swoje produkty. Czym tym razem panowie z kraju kwitnącej wiśni nas zaskoczyli? Nie powiem, temat jest w dwójnasób ciekawy, gdyż po pierwsze – Japończycy postanowili zmodyfikować ofertę w górnych rejonach cennika okablowania sieciowego, a po drugie – przy okazji podążyć z pomocą posiadaczom urządzeń ze skromnymi możliwościami podłączenia zaawansowanej technicznie sieciówki. Co sugeruje druga część ostatniego zdania? Już wyjaśniam. Otóż wiele niezbyt dużych gabarytowo konstrukcji z uwagi na rozmiar pleców skazuje użytkownika na zwykłą komputerówkę. A przecież wiadomo, że temat zasilania to bardzo istotny element naszej zabawy. I gdy wydawałoby się, że dla nich temat jest zamknięty, Furutech postanowił ulżyć melomanom w cierpieniu i powołał do życia kabel prądowy od strony elektroniki zaterminowany wtykiem w kształcie „prostokąta”. Tak tak, prostokąta, a konkretnie prostopadłościanu, co znacząco zmniejsza jego gabaryty, a tym samym eliminuje wspominany przed momentem problem. Co to za cudo? Proszę bardzo. Panie i panowie, miło mi poinformować zainteresowanych, iż za sprawą katowickiego RCM-u w nasze skromne progi trafił wyposażony w dość nietypowy wtyk kabel sieciowy Furutech Powerflux C15 NCF. Jak wypadł? Cóż, po kilka istotnych informacji zapraszam do kolejnych akapitów.

Dla wielu z Was dobrze znających ofertę tytułowego przybytku nie jest tajemnicą, że będący zarzewiem spotkania kabel to nic innego, jak znakomity Powerflux, tylko w tym wydaniu uzbrojony w najnowszą odsłonę wtyków. Mało tego. Wtyków, które podobnie do samego drutu również nie są całkowitą nowością, a jedynie wariacją na temat znanych i stosowanych przez największych tuzów świata kablarskiego od lat tak zwanych pięćdziesiątek – FI-50 NCF R. Wewnętrzna budowa przewodu opiera się na wykorzystaniu przewodnika miedzianego OCC w końcowej fazie poddanego obróbce kriogenicznej. Jeśli chodzi o grubość przewodnika, każdy pojedynczy osiąga średnicę 2.8 mm. Temat izolacji rozwiązują trzy warstwy. W roli pierwszej zastosowano teflon, zaś kolejną oparto o miękkie PVC z domieszką Carbonu. Następnym krokiem jest ekran z miedzianego oplotu, na który naciągnięto trzecią warstwę izolacji, tym razem z PVC o zwiększonej elastyczności. Finalnie całość konstrukcji ubrano w nylonowy opalizujący rękaw, co powoduje, że kabel z zewnątrz osiąga rozmiar 17.5 mm. Tak przygotowany przewodnik na krańcach wyposażono w wysokiej klasy wtyki, czyli nowość w postaci prostopadłościennego CF C-15 R NCF oraz znany z innych modeli FI-E50 R NCF. Dodatkowo na środku zastosowano znaną ze starszych braci mufę i od strony wtyku do gniazda ściennego aluminiowy pierścionek. Ostatnim etapem przed podróżą do klienta jest pakowanie produktu w strojne, granatowe, wyściełane profilowaną gąbką pudełko.

Gdy przyszedł czas na kilka zdań o brzmieniu naszego punktu zainteresowania, najpierw zaznaczę, iż C-15 NCF pozycjonowany jest pomiędzy popularną „landryną”, czyli DPS 4.1, a do niedawna flagowym, niestety po pojawieniu się modelu Project V1 obecnie jako drugim w cenniku Nanoflux NCF. Po co o tym wspominam? Otóż to bardzo istotna wiadomość, bowiem powołanie do życia opiniowanego dzisiaj C-15 NCF miałoby sens, jeśli swoją ofertą soniczną plasowałby się pomiędzy wspomnianymi modelami. Inny wynik z mojego punktu widzenia niestety świadczyłby na niekorzyść Furutecha. Chodzi oczywiście o przypadkowość konstruowania tego typu akcesoriów, co przecież w przypadku takiego gracza byłoby co najmniej lekką wpadką, jeśli nie porażką. Na szczęście na co dzień używam dwóch wspomnianych braci 15-ki i już od pierwszych chwil wiedziałem, że jest dobrze. A dobrze dlatego, że z jednej strony dźwięk nie był tak wyrywny jak w przypadku „landryny”, natomiast z drugiej oferował nieco mniej – oczywiście stosownie do ceny – wyrafinowania niż Nanoflux. Jednak żeby nie było, obydwa mam nie z racji ograniczonych środków na zakup dobrego kabla sieciowego, tylko każdy z nich na co dzień robi swoją, co ważne, dobrą robotę w innym miejscu mojej układanki. Tak tak, każdy ma inne zadnie. Dwa tańsze lub dwa droższe zaburzyłyby poszukiwaną przez lata równowagę dźwiękową zestawu, dlatego drogą prób i błędów mam to co mam. No dobrze, nowy Furutech fajnie wpisał się w portfolio marki, jednak dla Was chyba najważniejszą informacją jest opis brzmienia na tle poprzedniej wersji. Co komu po „ochach” i „achach” nad nowością bez odniesienia do protoplasty. I tutaj, tak jak w akapicie o budowie pisząc o znajomości oferty Furutecha, również wielu z Was nie zaskoczę, gdyż naturalna koleją rzeczy nabrał dystynkcji zastosowanych wtyków. Co to oznacza? Po pierwsze mógł się pochwalić lepszą kontrolą niskich rejestrów, po drugie większą rozdzielczością średnicy, a po trzecie lotnością górnych rejestrów. To naturalnie przebiegło w delikatny, ale wyczuwalny od pierwszego kontaktu sposób. Bez wywracania starej szkoły do góry grania nogami, tylko jako fajnie tchnięcie w przekaz cech lepszego wglądu w nagranie. I jak wspomniałem, bez znaczenia jaki podzakres weźmiemy na tapet, efekt jest zbieżny z ogólnym trendem obecnego konstruowania wszelkiej maści okablowania. Jednak co jest w tym wszystkim bardzo istotne, trzeba uważać, aby nie przekroczyć cienkiej linii natarczywości, co w moim odczuciu Japończykom znakomicie się udało. W jakim sensie? Już wspominałem. Mimo ubrania w transparentne wtyki, nadal cechowała go estetyka plastyki – na tle tańszej „landryny”. Ten zabieg miał go jedynie lekko obudzić, aby z jednej strony muzyka zyskała na witalności i pokazywaniu zawartej w niej radości tworzenia, za to z drugiej w mocnych, często słabo zrealizowanych nurtach muzycznych nie spowodować efektu latających w eterze żyletek. Owszem, są miłośnicy i takiego kreowania wydarzeń scenicznych – po prostu lubią się zmęczyć muzyką, jednak Japończycy zadbali, aby nie był to feedback zastosowania jego okablowania, tylko ewentualne przekraczanie dobrego smaku przy użyciu przez potencjalnego nabywcę karykaturalnie brzmiącej elektroniki. Produkt Furutecha nie może oferować niekontrolowanego ekstremum. Ma być przewidywalnie otwarty, a zarazem esencjonalny. I taki właśnie jest nasz Powerflux C-15 NCF. Nieco żywszy od poprzednika, jednak nadal barwny, a przez to przyjemnie dźwięczny. I chyba nikogo nie zdziwi fakt, że właśnie dlatego sporo drutów z tej stajni cały czas używam.

No cóż, jesteśmy w akapicie finałowym. A jeśli tak, pora na wytypowanie docelowej klienteli. Komu poleciłbym najnowszą odsłonę sekcji zasilania spod znaku japońskiego Furutecha? Powiem tak. Jedynymi osobnikami, którzy spokojnie mogą go sobie odpuścić, to wielbiciele ekstremalnej transparentności przekazu bez oglądania się na jego równowagę tonalną. Niestety japońscy inżynierowie kochają muzykę, a tę oprócz naturalnej dźwięczności ma cechować dobrze ustawiony poziom nasycenia. I taka estetyka przyświecała mi przez cały proces testowy. Zawsze na pierwszym miejscu była muzykalność zestawu – mam na myśli dobry konsensus pomiędzy wagą, lotnością i szybkością narastania dźwięku, co powodowało, że ani razu nie złapałem systemu na wpadce. Ale zaznaczam. Pisząc to, mam na myśli tak zbytnią, na dłuższą metę męczącą otwartość, jak i niechciane, oczywiście z czasem wiejące nudą spowolnienie rozgrywania się w moim pokoju wydarzeń muzycznych. Czy jestem tym faktem zaskoczony? Nic z tych rzeczy. To przecież Furutech.

Jacek Pazio

System wykorzystywany w teście:
– transport: CEC TL 0 3.0
– streamer: Lumin U2 Mini + switch Silent Angel Bonn N8
– przetwornik cyfrowo/analogowy: dCS Vivaldi DAC 2.0
– zegar wzorcowy: Mutec REF 10 SE-120
– reclocker: Mutec MC-3+USB
– Shunyata Research Omega Clock
– Shunyata Sigma V2 NR
Przedwzmacniacz liniowy: Gryphon Audio Pandora
Końcówka mocy: Gryphon Audio APEX Stereo
Kolumny: Gauder Akustik Berlina RC-11 Black Edition
Kable głośnikowe: Synergistic Research Galileo SX SC
IC RCA: Hijiri Million „Kiwami”, Vermouth Audio Reference
XLR: Tellurium Q Silver Diamond, Hijiri Milion „Kiwami”, Siltech Classic Legend 880i
IC cyfrowy: Hijiri HDG-X Milion
Kabel LAN: NxLT LAN FLAME
Kable zasilające: Hijiri Takumi Maestro, Furutech Project-V1, Furutech NanoFlux NCF, Furutech DPS-4.1 + FI-E50 NCF(R)/ FI-50(R), Hijiri Nagomi, Vermouth Audio Reference Power Cord, Acrolink 8N-PC8100 Performante, Synergistic Research Galileo SX AC
Stolik: BASE AUDIO 2
Akcesoria:
– antywibracyjne: Harmonix TU 505EX MK II, Stillpoints ULTRA MINI
– platforma antywibracyjna SOLID TECH
– zasilające: Harmonix AC Enacom Improved for 100-240V
– listwa sieciowa: POWER BASE HIGH END, FURUTECH e-TP80 ES NCF
– panele akustyczne Artnovion
Tor analogowy:
– gramofon – Clearaudio Concept
– wkładka Essence MC
– przedwzmacniacz gramofonowy Sensor 2 mk II
– docisk płyty DS Audio ES-001

Dystrybucja: RCM
Producent: Furutech
Cena: 14 950 PLN / 1,8m

I wreszcie jest – ułatwiający życie posiadaczom Linnów, Luminów i innych urządzeń, gdzie producenci nie przewidzieli chęci zastosowania porządnego przewodu zasilającego. Panie i Panowie oto Furutech Powerflux CI5 NCF.

cdn. …