Tag Archives: Lumin U1 Mini

Long, long time ago, when a new player arrived at the market and the first file player, or streamer, hit the stores bearing the Lumin logo, I was, similar to most streamer lovers, very intrigued, and once I heard it, I was delighted. But before I reached the decision to make a purchase, in the portfolio of the Asian manufacturer new models appeared, like mushrooms after a heavy rainfall, seemingly very similar to each other. This “fertility harvest” confused me a bit, and for as far as I know, I was not the only confused person in the world, as many people thought, there were too many products offered. It is the old embarrassment of riches theme, fertile soil for many kinds of nervousness. If you do not believe me, then please look at this: currently in the Lumin catalog we find 5 (yes, five) file players (X1, S1, A1, T1 and D2 – the successor to D1) and since recently two transports (U1 and U1 Mini), a network amplifier (M1), a power amplifier (AMP) and a file server (L1). Enough? I think absolutely more than enough. From this pool of products we chose the newest one, the U1 Mini, which was supplied to us for a longer test due to kindness of the Wroclaw based distributor, Moje Audio.

The Lumin U1 Mini looks exactly same as the, reviewed earlier, D1 and currently the D2, and similar to the D2 the power supply was integrated inside, so you do not need to search for a place for the ugly external PSU and additionally you can utilize a better power cord. And here is some information for all people, who were a bit worried with the “hood” extending to the back of the unit – the three pin IEC socket accepts plugs like the Furutech FI-28R without problems, so you should be able to use any similar competition too. As I started the description from the back end, let us continue there, as even with a big cable plugged in, we still do have enough space to reach the power switch, what is not always the standard. Besides the section devoted to power we have a variety of digital interfaces encompassing AES/EBU, BNC, coaxial, TOSLINK optical and two USB. There is also an Ethernet port and a grounding bolt.
The fascia is typical for a front end – a thick slab of brushed aluminum with a centrally placed black-green display and a modest logo under it. The chassis is made from two sheet profiles placed atop of each other, with the top one extending to the back creating the mentioned hood. It cannot be denied, that the aluminum colored version looks very modest compared to its black brethren, so it is really worth to confront both versions before making the purchase.
The inside of the transport is quite completely filled with a blue PCB with a processor identical to the older brother (U1) capable of handling DSD256 and PCM signals up to 384kHz and a shielded power module. In short a very aesthetic, tidy and complete (at least in optical terms), especially when compared to the very “sparsely” used space inside the recently tested Auralic Aries G1. But the Aries ties with the quality of its chassis, which Lumin can only envy. If you want to track things further, I encourage you to visit the pages of the respective manufacturers, who have posted pictures allowing for more in-depth comparisons.
Regarding functional and handling issues – its is not only good, as it was before, but better, much better. Since last February, when we tested the U1, the R&D department of Pixel Magic Systems Ltd. finally got wiser and stopped ignoring the users of Android devices and presented a worked out app allowing it to have full Tidal support. Also Master pieces, coded in MQA, are fully supported, what is very nicely marked and after “unpacking”, and upsampling if needed, it is being presented to the external DACs in a form acceptable by all of them. If you are wondering why I am talking so much about this, quite simple, thing, then please compare the prices of tablets and phones from both major players on that market, and think about the legitimacy of buying something with the half-eaten apple logo at 1/5 of the price of the tested streamer, just to use it as a remote…

As usual with new products, the tested unit arrived freshly from customs, in a completely virgin state (as if this state could not be complete), wrapped in foil, sealed and having a factory smell. Despite the time (it was almost midnight), and not following my voice of reason, and my annoyed Wife, instead of waiting till morning, I unpacked the transport, plugged it into my system, playing already for a few hours, and just shrugged. The U1 Mini played, but having in mind the very euphoric tales of the distributor as well as some initial descriptions in the Internet, somewhere in my subconscious I counted on … I do not really know what, but at least to be dazzled. Yet it was OK, but just OK, somehow conservative and without a clear character.
From a sense of duty, not from curiosity, I listened for maybe a half an hour more and without too many emotions went to sleep. But I left the Lumin switched on and with an active internet radio. And that was a very good idea, as after a dozen hours of warming up, the miniaturized U1 showed a much nicer face. First of all, finally we could talk about the proprietary – known from other models – analog maturity, and secondly instead of the first three planes, we got a true depth of scene. To be able to assess it I did not need to reach for Michel Godard and his brilliant “Monteverdi – A Trace of Grace”, as even the seemingly lazy, ideal for a sunny Saturday morning, album “Turn Up The Quiet” Diana Krall was able to pin me to my listening chair. Of course I also listened to Godard, because a day without him is a day lost, but let us concentrate on jazz-like chillout. In big approximation the mentioned album is based on sensual vocals of Krall, gold shining piano, a smudge of contrabass and whisk stricken cymbals rustling from time to time. The orchestra accompanying this trio is mostly on a far, unified and negligible plane. Yet the smallest Lumin was able to show its full potential, while leaving it at a suitable distance from the listener, selectively picking individual sections and due to that construct a phenomenal depth of the presented spectacle. And this was only the beginning, as each and every day I observed how step by step, the reproduced spectrum increased. The treble as well as the bass moved further and further. This is the reason, that every two-three days I returned to the same material and verified the eventual changes. And to my surprise, during the first week such changes were there, so the “Khmer” Nils Petter Molvær was going deeper, to the next hellish depths, as well as Klezmer Brass Allstars – “Brotherhood Of Brass” went up, to higher levels of brass clatter. What is important, the whole remained coherent and proportional, so there were absolutely no distortions like in a mirror cabinet in a circus.
Because the manufacturer, in its company materials, as well as on the web pages, claims, that the Mini differs from the full U1 only by … size and price, so I decided to look into my archives and try to remember that sound, confronting my memories with the present day. At that time, in a system slightly different to what I have today, I perceived the U1 as slightly darkened, with a tad lower center of gravity, what I would really not say about the U1 Mini. Additionally the session with “Achtung Baby (Deluxe Edition)” U2 showed, that the small unit is not as forgiving as its bigger brother, and when Larry managed to hit the cymbals strongly, I was wondering, how, with all the money they have, he can play using cymbals made from aluminum foil and record them with a microphone found in rubbish. Maybe something was related to the cabling I used during the test, the recently reviewed set of Audiomica (Anort & Pebble Consequence) as well as the Fidata set, waiting for its turn (HFU2 and HFLC), which have much more to offer in terms of resolution and selectiveness than my own Wireworld Starlight or Goldenote Firenze Silver. It was especially clear on “In My Solitude: Live at Grace Cathedral” Branford Marsalis, where the multithreaded reverberation of the sacral building was a full fledged element of the spectacle, and not only a background for the soloist.
Fortunately this attention to detail and nuances did not lead to almost clinical aseptic, but was more of an addition, a bonus to the juiciness and smoothness of the sound; although it was enough to reach for rough and dark Scandinavian sounds like “Runaljod – Ragnarok” Warduna, to feel on your own skin, that the naked truth is not always beautiful with the beauty of playmates, but can also enchant with the smell of salt, shapes lashed with vehement wind and scars gotten during a mad run through the forest, where demons are hiding in the dark.

It could seem, that Pixel Magic Systems Ltd, including in its, already very rich, offering, the transport U1 Mini, makes another step towards, maybe not selling itself cheap, but at least complicating the situation for its potential customers. Yet a closer contact with the tested small unit brings very surprising results. First of all, in a smaller, and thus more modest and cheaper chassis at least 99.9% of the sound of the bigger unit was enclosed. Secondly, logistics was made simpler, as the external PSU was eliminated, and thirdly the U1 Mini is an almost ideal solution for all DAC users from a very broad price spectrum, as the tested device is fairing greatly surrounded by units of its own level, as well as many much more expensive ones, if you remember about using appropriate cabling, allowing it to show its full potential. So if you own a DAC, which fits your taste ideally, and an appropriately refined system, and would not like to lose anything from its class, obviously, while moving to the sea of files and streaming, I would warmly recommend to start your search from this modest transport.

Marcin Olszewski

System used in this test:
– CD/DAC: Ayon CD-35 (Preamp + Signature)
– Network player: laptop Lenovo Z70-80 i7/16GB RAM/240GB SSD + JRiver Media Center 22 + TIDAL HiFi + JPLAY; Auralic ARIES G1
– All’in’One: Naim Uniti Nova
– Digital sources selector: Audio Authority 1177
– Turntable: Kuzma Stabi S + Kuzma Stogi + Shelter 201
– Phonostage: Tellurium Q Iridium MM/MC Phono Pre Amp
– Power amplifier: Bryston 4B³
– Loudspeakers: Gauder Akustik Arcona 80 + spike extenders
– IC RCA: Tellurium Q Silver Diamond
– IC XLR: LessLoss Anchorwave; Organic Audio; Amare Musica
– Digital IC: Fadel art DigiLitz; Harmonic Technology Cyberlink Copper; Apogee Wyde Eye; Monster Cable Interlink LightSpeed 200
– USB cables: Wireworld Starlight; Goldenote Firenze Silver; Audiomica Laboratory Pebble Consequence USB; Fidata HFU2
– Speaker cables: Organic Audio; Signal Projects Hydra
– Power cables: Furutech FP-3TS762 / FI-28R / FI-E38R; Organic Audio Power; Acoustic Zen Gargantua II; Furutech Nanoflux Power NCF
– Power distribution board: Furutech e-TP60ER + Furutech FP-3TS762 / Fi-50 NCF(R) /FI-50M NCF(R)
– Wall power socket: Furutech FT-SWS(R)
– Anti-vibration platform: Franc Audio Accessories Wood Block Slim Platform
– Ethernet cables: Neyton CAT7+; Audiomica Laboratory Anort Consequence; Fidata HFLC
– Table: Rogoz Audio 4SM3
– Accessories: Sevenrods Dust-caps; Furutech CF-080 Damping Ring; Albat Revolution Loudspeaker Chip

Distributor: Moje Audio
Price: 9 590 PLN

Technical details:
Supported Audio File Formats:
– Lossless: DSF (DSD), DIFF (DSD), DoP (DSD); PCM : FLAC, Apple Lossless (ALAC), WAV, AIFF; Compressed (lossy): MP3, AAC; MQA
Supported frequencies: DSD do DSD256 11.2 MHz, 1-bit; PCM do 384 kHz / 16–32-bit
Digital outout stage:
USB: DSD256 – 11.2MHz, 1-bit; PCM 44.1–384 kHz / 16–24-bit
Optical, Coaxial RCA, Coaxial BNC, AES/EBU: DSD (DoP, DSD over PCM) 2.8MHz, 1-bit; PCM 44.1kHz–192kHz, 16–24-bit
Streaming Protocols: UPnP AV, Roon Ready, Spotify Connect, Apple AirPlay, Gapless Playback, On-Device Playlist
Inputs: Ethernet RJ45 1000Base-T Gigabit, USB – flash drive, USB HDD (FAT32, exFAT, NTFS, EXT2/3)
Dimensions (WxDxH): 300 x 244 x 60 mm
Weight: 3 kg

Dawno, dawno temu, kiedy na rynku pojawił się nowy gracz a do sklepów trafił pierwszy odtwarzacz plików, czyli tzw. streamer sygnowany marką Lumin byłem, podobnie z resztą jak większość miłośników plikograjów, niezwykle zaintrygowany, a gdy go w końcu posłuchałem, zachwycony. Zanim jednak podjąłem decyzję o jego zakupie ni stąd ni zowąd jak przysłowiowe grzyby po deszczu w portfolio azjatyckiego producenta zaczęły pojawiać się kolejne, nieraz bliźniaczo do siebie podobne propozycje. Owa klęska urodzaju wywołała moją lekką konsternację i z tego co mi wiadomo nie byłem w niej osamotniony, gdyż utrzymując mykologiczną analogię runa leśnego w przysłowiowym barszczu wylądowało zbyt dużo grzybów. Ot odwieczny dylemat typu „osiołkowi w żłobie dano” i idealna pożywka wszelkiej maści nerwic rodem z „Dnia świra”. Nie wierzycie? No to proszę. Na chwilę obecną w katalogu Lumina znajdziemy 5 (słownie pięć) odtwarzaczy sieciowych (X1, S1, A1, T1, D2 – następcę D1) od niedawna dwa transporty (U1 i U1 Mini), wzmacniacz sieciowy (M1), końcówkę mocy (AMP) i serwer plików (L1). Wystarczy? Sądzę, że aż nadto. Z tego całego galimatiasu postarajmy się jednak wyłuskać ostatnio debiutującą nowość, czyli … U1 Mini, która dzięki uprzejmości wrocławskiego Moje Audio na dłuższą chwilę zagościła w naszej redakcji.

Lumin U1 Mini wygląda dokładnie tak, jak wcześniej recenzowany przez nas D1 a obecnie D2 i właśnie podobnie jak w przypadku D2-ki zintegrowano w nim moduł zasilający, więc tym razem nie tylko nie trzeba szukać miejsca na zewnętrzy niezbyt urodziwy zasilacz, lecz wreszcie można użyć możliwie wysokiej klasy przewodu. I w tym miejscu istotna informacja dla wszystkich tych, którzy z niepokojem patrzyli na wiszący nad tylną ścianką urządzenia „okap”. Otóż bez najmniejszego problemu da się w trójbolcowe gniazdo IEC wpiąć wtyki typu Furutech FI-28R, więc i z konkurencyjnymi wtyczkami nie powinno być najmniejszych problemów. Skoro już zacząłem wizję lokalną od „zakrystii” to pozostańmy tam jeszcze na chwilę, gdyż nawet z porządnym przewodem zasilającym cały czas mamy dostęp do włącznika głównego, co wcale też nie jest standardem. Oprócz sekcji poświęconej zasilaniu do dyspozycji otrzymujemy nad wyraz szeroki wachlarz interfejsów cyfrowych obejmujący wejścia AES/EBU, BNC, koaksjalne, optyczne TOSLINK i dwa USB. Nie zabrakło oczywiście portu Ethernet, oraz … zacisku uziemienia.
Front, jak to front – gruby płat szczotkowanego aluminium z centralnie umieszczonym czarno-zielonkawym wyświetlaczem i skromnym, firmowym logotypem tuż pod nim. Korpus stanowią dwa nakładane na siebie blaszane profile, przy czym górny, o czym zdążyłem już wspomnieć tworzy nad ściana tylna niewielki daszek. Nie da się ukryć, iż srebrna, utrzymana w naturalnej kolorystyce surowego aluminium wersja wygląda przy swoim kruczoczarnym rodzeństwie nad wyraz siermiężnie, dlatego też przed podjęciem ostatecznej decyzji warto obie dostępne opcje kolorystyczne ze sobą skonfrontować.
Wnętrze transportu dość szczelnie wypełnia błękitna płytka drukowana z identycznym, co u starszego rodzeństwa (U1) procesorem zdolnym obsłużyć zarówno sygnał DSD256, jak i PCM do 384 kHz, oraz szczelnie zabudowany – ekranowany moduł zasilający. Jednym słowem schludnie, estetycznie i jakoś tak kompletnie (przynajmniej pod względem optycznym) porównując do dość „oszczędnie” zagospodarowanej przestrzeni wewnątrz niedawno przez nas testowanego Auralica ARIES G1. Za to wynik na remis Aries wyprowadza klasą swojej obudowy, której Lumin może mu co najwyżej pozazdrościć. Jeśli jednak ktoś miałby ochotę na nieco bardziej wnikliwą zabawę w „znajdź trzy różnice” to odsyłam na strony obu producentów, którzy byli łaskawi stosowne, poglądowe zdjęcia na nich zamieścić.
Jeśli zaś chodzi o zagadnienia natury użytkowo – funkcjonalnej, to … jest nie tyle dobrze, czyli jak dotychczas, lecz lepiej i to znacznie. Otóż od ubiegłorocznego lutego, czyli od recenzji U1-ki, ekipa R&D Pixel Magic Systems Ltd. poszła wreszcie po rozum do głowy i przestała ignorować odbiorców korzystających z urządzeń pracujących pod kontrolą Androida dopracowując dedykowaną im appkę i wreszcie umożliwił z jej poziomu pełną obsługę TIDAL-a. W dodatku w pełni wspierane są pozycje Master – kodowane w MQA, które są nader zgrabnie oznaczane i po „rozpakowaniu” i ewentualnym upsamlowaniu w zrozumiałej dla większości DAC-ów postaci wysyłane na zewnątrz. Jeśli zastanawiacie się Państwo czemu tak pieję nad tym dość prozaicznym zagadnieniem proszę przy pierwszej nadarzającej okazji porównać ceny tabletów i smartfonów z obu stron cyfrowej barykady a potem na spokojnie zastanowić się nad zasadnością wydawania równowartości 1/5 ceny tytułowego streamera na coś z nadgryzionym jabłkiem, czego używać będziemy w roli bądź co bądź li tylko … pilota.

Jak to zwykle z nowościami bywa tytułowe urządzenie dotarło do mnie prosto z odprawy celnej w stanie praktycznie całkowicie dziewiczym (jakby ów stan występował w postaci połowicznej) – zafoliowane, obklejone plombami i pachnące fabryką. Pomimo późnej pory (dochodziła północ), nie zważając na głos rozsądku i … nieco zirytowanej Małżonki, zamiast czekać do rana, czym prędzej wypakowałem transport, wpiąłem w grający od ładnych paru godzin system i … tylko wzruszyłem ramionami. U1 Mini grać, grał, lecz mając na uwadze szalenie euforyczne opowieści wspomnianego dystrybutora, jak i krążące po sieci pierwsze wzmianki, gdzieś tam podświadomie liczyłem na … już teraz sam nie wiem na co, ale co najmniej na wyrwanie z kapci. Tymczasem było OK i tylko OK, ale jakoś tak nijako i niezwykle zachowawczo.
Bardziej z poczucia obowiązku, aniżeli z ciekawości, posłuchałem jeszcze przez jakieś dwa kwadranse i już bez większych emocji udałem się na zasłużony odpoczynek. Aha – Lumina zostawiłem pod prądem, z włączoną internetową stacją radiową. I to był bardzo dobry pomysł, gdyż po kilku(nastu) godzinach nieprzerwanej rozgrzewki wczesnym popołudniem zminiaturyzowana U1-ka pokazała swe zdecydowanie piękniejsze oblicze. Po pierwsze wreszcie można było mówić o firmowej – znanej z pozostałych modeli, analogowej dojrzałości, a po drugie zamiast pierwszych trzech planów do głosu doszła pełna głębia sceny. W dodatku aby to stwierdzić wcale nie musiałem sięgać po Michela Godarda i jego zjawiskowe „Monteverdi – A Trace of Grace”, gdyż nawet pozornie leniwemu, idealnemu jako tło słonecznego sobotniego poranka, albumowi „Turn Up The Quiet” Diany Krall udało się wywołać efekt przykucia do fotela. Oczywiście po Godarda też sięgnąłem, bo dzień bez niego jest dniem straconym, ale skupmy się na okołojazzowym chilloucie. W dużym uproszczeniu ww. album opiera się na zmysłowym wokalu Krall, powleczonym złotą poświatą fortepianie, plamie kontrabasu i od czasu do czasu szeleszczącej miotełkami perkusji. Towarzysząca powyższemu trio orkiestra jest z reguły na dalszym, pomijalnym i ujednolicanym planie. Tymczasem najmniejszy z Luminów był w stanie, pozostawiając ją w słusznej odległości od słuchacza, pokazać pełen jej potencjał, selektywnie wyłuskiwać poszczególne sekcje i dzięki temu zbudować fenomenalną głębię prezentowanego spektaklu. To przecież jednak dopiero początek, gdyż z każdym kolejnym dniem obserwowałem sukcesywne rozszerzanie się reprodukowanego spektrum, gdyż zarówno wysokim, jak i niskim tonom co i rusz udawało się pójść krok, bądź dwa dalej. Dlatego też co dwa-trzy dni pozwalałem sobie na tzw. powtórkę z rozrywki i weryfikację, na tym samym materiale testowym, ewentualnych zmian. O dziwo takowe, przez pierwszy tydzień niemalże nieustannej pracy niezaprzeczalnie występowały, więc zarówno „Khmer” Nilsa Pettera Molværa drążył kolejne pokłady piekielnych czeluści, jak i Klezmer Brass Allstars – „Brotherhood Of Brass” wspinał się na coraz to wyższe poziomy blaszanej jazgotliwości. Jednak co istotne, całość cały czas pozostawała spójna i proporcjonalna, więc obyło się bez zniekształceń rodem z gabinetu luster w objazdowym lunaparku.
Ponieważ producent zarówno w materiałach firmowych, jak i na stronie www zarzeka się, że od pełnowymiarowej U1-ki wersję Mini odróżnia jedynie … rozmiar i cena postanowiłem nieco odkurzyć redakcyjne archiwalia, spróbować przypomnieć sobie tamten „sound” i skonfrontować wspomnienia z dniem dzisiejszym. Wtenczas, w nieco innym niż obecnie posiadany systemie, odebrałem U1-kę jako nieco przyciemnioną, z delikatnie obniżonym środkiem ciężkości, czego szczerze nie powiedziałbym o U1Mini. W dodatku sesja z „Achtung Baby (Deluxe Edition)” U2, pokazała, że maluch nie jest aż tak dobroduszny jak jego większy brat i gdy Larry’emu zdarzyło się raz czy dwa walnąć od serca w blachy, każdorazowo zachodziłem w głowę jak przy takiej kasie cały czas gra na jakiś wystruganych z kapsli po mleku i nagrywanych mikrofonem z demobilu zestawach. Bardzo możliwe, że swoje trzy grosze dorzuciło też używane przeze mnie podczas testów okablowanie, czyli dopiero co zrecenzowany set Audiomici (Anort & Pebble Consequence) i czekający na swoje przysłowiowe pięć minut zestaw Fidaty (HFU2 i HFLC), które pod względem rozdzielczości i selektywności miały zdecydowanie więcej do zaoferowania aniżeli mój dyżurny Wireworld Starlight, czy Goldenote Firenze Silver. Szczególnie wyraźnie było to słychać na „In My Solitude: Live at Grace Cathedral” Branforda Marsalisa, gdzie wielowątkowość pogłosu budowli sakralnej stanowiła pełnowartościowy element składowy spektaklu a nie li tylko tło do popisów solisty.
Całe szczęście owa dbałość o detale i niuanse nie prowadziła do niemalże klinicznej aseptyczności, lecz była niejako dodatkiem, bonusem do soczystości i gładkości przekazu, choć wystarczyło sięgnąć po surowe i mroczne skandynawskie brzmienia w stylu „Runaljod – Ragnarok” Wardruny, by na własnej skórze doświadczyć że naga prawda nie zawsze jest piękna pięknem wymuskanych playmates, lecz również potrafi zachwycić zapachem soli, rysami smaganymi porywistym wiatrem i zadrapaniami „zdobytymi” podczas szaleńczego biegu przez las, w którym potrafią czaić się demony.

Wydawać by się mogło, że Pixel Magic Systems Ltd. wprowadzając do swojej, już i tak przebogatej oferty, owy model transportu U1 Mini robi kolejny krok ku dalszemu, może nie tyle rozmienianiu się na drobne, co komplikowaniu życia swojej potencjalnej klienteli. Tymczasem bliższy kontakt z tytułowym maluchem przynosi dość zaskakujące rezultaty. Po pierwsze rzeczywiście w mniejszej a zarazem skromniejszej, a więc i tańszej obudowie udało się zakląć przynajmniej 99,9% z brzmienia pełnowymiarowego protoplasty. Po drugie uproszczono zagadnienia natury logistycznej, wynikające z wyeliminowania zewnętrznego zasilacza i po trzecie U1 Mini jest wprost idealnym rozwiązaniem dla wszystkich posiadaczy DACów z nad wyraz szerokiego spektrum cenowego, gdyż bohater niniejszej epistoły powinien bez najmniejszych problemów sprawdzi się zarówno w towarzystwie sobie podobnych urządzeń, jak i po wielokroć droższych, byleby tylko w tym drugim przypadku pamiętać o odpowiednio wyrafinowanym okablowaniu pozwalającym w pełni rozwinąć mu skrzydła. Jeśli więc posiadacie Państwo idealnie wpasowujący się w Wasze gusta a więc z oczywistych względów wyrafinowany system i chcielibyście nie tracąc nic a nic z jego klasy zagłębić się w odmęty plików ii streamingu gorąco polecam poszukiwania rozpocząć właśnie od tego niepozornego transportu.

Marcin Olszewski

System wykorzystany podczas testu:
– CD/DAC: Ayon CD-35 (Preamp + Signature)
– Odtwarzacz plików: laptop Lenovo Z70-80 i7/16GB RAM/240GB SSD + JRiver Media Center 22 + TIDAL HiFi + JPLAY; Auralic ARIES G1; Lumin U1 Mini
– All’in’One: Naim Uniti Nova
– Selektor źródeł cyfrowych: Audio Authority 1177
– Gramofon: Kuzma Stabi S + Kuzma Stogi + Shelter 201
– Przedwzmacniacz gramofonowy: Tellurium Q Iridium MM/MC Phono Pre Amp
– Końcówka mocy: Bryston 4B³
– Kolumny: Gauder Akustik Arcona 80 + spike extenders
– IC RCA: Tellurium Q Silver Diamond
– IC XLR: LessLoss Anchorwave; Organic Audio; Amare Musica
– IC cyfrowe: Fadel art DigiLitz; Harmonic Technology Cyberlink Copper; Apogee Wyde Eye; Monster Cable Interlink LightSpeed 200
– Kable USB: Wireworld Starlight; Goldenote Firenze Silver; Audiomica Laboratory Pebble Consequence USB; Fidata HFU2
– Kable głośnikowe: Organic Audio; Signal Projects Hydra
– Kable zasilające: Furutech FP-3TS762 / FI-28R / FI-E38R; Organic Audio Power; Acoustic Zen Gargantua II; Furutech Nanoflux Power NCF
– Listwa: Furutech e-TP60ER + Furutech FP-3TS762 / Fi-50 NCF(R) /FI-50M NCF(R)
– Gniazdo zasilające ścienne: Furutech FT-SWS(R)
– Platforma antywibracyjna: Franc Audio Accessories Wood Block Slim Platform
– Przewody ethernet: Neyton CAT7+; Audiomica Laboratory Anort Consequence; Fidata HFLC
– Stolik: Rogoz Audio 4SM3
– Akcesoria: Sevenrods Dust-caps; Furutech CF-080 Damping Ring; Albat Revolution Loudspeaker Chip

Dystrybucja: Moje Audio
Cena: 9 590 PLN

Dane techniczne:
Obsługiwane formaty audio:
– bezstratne: DSF (DSD), DIFF (DSD), DoP (DSD); PCM : FLAC, Apple Lossless (ALAC), WAV, AIFF; kompresowane stratnie: MP3, AAC; MQA
Obsługiwane częstotliwości i rozdzielczości bitowe: DSD do DSD256 11.2 MHz, 1-bit; PCM do 384 kHz / 16–32-bit
Cyfrowy stopień wyjściowy:
USB: DSD256 – 11.2MHz, 1-bit; PCM 44.1–384 kHz / 16–24-bit,
Optical, Coaxial RCA, Coaxial BNC, AES/EBU: DSD (DoP, DSD over PCM) 2.8MHz, 1-bit; PCM 44.1kHz–192kHz, 16–24-bit
Obsługiwane protokoły: UPnP AV, Roon Ready, Spotify Connect, Apple AirPlay, Gapless Playback, On-Device Playlist
Wejścia: Ethernet RJ45 1000Base-T Gigabit, wejście USB obsługujące pamięci flash drive, USB HDD (FAT32, exFAT, NTFS i EXT2/3)
Wymiary (s x G x W): 300 x 244 x 60 mm
Waga: 3 kg

Walka w segmencie streamerów i transportów cyfrowych robi się coraz bardziej zacięta i jak widać wcale nie oznacza to dążenia do gigantomanii. Po wielce urodziwym Auralicu ARIES G1 przyszła pora na jego bezpośredniego konkurenta, czyli Lumina U1 Mini, który dotarł do naszej redakcji wraz z wyśmienitym okablowaniem Fidata.

cdn. …