Tag Archives: Ubsound Multico ML68

Opinion 1

Not that I’m complaining too much, but you have to admit that lately on our audio market there has been relatively little in the way of introducing new products. Of course, every now and then a distributor boasts about something new in its portfolio, but in fact there is hardly any such thing. A medicine, which, minimally dosed, in a way limits us to choosing a particular product from the always known, which is the fruit of stagnation in the desire to expand the offer by audio dealers, often not meeting our expectations, unfortunately. Fortunately, despite the above-mentioned situation, a little is happening, a perfect example of which is today’s hero in the form of a manufacturer of loudspeakers. And not just any manufacturer, as it comes from Italy, known for its interesting audio design. Who is it? Well, today we are going to take a look at a kind of novelty on our market, that is the Ubsound Multico ML68 floor standing loudspeakers, whose appearance in Poland and in front of our eyes we owe to the distributor Audio Anatomy.

Briefly, the theme of our Italian heroines is as follows. We are dealing with medium-height handcrafted floor standing loudspeakers equipped with four 2-way dynamic coaxial drivers. Three drivers can be found on the front, and one down fire on the base of the tower separated from the ground by four rather high feet. As you can see, this is not a traditional driver application, but the manufacturer stands that this solution is by no means an accident, but rather the result of – unfortunately for the homemakers – the company’s secret HDNSS (High Definition Natural Sound Signature) audio technology, based in part on Manfred Schroeder’s assumptions regarding the loudspeaker’s internal resonance and acoustic isolation. Following the manufacturer’s information, the cabinets are finished with multiple paint layers consecutively applied. At the bottom of their front side, we find a 45-degree curved asymmetrical bass-reflex, while the back side features a stick-on nameplate and a recessed set of loudspeaker cable terminal cups. Presented in this way, the maidens are ideal partners for virtually any kind of amplifier, as they boast an efficiency of 93dB at 8 Ohm of impedance.

The loudspeakers described today intrigued me very much because of their unconventional design. It is not often that someone has the opportunity to deal with such an, let’s not deceive, „exotic” solution based on four self-sufficient, two-way drivers. I was quite concerned about the coherence of their sound performance. Admittedly, the manufacturer in its proclamation to a potential customer mentions a proprietary solution to the matter, but it is one thing to promise something and another to put it into practice. Fortunately, as the Italians promised, they did it, and to my positive surprise, they managed to deal with the issue. With which results? Well, from the very first moments spent with the music version of the Multico ML68, you can hear the intention of showing the listener what is meant by softness and unobtrusive painting of the soundstage world. Without being tiring in the long run, such as the sharp edges of an over-inflated double bass or the offensive high frequencies cutting the space. Yes, many inexperienced music lovers may like those tonalities, but let’s not kid ourselves: music is supposed to soothe, not exacerbate ADHD symptoms. And if this is the case, it will probably come as no surprise to anyone that such an approach to the subject has been accompanied by the engineers’ planned common-sense austerity in over-chiselling every stage entity. However, I would like to immediately reassure the reader that this was not an emotionless message like after taking a sedative, but a look at the music from the perspective of an interesting live projection, i.e. more organic spots friendly to our hearing, rather than audiophile-style, often senseless, involuntary splitting of hairs into four. Boredom? Not at all, as, despite of any suspicions, the calm music charmed me all the time, and the sharper music never exceeded good taste.
Whether it be any kind of vocalization or jazz in the broadest sense of the word, without seeking applause in the senseless delivery of each individual sound detail, the Italian loudspeakers were always able to bring out the real intentions of the artists. Artists, who – very importantly – without the use of a scalpel, but nevertheless clearly defined tonalities, were able to show the artistry of their soundstage work without any problem. Not only as individual entities on a soundstage that was sensibly, in terms of breadth and depth, constructed, but also, or perhaps above all, coherently and in a shared understanding of each other. Contrary to appearances, showing the listener to get the right flow from the musicians is not that easy. And certainly not when forcibly separating the sound details from each other. After all, the essence of a good reception of musical material, apart from subjective phenomena, is also to show the listener their full understanding of instrumental cooperation, in which, in my opinion, our heroines Multico ML68 clearly excelled.
On a slightly different note – I mean to describe the performance in all the superlatives – the music from the aggressive side of the acoustic spectrum, especially the electronic music, was also interesting. This was, indeed, slightly controlled, but still a veritable frenzy. No painful, but still full of expressive swishes and well supported by the lower range. Perhaps this could be perceived as too conservative for orthodox worshipers of this type of self-abuse, but I assure you, for the normal listener the spirit of this type of music was clearly preserved. In my opinion, the energy sprinkled with a pinch of sonic nostalgia was just a different perspective on this kind of project. And if you don’t like it, simply look elsewhere. After all, no one has yet been born to please everyone, which the Italians are perfectly aware of, having decided to engineer music in the spirit of romanticism, deliberately avoiding a variety that is equally interesting.

I hope the manufacturer’s message is clear from my text. We listen to music as friends, not its opposite likewise an eternally aggressive mother-in-law. Of course, both types of music have their purpose, but we have to choose during the eventual purchase decision concerning the loudspeakers evaluated today. However, I recommend calmness, because if you listen to both types of the aforementioned music, and are not unconditionally turned on one of its trends, the black Madonnas coming from Italy, naturally in their own style, but calmly cope with practically every kind of music. Without being presentational in the extreme, instead maintaining the emotions contained within.

Jacek Pazio

Opinion 2

We seem to be saying all the time that we are trying to keep up to date with what’s going on in the audiophile world, but once again it has turned out that, despite our best intentions, it is impossible to grasp this multitude and variety of goods that are called luxuries. Fortunately, the audiophile microcosm is constructed in such a way that sooner or later someone will do the homework for us and from the segment we are interested in will find something that will arouse our genuine interest. That is what happened this time, or rather, for the second time, as Audio Anatomy from Krakow, after the earlier discovery of NIME Audiodesign and their futuristic Mya monitors, gained another Italian brand, Ubsound, for its portfolio, debuting on our market, from whose catalogue we tested Multico ML68 loudspeakers, surprising in some aspects.

According to the manufacturer’s assurances, the Ubsound Multico ML68 are „multi-coaxial loudspeakers designed and handcrafted in Italy in the heart of Milan. These high-end loudspeakers have been specifically designed for audiophiles, professionals and discerning Hi-Fi customers.” So seemingly nothing controversial that could not be verified, which we decided to do out of sheer curiosity. And indeed, the address of Ubsound’s head office is just 6.5km, or less than an hour and a half’s walk, from the very centre of Milan, which we conventionally took Castello Sforzesco to be. As for the handcrafted workmanship, we have no reason to believe otherwise, although looking at the product and considering the distributor said to be the same satin black as the Lamborghini, it is hard not to get the impression that the phrase „Italian workmanship” brings to mind slightly different, less austere, not to say minimal, associations. Even the entry level Feel series catch the eye with their sensual reds and exciting yellows, while here we have a conservativeness that is hard to explain rationally. However, since you don’t judge a book by its cover, this is neither the time nor the place for further complaints.
We’ll talk about the sound itself in a moment, so for now let’s focus on the details. As we were able to show you during the unboxing session, the ML68 floor standing are quite small, not exceeding one metre in height equipped with four 21cm 2-way coaxial drivers (each), three of which are located at the front and one at the base blowing into the ground. Therefore, instead of the standard small spikes, the Italians used 4cm high bushing feet, which are reinforced with steel cores. Interestingly, in the promotional materials, one can come across a declaration that the ground-playing driver also improve the soundstage not only in terms of bass, which does not raise any objections, but also in terms of midrange and treble, which, especially when placing the Multico on plump carpets or moquette, I would approach with some doubts. However, leaving aside possible doubts, it is worth mentioning that each driver has an external dedicated anti-vibration wooden ring.
Looking at the front finishing for a while, it is impossible to ignore the aluminium brushed signboard screwed above the drivers and the single bass reflex outlets located at the base, which are curved upwards at an angle of 45° inside the cabinets. A glance at the rear panel, on the other hand, brings another surprise of mixed feelings, because while we do not require special sophistication from the nameplate, although contact with the Xavian XN250 Evoluzione, where this detail was made of embossed leather, left us with very pleasant memories, the cable terminals in the 85kPLN+ loudspeaker could be a bit better than those used by the Italians, as the last time I encountered a similar design in the Eltax Liberty 3+ (costing <1.5kPLN at that time) a quarter of a century ago, and that in a bi-wire version.
As for the basic technicalities, apart from the high efficiency of 93dB and friendly 8Ω impedance, not much is known. All that is known is that the key to the project is the HDNSS (High Definition Natural Sound Signature) audio technology, based on several criteria and associated secret algorithms based, among others, on the work of Manfred Schroeder already at the design stage emphasizing physical and acoustic-dynamic phenomena and not, as it is usually the case, mainly electroacoustic ones.

So much theory. And how does it relate to practice? I dare say nothing, because if someone, after overly mysterious references to the use of truly cosmic technologies and complicated calculations, expected a strictly technical, analytical, or even laboratory sound, then they may be sorely disappointed, because the sound of the ML68 is the opposite of such a signature. It represents the camp of sound that is fully musical and at the same time homogeneous, where the accent, instead of resolution and details, is placed on cohesion and fluidity of transmission. In addition, the presence of as many as four 21cm drivers in each loudspeaker means that despite their relatively small size, the Ubsound towers play a surprisingly large and free sound, capable of embarrassing many and much more powerful competing models. It is worth bearing in mind, that due to the use of coaxial drivers, the Italian loudspeakers do not even try to fit into the canon of a conventional point source, going rather in the direction of live aesthetics, where space is more important, both in width and depth, as well as freedom of articulation, rather than defining apparent sources with hundredths of a millimetre accuracy.
In addition, we will be able to get to know their full potential after about 150h of running in, because taken straight out of a common cardboard box, fortunately additionally reinforced with chipboard molds, the Italian towers are too conservative and distant. Fortunately, hour after hour they come to life, imbuing the message with a juiciness and innate enthusiasm capable of rousing even the most dreary and sluggish listeners. Interestingly, they do not need any especially refined and elaborate audiophile realizations to do so, as even Madonna’s „Ray of Light” and Yello’s „Touch” can at first blush with the momentum and spectacular characteristic of club and concert events. Surprisingly, it is precisely on the electronics that a certain dream and expressionism of individual „instruments” and vocalists is least noticeable, as the Ubsound towers’ computer-generated soundstage is surprisingly faithful and palpable. Half-jokingly and half-seriously, someone could even say that the Italian loudspeakers convert this thoroughly digital input on the fly into an analogue one, which is much easier for the listener to assimilate, so that instead of working hard on constant analysis, our brains can switch over to a relaxed mode of blissful laziness, just letting bypass what our ears and other organs collect furtherly without even the slightest treatment.
On the other hand, on recordings that are decidedly less processed and devoid of synthetic pulsations, such as the phenomenal album „Pieśni Współczesne (live at Cavatina Hall)” by Miuosh with the Silesian Song and Dance Ensemble, the impression of participation only intensifies. One because of the aforementioned lack of any problems in conveying the momentum of the performance – the larger the line-up, the more strongly Multico catch the wind in their sails – and two because of the phenomenal depth of the soundstage, which only emphasises the realism. Just note the multi-planarity, the complexity of the performance apparatus, which on one hand sounds like a single organism, but has no problems at all in isolating individual soloists and instruments, but not by the principle of soulless extraction, but by an entirely natural, that is in line with what occurs in the real world when observing, as a spectator/listener, stopping your gaze at a given point and catching focus on it.
And what about intimate compositions? No less interesting, as, for example, on Björk’s ’Gling-Gló’ with Tríó Guðmundar Ingólfssonar, the aforementioned dream and expressionism of the individual instruments can bring to mind omnipolar constructions. However, after a moment of acclimatization, this very way of presentation quickly becomes completely natural, as the piano has its own dimensions, the drums also do their job, and as their edges cannot be shaved, unless someone suffers from hyperacusis, even sitting in the first row of a jazz club, one will not notice such details either, i.e. everything is in the best possible order – in line with nature, and the fact that it represents a slightly different point of view than the majority of 'conventional’ designs available on the market is another story.

Something seems to me that this very naturalness is what may initially pose the biggest problem in accepting the Ubsound Multico ML68 as they are. Instead of breaking the individual components into atoms and wondering what the bass sounds like, what the midrange is like and what is going on up top, we simply switch on our favourite repertoire and enjoy the music. I emphasise the music and not the separate components or individual sounds and nuances. Therefore, if you would like to go back to the basics, to the sources, when the overriding value was the music itself and the pleasure of listening to it, these Italian loudspeakers will more than meet your expectations. If, however, you want a meticulous analysis and critical listening, where detail and, to a certain extent, the equipment reproducing it are of primary importance, this could be the wrong address. However, in order to be sure, it is enough to make an appointment with the distributor for a presentation or, even better, to take the Italian towers to your place for a weekend and judge by yourself whether this is our fairy tale or whether the search for the Holy Grail will continue.

Marcin Olszewski

System used in this test:
Source:
– transport: CEC TL 0 3.0
– streamer: Melco N1A/2EX + switch Silent Angel Bonn N8
– DAC: dCS Vivaldi DAC 2.0
– Master clock: Mutec REF 10 SE-120
– reclocker: Mutec MC-3+USB
– Shunyata Research Omega Clock
– Shunyata Sigma V2 NR
– Preamplifier: Gryphon Audio Pandora
– Power amplifier: Gryphon Audio Mephisto Stereo
– Loudspeakers: Gauder Akustik Berlina RC-11 Black Edition
– Speaker Cables: Synergistic Research Galileo SX SC
IC RCA: Hijiri Million „Kiwami”, Vermouth Audio Reference
IC XLR: Tellurium Q Silver Diamond, Hijiri Milion „Kiwami”, Siltech Classic Legend 880i
Digital IC: Hijiri HDG-X Milion
Power cables: Hijiri Takumi Maestro, Furutech Project-V1, Furutech NanoFlux NCF, Furutech DPS-4.1 + FI-E50 NCF(R)/ FI-50(R), Hijiri Nagomi, Vermouth Audio Reference Power Cord, Acrolink 8N-PC8100 Performante
– Table: SOLID BASE VI
– Accessories: Harmonix TU 505EX MK II, Stillpoints ULTRA SS, Stillpoints ULTRA MINI, antivibration platform by SOLID TECH, Harmonix AC Enacom Improved for 100-240V, Harmonix Room Tuning Mini Disk RFA-80i
– Power distribution board: POWER BASE HIGH END
– Acoustic treatments by Artnovion
Analog stage:
Drive: Clearaudio Concept
Cartridge: Essence MC
Step-up: Thrax Trajan
Phonostage: Sensor 2 mk II

Polish distributor: Highendalliance / Audio Anatomy
Manufacturer: Ubsound
Price: 86 000 PLN / 18,000 USD (pair)

Official technical details:
Maximum power input: 400W
Suggested power input: from 20W to 360W
Impedance: 8 Ohm
Sensitivity: 93dB (2,83V/1m)
Frequency response: 21Hz – 26.000Hz
Maximum harmonic distortion: < 0,5%
Bass-reflex: front, asymmetrical and 45° curved
4 independent 2-way coaxial dynamic driver: 21cm (8.3 in) Ø
Positioning: floor standing tower
Total dimensions (L x H x P): 26 x 92 x 31 cm
Feet height: 4 cm
Weight: 20 Kg (each)

Opinia 1

Nie żebym bardzo narzekał, ale przyznacie, że ostatnimi czasy na naszym rynku audio w temacie wprowadzania całkowitych sprzętowych nowości dzieje się stosunkowo niewiele. Owszem, co jakiś czas któryś z dystrybutorów chwali się czymś nowym w swoim portfolio, jednak tak naprawdę jest tego jak na przysłowiowe lekarstwo. Lekarstwo, które minimalnie dozowane w pewien sposób ogranicza nas do wyboru konkretnego produktu ze znanej od zawsze, będącej owocem stagnacji w chęci powiększania oferty przez salony audio, często niespełniającej naszych oczekiwań niestety skończonej oferty. Na szczęście mimo wspomnianej sytuacji trochę się dzieje, czego idealnym przykładem jest dzisiejszy bohater w postaci producenta zespołów głośnikowych. I to nie byle jakiego, bowiem rodem ze znanej z ciekawych konstrukcji audio Italii. O kim mowa? Otóż dzisiaj przyjrzymy się swoistej nowości na naszym rynku, czyli podłogowym kolumnom głośnikowych Ubsound Multico ML68, których pojawienie się w Polsce i naszych okowach zawdzięczamy dystrybutorowi Audio Anatomy.

W telegraficznym skrócie temat naszych włoskich bohaterek wygląda następująco. Mamy do czynienia ze średniej wysokości ręcznie wykonywanymi konstrukcjami podłogowymi wyposażonymi w cztery, niezależne, 2-drożne, dynamiczne głośniki współosiowe. Trzy znajdziemy na froncie, a jeden w odseparowanej od podłoża czterema dość wysokimi tulejami podstawie. Jak widać, nie jest to tradycyjna aplikacja przetworników, jednak producent zapewnia, iż takie rozwiązanie jest żadnym przypadkiem, tylko efektem – niestety dla domowych dłubaczy – utajnionej firmowej technologii HDNSS (High Definition Natural Sound Signature), po części opartej na założeniach Manfreda Schroedera dotyczących wewnętrznego rezonansu głośnika i jego izolacji akustycznej. Idąc za informacjami producenta obudowy wykończone są wieloma odpowiednio nanoszonymi po sobie warstwami lakierniczymi. W dolnej części ich awersu znajdziemy zakrzywiony pod kątem 45 stopni asymetryczny port bass-reflex, zaś rewersu naklejoną tabliczkę znamionową i zagłębiony zestaw zacisków do kabli głośnikowych. Tak prezentujące się panny są idealnymi partnerkami dla praktycznie każdego wzmacniacza, bowiem mogą pochwalić się skutecznością 93dB przy obciążeniu 8 Ohm.

Opisywane dzisiaj kolumny bardzo intrygowały mnie z uwagi na niekonwencjonalną budowę. Nieczęsto bowiem ma się możliwość obcowania z tak, nie oszukujmy się, dość „egzotycznym” rozwiązaniem na bazie czterech samowystarczalnych, dwudrożnych przetworników. Miałem spore obawy o spójność przekazu. Co prawda producent w swojej odezwie do potencjalnego odbiorcy wspominał o firmowym rozwiązaniu problemu, jednak co innego coś obiecywać, a co innego wdrożyć to w życie. Na szczęście jak Włosi obiecali, tak zrobili i ku mojemu pozytywnemu zaskoczeniu udało im się temat ogarnąć. Z jakim efektem? Otóż od pierwszych chwil spędzonych przy muzyce w wydaniu Multico ML68 słychać nastawienie na pokazanie słuchaczowi co to znaczy plastyka i nienachalne malowanie świata estrady. Bez pogoni za na dłuższą metę męczącą wyczynowością typu: ostre krawędzie zbytnio napompowanego energią kontrabasu, czy tnące przestrzeń ofensywne górne rejestry. Owszem, wielu niedoświadczonym melomanom to może się podobać, jednak nie oszukujmy się, muzyka ma łagodzić obyczaje, a nie powodować nasilenie objawów ADHD. A jeśli tak, to chyba nikogo nie zdziwi fakt, że w sukurs takiemu podejściu do tematu szła zaplanowana przez inżynierów zdroworozsądkowa oszczędność w zbytnim cyzelowaniu każdego scenicznego bytu. Jednak natychmiast uspokajam poszukiwaczy drugiego dna, iż nie był to pozbawiony emocji przekaz jak po zażyciu pavulonu, tylko spojrzenie na muzykę od strony ciekawej projekcji na żywo, czyli więcej przyjaznych dla naszego słuchu organicznych plam, niż audiofilskiego w stylu często pozbawionego sensu mimowolnego rozdrabniania włosa na czworo. Nuda ? Nic z tych rzeczy, gdyż na przekór wszystkim podejrzeniom spokojna muzyka cały czas mnie czarowała, a ostrzejsza pokazując odpowiedni pazur nigdy nie przekroczyła dobrego smaku.
Czy to wszelkiego rodzaju wokaliza lub szeroko pojęty jazz, bez szukania poklasku w bezsensownym podawaniu każdego dźwięku z osobna, włoskie kolumny zawsze umiały wydobyć na światło dzienne zamierzenia artystów. Artystów, którzy – co bardzo istotne – bez wykorzystania skalpela, a mimo to wyraźnie określeni w eterze bez problemu pokazywali kunszt swoich poczynań scenicznych. Nie tylko jako pojedyncze byty na rozsądnie w domenie szerokości i głębokości, budowanej scenie, ale również, a może przede wszystkim spójnie i we wspólnym rozumieniu siebie nawzajem. Wbrew pozorom pokazanie słuchaczowi uzyskania przez muzyków odpowiedniego flow nie jest takie łatwe. A już na pewno nie w momencie siłowego oddzielania artystów od siebie. Przecież istotą dobrego odebrania materiału muzycznego oprócz zlokalizowania poszczególnych osobowych zjawisk, jest również pokazanie odbiorcy ich pełnej zrozumienia współpracy instrumentalnej, w czym moim zdaniem nasze bohaterki ewidentnie brylowały.
Nieco inaczej – mam na myśli określenie tego występu w samych superlatywach, acz również ciekawie wypadała muzyka spod znaku agresji, a w szczególności elektronika. To było co prawda lekko kontrolowane, jednak nadal istne szaleństwo. Bez bolesnych, a mimo to nadal pełne wyrazistych świstów, za to dobrze podparte dolnym zakresem. Być może dla ortodoksyjnych piewców tego typu znęcania się nad sobą mogłoby to być odebrane jako zbyt zachowawcze, jednak zapewniam, dla normalnego zjadacza chleba duch tego rodzaju muzy był ewidentnie zachowany. W moim odczuciu energia okraszona szczyptą sonicznej nostalgii była jedynie innym spojrzeniem na tego rodzaju twórczość, a nie problemem jako takim. I jeśli komuś taki stan rzeczy nie do końca odpowiada, zwyczajnie poszuka gdzie indziej. Przecież jeszcze się taki nie urodził, żeby każdemu dogodził, z czego znakomicie zdając sobie sprawę Włosi postawili na projekcję muzyki w duchu romantyzmu, zamierzenie stroniąc przy tym od odmiany równie ciekawej, jednakże ocierającej się o sceniczną „patologię”.

Mam nadzieję, że z mojego tekstu jasno wynika przesłanie konstruktorów. Słuchamy muzyki jak przyjaciółki, a nie jej przeciwieństwo w postaci wiecznie agresywnej teściowej. Oczywiście obydwa rodzaje twórczości mają swoją rację bytu, jednak podczas ewentualnej decyzji zakupowej co do dzisiaj ocenianych kolumn musimy wybrać. Jednak zalecam spokój, bowiem jeśli słuchacie obydwu rodzajów przywołanej muzyki, a nie jesteście bezwarunkowo zakręceni na jeden z jej nurtów, przybyłe z Włoch czarne Madonny, naturalnie w swoim stylu, ale spokojnie poradzą sobie z praktycznie każdym jej rodzajem. Bez prezentacyjnego ekstremum, za to z utrzymaniem zawartych w niej emocji.

Jacek Pazio

Opinia 2

Niby cały czas powtarzamy, że staramy się w miarę naszych skromnych możliwości być na czasie i wyłapywać to, co w audiofilskiej trawie piszczy, jednak po raz kolejny okazało się, że owej mnogości i różnorodności wszelakich dóbr nie bez kozery określanych mianem luksusowych nie sposób, pomimo najszerszych chęci ogarnąć. Całe szczęście audiofilski mikrokosmos jest tak skonstruowany, że wcześniej bądź później ktoś za nas odrobi pracę domową i z interesującego nas segmentu wyłowi coś, co wzbudzi nasze szczere zainteresowanie. Tak też stało się i tym razem a właściwie po raz wtóry, gdyż krakowskie Audio Anatomy po wcześniejszym odkryciu NIME Audiodesign i ich futurystycznych monitorów Mya pozyskało do swojego portfolio kolejną, debiutującą na naszym rynku, włoską markę Ubsound, z której to katalogu trafiły do nas na testy zaskakujące pod pewnymi względami kolumny Multico ML68.

Zgodnie z zapewnieniami producenta Ubsound Multico ML68 to „multi -koncentryczne kolumny projektowane i wykonywane ręcznie we Włoszech w samym sercu Mediolanu. Te wysokiej klasy głośniki zostały zaprojektowane specjalnie dla audiofilów, profesjonalistów i wymagających klientów z segmentu Hi-Fi.” Czyli pozornie nic kontrowersyjnego, czego nie można byłoby w tzw. okamgnieniu zweryfikować, co też postanowiliśmy z czystej ciekawości uczynić. I rzeczywiście, adres pod jakim zarejestrowana jest siedziba Ubsound znajduje się zaledwie 6,5km, czyli niecałe półtorej godziny spacerkiem, od ścisłego centrum Mediolanu, za które umownie przyjęliśmy Castello Sforzesco. Co do ręcznego wykonania nie mamy podstaw by twierdzić inaczej, choć patrząc na aparycję dostarczonej przez dystrybutora parki utrzymanej w podobno takiej samej co Lamborghini czarnej satynie, trudno nie odnieść wrażenia, że hasło „włoska robota” nasuwa nam nieco inne, mniej surowe, żeby nie powiedzieć garażowe, skojarzenia. Ba nawet niższe stanem Velvety łapią za oko zmysłowa czerwienią i ekscytującą żółcią a tu mamy jakąś trudną do racjonalnego wytłumaczenia zachowawczość. Skoro jednak nie ocenia się książki po okładce nie czas i nie miejsce na dalsze utyskiwania.
Samym dźwiękiem zajmiemy się dosłownie za chwilę, więc na razie skupmy się na detalach. Jak już podczas sesji unboxingowej udało nam się pokazać ML68 to dość niewielkie, nieprzekraczające metra wysokości podłogówki wyposażone w cztery 21 cm koaksjalne dwudrożne przetworniki (każda), z czego trzy znajdują się na froncie a jeden w podstawie dmucha w podłoże. Dlatego też zamiast standardowych niewielkich kolców Włosi zastosowali 4cm wysokości tuleje, których wnętrze wzmocniono stalowymi rdzeniami. Co ciekawe w materiałach promocyjnych można napotkać deklarację, iż również grające w podłoże drajwery poprawiają scenę nie tylko w kwestii basu, co nie budzi żadnych zastrzeżeń, lecz również średnich i wysokich tonów, do czego, szczególnie przy ustawianiu Multico na mięsistych wykładzinach i dywanach podchodziłbym z lekkim przymrużeniem oka/ucha. Abstrahując jednak od ewentualnych kontrowersji warto wspomnieć iż każdy z przetworników posiada dedykowany mu drewniany antywibracyjny kołnierz. Pozostając jeszcze przez chwilę przy frontach nie sposób pominąć przykręconej nad drajwerami firmowego aluminiowego szyldu i ulokowanych tuż przy podstawie pojedynczych wylotów układu bas refleks, które wewnątrz korpusów zakrzywiono ku górze pod kątem 45 °. Z kolei rzut oka na tylną ściankę przynosi kolejną budzącą mieszane uczucia niespodziankę, bowiem o ile nie wymagamy od tabliczki znamionowej specjalnego wyrafinowania, choć kontakt z Xavianami XN250 Evoluzione, gdzie ów detal wykonano z tłoczonej skóry pozostawił po sobie nader miłe wspomnienia, to już pojedyncze terminale głośnikowe w kolumnach za ponad 85 kPLN mogły by być nieco lepsze od tych zastosowanych przez Włochów, gdyż ostatnio podobnej klasy konfekcję spotkałem bodajże ćwierć wieku temu w budżetowych (kosztujących wtenczas <1,5 kPLN) Eltaxach Liberty 3+ i to w wersji bi-wire.
Co do trzewi i podstawowych technikaliów, to oprócz wysokiej – 93dB efektywności i przyjaznej 8 Ω impedancji niewiele wiadomo. Ot jedynie, że kluczowa dla projektu jest technologia HDNSS (High Definition Natural Sound Signature) oparta na kilku kryteriach i powiązanych z nimi objętych tajemnicą algorytmach bazujących m.in. na pracach Manfreda Schroedera już na etapie projektowania kładących nacisk na zjawiska fizyczne i akustyczno-dynamiczne a nie jak to zazwyczaj bywa głównie elektroakustyczne.

Tyle teorii. A jak ma się ona do praktyki? Śmiem twierdzić, że nijak, gdyż jeśli ktoś po nader tajemniczych wzmiankach o zastosowaniu iście kosmicznych technologii i skomplikowanych obliczeń spodziewał się stricte technicznego, analitycznego, czy wręcz laboratoryjnego dźwięku, to może srodze się zawieść, gdyż brzmienie ML68 jest takiej sygnatury przeciwnością. Reprezentuje bowiem obóz brzmienia na wskroś muzykalnego i zarazem homogenicznego, gdzie akcent zamiast na rozdzielczości i detalach kładziony jest na spoistości i płynności przekazu. Ponadto obecność aż czterech 21 cm przetworników w każdej kolumnie sprawia, iż pomimo stosunkowo niewielkich gabarytów Ubsoundy grają zaskakująco dużym i swobodnym dźwiękiem zdolnym wprawić w zakłopotanie niejeden znacznie bardziej postawny konkurencyjny model. Warto jednak mieć na uwadze, iż z racji wykorzystania przetworników koaksjalnych włoskie kolumny nawet nie próbują wpasować się w kanon konwencjonalnego źródła punktowego idąc raczej w kierunku estetyki live, gdzie bardziej liczy się przestrzeń tak na szerokość, jak i w wymiarze głębokości oraz swoboda artykulacji a nie definiowanie źródeł pozornych z dokładnością do setnych części milimetra. W dodatku pełnię ich możliwości będziemy w stanie poznać po około 150h rozgrzewce, gdyż wyjęte prosto ze wspólnego kartonu, całe szczęście dodatkowo wzmocnionego formami z płyty wiórowej, tytułowe Włoszki są nazbyt zachowawcze i zdystansowane. Całe szczęście z każdą godziną, z żelazną konsekwencją budzą się do życia nasycając przekaz soczystością i wrodzonym entuzjazmem zdolnym rozruszać najbardziej markotnych i niemrawych słuchaczy. Co ciekawe wcale do tego nie potrzebują jakiś specjalnie w wyrafinowanych i wymuskanych audiofilskich realizacji, gdyż nawet „Ray of Light” Madonny i „Touch” Yello w pierwszej chwili mogą wręcz oszołomić rozmachem i spektakularnością właściwymi klubowo-koncertowym wydarzeniom. O dziwo właśnie na elektronice pewna oniryczność i ekspresjonizm poszczególnych „instrumentów” i wokalistów jest najmniej zauważalna, gdyż wygenerowaną na komputerowej konsolecie scenę Ubsoundy oddają zaskakująco wiernie i namacalnie. Pół żartem pół serio można byłoby wręcz uznać iż ten na wskroś cyfrowy wsad włoskie kolumny konwertują w locie na zdecydowanie łatwiej przyswajalny odbiorcy przekaz analogowy, dzięki czemu zamiast wysilonej pracy nad ciągłą analizą nasz mózg może przełączyć się w relaksacyjny tryb błogiego lenistwa li tylko przepuszczając w trybie bypass to, co uszy i pozostałe nasze organy zbiorą dalej bez nawet najmniejszych działań uzdatniających.
Z kolei na zdecydowanie mniej przetworzonych i pozbawionych syntetycznych tętnień nagraniach, jak daleko nie szukając zjawiskowy album „Pieśni Współczesne (live at Cavatina Hall)” Miuosha z Zespołem Pieśni i Tańca Śląsk wrażenie uczestnictwa tylko się potęguje. Raz ze względu na wspomniany brak jakichkolwiek problemów z oddaniem rozmachu spektaklu – im większy skład, tym mocniej Multico łapią wiatr w żagle, a dwa ze względu na fenomenalną głębię sceny, co tylko podkreśla realizm. Proszę tylko zwrócić uwagę na wieloplanowość, złożoność aparatu wykonawczego, która z jednej strony brzmi jak jeden organizm, jednak nie ma najmniejszych problemów z wyodrębnieniem poszczególnych solistów i instrumentów, lecz nie zasadzie bezdusznej ekstrakcji a w pełni naturalnego, znaczy się zgodnego z tym, co zachodzi w realnym świecie podczas obserwacji, jako widz/słuchacz, zatrzymywania wzroku w danym punkcie i łapaniu na nim ostrości.
A co z małymi, kameralnymi składami? Nie mniej ciekawie, gdyż np. na „Gling-Gló” Björk z Tríó Guðmundar Ingólfssonar wspomniana oniryczność i niezdefiniowanie poszczególnych instrumentalistów może przywodzić na myśl konstrukcje omnipolarne. Jednak po chwili akomodacji właśnie taki sposób prezentacji bardzo szybko staje się całkowicie naturalny, gdyż fortepian ma właściwy sobie gabaryt, perkusja też robi co do niej należy a że ich krawędziami nie można się ogolić, to o ile tylko ktoś nie cierpi na nadwzroczność nawet siedząc w pierwszym rzędzie jazzowego klubu takich detali też nie zauważy, czyli wszystko jest w jak najlepszym – zgodnym z naturą porządku a że reprezentującym nieco inne aniżeli większość dostępnych na rynku „konwencjonalnych” konstrukcji punkt widzenia, to już zupełnie inna bajka.

Coś mi się wydaje, że właśnie owa naturalność może stanowić początkowo największy problem przy akceptacji Ubsound Multico ML68 takimi jakimi one są. Zamiast bowiem rozbijać poszczególne składowe na atomy i zastanawiać się jak brzmi bas, jak średnica i co się dzieje na górze pasma po prostu włączamy ulubiony repertuar i delektujemy się muzyką. Podkreślam muzyką a nie odrębnymi składowymi, czy pojedynczymi dźwiękami i niuansami. Jeśli zatem chcielibyście Państwo wrócić do podstaw, do źródeł, kiedy nadrzędną wartością była muzyka jako taka i przyjemność płynąca z obcowania z nią, to tytułowe włoskie kolumienki spełnią Wasze oczekiwania z nawiązką. Jeśli jednak zależeć będzie Wam na skrupulatnej analizie i krytycznych odsłuchach, gdzie przede wszystkim liczy się detal i poniekąd również sprzęt go odtwarzający, to raczej nie ten adres. Jednak aby mieć pewność wystarczy umówić się u dystrybutora na prezentację a jeszcze lepiej zabrać niewielkie Włoszki do siebie na weekend i samemu ocenić, czy to nasza bajka, czy jednak poszukiwania Złotego Grala trwać będą dalej.

Marcin Olszewski

System wykorzystywany w teście:
– transport: CEC TL 0 3.0
– streamer: Melco N1A/2EX + switch Silent Angel Bonn N8
– przetwornik cyfrowo/analogowy: dCS Vivaldi DAC 2.0
– zegar wzorcowy: Mutec REF 10 SE-120
– reclocker: Mutec MC-3+USB
– Shunyata Research Omega Clock
– Shunyata Sigma V2 NR
Przedwzmacniacz liniowy: Gryphon Audio Pandora
Końcówka mocy: Gryphon Audio Mephisto Stereo
Kolumny: Gauder Akustik Berlina RC-11 Black Edition
Kable głośnikowe: Synergistic Research Galileo SX SC
IC RCA: Hijiri Million „Kiwami”, Vermouth Audio Reference
XLR: Tellurium Q Silver Diamond, Hijiri Milion „Kiwami”, Siltech Classic Legend 880i
IC cyfrowy: Hijiri HDG-X Milion
Kabel LAN: NxLT LAN FLAME
Kable zasilające: Hijiri Takumi Maestro, Furutech Project-V1, Furutech NanoFlux NCF, Furutech DPS-4.1 + FI-E50 NCF(R)/ FI-50(R), Hijiri Nagomi, Vermouth Audio Reference Power Cord, Acrolink 8N-PC8100 Performante, Synergistic Research Galileo SX AC
Stolik: SOLID BASE VI
Akcesoria:
– antywibracyjne: Harmonix TU 505EX MK II, Stillpoints ULTRA SS, Stillpoints ULTRA MINI
– platforma antywibracyjna SOLID TECH
– zasilające: Harmonix AC Enacom Improved for 100-240V
– listwa sieciowa: POWER BASE HIGH END
– panele akustyczne Artnovion
Tor analogowy:
– gramofon – Clearaudio Concept
– wkładka Essence MC
– Step-up Thrax Trajan
– przedwzmacniacz gramofonowy Sensor 2 mk II

Dystrybucja: Highendalliance / Audio Anatomy
Producent: Ubsound
Cena: 86 000 PLN/para

Dane techniczne
• Maksymalna moc wejściowa: 400 W
• Sugerowana moc wzmacniacza: od 20W do 360W
• Impedancja: 8 Ω
• Czułość: 93dB (2,83V/1m)
• Pasmo przenoszenia: 21 Hz – 26 000 Hz
• Maksymalne zniekształcenia harmoniczne: < 0,5%
• Bass-reflex: przedni, asymetryczny i zakrzywiony pod kątem 45°
• Zastosowane przetworniki: 4 x 2-drożne 21 cm (8,3’’) Ø współosiowe przetworniki dynamiczne
• Wymiary całkowite (S x W x G): 26 x 92 x 31 cm
• Wysokość stóp: 4 cm
• Waga: 20 kg / szt.

Włoska, ręczna robota, własne – autorskie rozwiązania i intrygujący wygląd, to tylko część walorów, jakie oferują niewielkie podłogówki Ubsound Multico ML68.

cdn. …