Tag Archives: WK Audio TheRay Speakers

Opinion 1

Due to difficult to ignore signals announcing the arrival of, not necessarily golden, autumn and thus due to a drastic decrease in the number of hours of sunshine, from time to time I happen to fall into a slight melancholy and immerse myself in considerations not so much about the very sense of dealing with Hi-Fi and High-End, but about the perception of these areas both by the individuals participating in this „game”, and watching them from a safe distance. I deliberately used the term „game”, because I would shyly like to note that it is only your hobby and ours, so fully voluntary and conscious participation in it should give joy and satisfaction, not frustration and stress. After all, it is said that music soothes senses, although on the other hand, it is hard to find a better topic for a holy war than audio cables. Nevertheless, the laborious completion of your own system is as intimate an activity as it is not particularly suitable for categorization in racing terms. Not only do we put the individual components together to suit our own tastes, but we also usually don not do it racing against time and imposing any specific deadline on ourselves in advance. We do it because we want to, and we take the time as long as we want, so more than once or twice you can get the impression that your struggle resembles the fight of Sisyphus against an unruly stone. For the purposes of this editorial, I will allow myself to compare this area of human activity to gardening, where, having your own piece of „greenery”, the care/repair activities never really come to an end and the state of full satisfaction usually does not last too long. And just like in gardening we have our own favorite suppliers of seedlings, shrubs, etc., in audio we can find similar analogies. And it is from the group of such well-known and liked, and as a bonus, local sources, we managed to obtain for testing an intriguing ivy, that is, still warm and has that “fresh from the factory” smell, although it would be much closer to the truth to call it „manufacture” than a factory, speaker cable. Who and what are we talking about? Well, about the one-man WK Audio manufactory residing in Plichtów near Łódź and its latest release – TheRay Speakers cable.

For readers who do not pay much attention to the photographic coverage usually documenting our revelations, I hasten to inform you that our today’s object of desire was dressed in a blue braid quite similar to The Air, decorated with aluminum muffs known from TheRed XLR and armed with top Furutech CF-201R NCF plugs (you can also choose from CF-202R NCF banana plugs), which TheRed Speakers boasted. It is worth noting, however, that the above specification applies to the top Exclusive version, supplied in a wooden case, so if someone would like to reduce their expenses a bit, they can opt for the Basic option, in which they will find the slightly more modest Furutech FP-201R spades, and they do not come in the above mentioned box.
As Witek (Witold Kamiński – founder and owner of WK Audio) has already accustomed us to, TheRay are made in one hundred percent by hand from high purity copper. The cross-section of the working conductor is 2 mm² and unlike the mentioned TheRed loudspeaker cables, instead of conducting each lead separately, the negative and positive conductors are properly intertwined with each other. A lot of emphasis has been placed on protecting conductors against vibrations harmful to signal transmission. The cable uses several materials that dampen vibrations of different frequencies, and the geometry stabilization, unlike the grommets known from the red XLR, is achieved thanks to a proprietary braid. It is worth mentioning, that one of the items that is nice to the eyes, ears but mostly fingers, is the fact, that the cable is very flexible, not only in the final fragments behind the aluminum splitters, decorated with the model marking and directivity information, but in the entire run of the cable. No less important is the information about finances, because the experience gained while working on the TheRed series allowed the manufacturer to reduce the price of TheRay very noticeably – compared to its predecessors, while maintaining the sonic qualities of its older siblings.

Although, as I have already mentioned, the heroes of this review inherited the color from the power cord The Air, and the aluminum sleeves were borrowed from the recently reviewed TheRed XLR, I dare say that representing the new line in the Plichtow portfolio TheRay Speakers, they do not think of renouncing family traditions, istead extracting what was best in them and creating a completely new quality from it. In addition, the sound quality corresponds more clearly with the above mentioned interconnects rather than with the speaker cables belonging to the red line. Surprised?
While the TheRed Speaker cables focused on freedom and dynamics of articulation as well as above average resolution, not afraid to boldly present the extremes of the sound band, in the XLRs one could notice greater weight and energy of the sound. And TheRay Speakers go a step or two further in this energizing, because it was enough to have „In the Air Tonight” from „Face Value” by Phil Collins to sound from the speakers to feel the possibilities and full potential of your system on your own gut. I dare say that the moment of attaching TheRay to my system was the turning point when my Contour 30 remembered that they have such noble ancestors in their family like the Consequence Ultimate Edition, so some of the actual power of the „upside down” giants should be preserved in their DNA. What’s more, the openness and resolution of the treble as well as the communicativeness of the midrange came dangerously close to those remembered from the modular Evidence Masters. Exaggeration? Well, even if it is, then it is relatively small, and since it concerns only the cabling, it is all the more pleasing and once again gives the lie to the claims that the cables do not influence the sound. It is so, that TheRay sound in such a way that not only your slippers are falling off, but individuals who like oversized outfits have to be careful not to let their underwear blow out through the trouser leg or sleeve, when listening at higher volume levels. Seriously! It is worth emphasizing, however, that these are not special effects straight from Hollywood blockbusters, where the number of explosions, crashes and spectacular destructive actions carried out on a smaller or larger scale – from breaking a chair remembering the times of Louis XIV on the head of an interlocutor, to the annihilation of an entire planet, exceeds not only common sense, but very often the perceptual abilities of most viewers – but only stem from full unblocking of the systemic arteries. That is, finally, ensuring a full and undisturbed flow of information and energy from the amplification to the loudspeakers. I mention this for a reason, because usually the acceleration of the pace and the increase in adrenaline lead to some exaggerations; exaggerations and simplifications at the same time, because quantity is put over quality, and this time nothing like that happens. Even on „9 Sad Symphonies” by Kate Nash, who, to put it mildly, does not spare the listeners from sibilants and the producer did not really try to tone them down, so any procedures emphasizing and exposing these elements are the simplest method of persuading the listener to change the repertoire. Meanwhile, the Polish cables were limited only to a truly holographic materialization of the artist in front of us and providing us with an experience worthy of a private concert with the full power of emission on display, giving the listeners the ability to observe not only every movement, but even facial expressions, but from the perspective appropriate for this type of events, and not to put her (the artist’s, not the perspective) on our laps, as if we were not at the aforementioned concert, but in a nightclub.
Changing the repertoire to the one that I visited much more often, and therefore abounding in riffs reminiscent of the work of an oscillating grinder, bass and drum parts reminiscent of a jackhammer, and truly agonizing screams of vocalists, I discovered with genuine satisfaction that the level of realism could appeal to many an inquisitor inquiring, with the use of those methods and tools, some unfortunate person, who would be accused of necromancy, or other atrocities. The ruthlessness of Mushroomhead’s „Call The Devil” attack was almost intimidating, and the weaker individuals were frightened by the power and speed of the cacophonous sounds reaching their ears. Most importantly, however, in this apparent, Armageddon-like chaos, nothing was lost, but every, even the most delicate (least brutal?) sound had its precisely defined place and time, and the multi-layered and complex compositions seemed to be a very grateful area for lovers of the genre to search for previously unnoticed flavors. It was also an evident example of the fact that even heavy types of rock can be played well, and that “not everything can be played on everything”, is a problem for those who identify being and audiophile and High-End as a whole with elevator music, based on painfully limited instrumentation and devoid of emotions. And here the message was boiling with emotions and kicking harder than „Lewy” for the Blaugrana.

To sum things up, let me say that WK Audio TheRay Speakers belong to an extremely prestigious and at the same time hermetic group of audio devices and accessories, which I used to describe as inseparable. That is, those that, when applied to a given system, can only be removed from it with pain similar to wisdom tooth extraction, or removal of the nail plate without anesthesia. I mean, theoretically it is possible, but for God’s sake, why do you want to do such harm to yourself? Individuals with masochistic tendencies are asked not to speak at this point. Therefore, I loyally warn you that when you decide to rent and listen to this title loudspeaker cable in your own four corners, it is better to be prepared both mentally and financially to leave them in your system for many years. Otherwise, looking for a replacement capable of filling the void left by TheRay Speakers can turn into a truly Sisyphean task, capable of depriving us of the joy of further audio fun for a long time. Not an attractive prospect, isn’t it? Are we dealing with a kind of revelation and a manifestation of the genius of a domestic manufacturer? I do not rule out such a possibility, as well as deviousness on the part of Witek, whom I do not intend to incriminate at this point, but rather suspect that due to his innate defiance, he decided to introduce a truly ultra-high-end cable to his portfolio, but at a price that does not indicate its „blue-bloodedness” at all. Thanks to this, those customers, who are guided primarily by their own hearing, will know what to do, while at the same time those for whom the „price tag” counts above all, or for whom positioning works only through the price, which supposedly does wonders, will not stop chasing the rabbit. However, to be clear, WK Audio does not force you to do anything, but only, like Morpheus in The Matrix, gives you a choice of blue and red pill, and it will only depend on you which one you choose…

Marcin Olszewski

System used in this test:
– CD/DAC: Vitus SCD-025mkII
– Network player: Lumïn U2 Mini + Farad Super3 + Omicron Magic Dream Classic; I-O Data Soundgenic HDL-RA4TB
– Turntable: Denon DP-3000NE + Denon DL-103R
– Phonostage: Tellurium Q Iridium MM/MC Phono Pre Amp
– Digital source selector: Audio Authority 1177
– Integrated amplifier: Vitus Audio RI-101 MkII + Quantum Science Audio (QSA) Violet fuse
– Loudspeakers: Dynaudio Contour 30 + Brass Spike Receptacle Acoustic Revive SPU-8 + Base Audio Quartz platforms
– IC RCA: Furutech FA-13S; phono NEO d+ RCA Class B Stereo + Ground (1m)
– IC XLR: Organic Audio; Vermöuth Audio Reference; Furutech DAS-4.1
– Digital IC: Fadel art DigiLitz; Harmonic Technology Cyberlink Copper; Apogee Wyde Eye; Monster Cable Interlink LightSpeed 200
– USB cables: Wireworld Starlight; Vermöuth Audio Reference USB; ZenSati Zorro
– Speaker cables: Signal Projects Hydra + SHUBI Custom Acoustic Stands MMS-1
– Power cables: Furutech FP-3TS762 / FI-28R / FI-E38R; Organic Audio Power + Furutech CF-080 Damping Ring; Acoustic Zen Gargantua II; Furutech Nanoflux Power NCF; Esprit Audio Alpha
– Power distribution board: Furutech e-TP60ER + Furutech FP-3TS762 / Fi-50 NCF(R) /FI-50M NCF(R)
– Wall power socket: Furutech FT-SWS(R)
– Switch: Silent Angel Bonn N8 + Silent Angel S28 + Farad Super3 + Farad DC Level 2 copper cable; Quantum Science Audio (QSA) Violet & Red + Farad Super6 + Farad DC L2-C cable
– Ethernet cables: In-akustik CAT6 Premium II; Audiomica Laboratory Anort Consequence, Artoc Ultra Reference, Arago Excellence; Furutech LAN-8 NCF; Next Level Tech NxLT Lan Flame
– Anti-vibration platform: Franc Audio Accessories Wood Block Slim Platform
– Table: Solid Tech Radius Duo 3
– Acoustic panels: Vicoustic Flat Panels VMT

Opinion 2

It must be admitted, of course easily confirming it with the number of tests on our website, that the Plichtow-based manufacturer WK Audio does not rest on its laurels. Of course, I am talking about the frequency of introducing new products to it’s portfolio. From private conversations with the constructor I know that the goal is to offer the customer full range of cabling, depending on the potential needs of the system, but from my side, the most important thing is the fact that each design sounds interesting. Sometimes essential, other times fast and uncompromising, but each time shining in its aesthetics. What did he come up with this time, in his pursuit of meeting the most sophisticated requirements of an often dramatically capricious customer? Currently, in the times where pursuit of maximum revenues at minimum production cost is the norm, this may come as a surprise, but he was not looking for profit above all else, but trying to find a successful correlation between price and quality, which resulted in the preparation of a relatively affordable WK Audio TheRay speaker cable. And now I will try to explain how this cable turned out in the following text.

From the manufacturer’s perfunctory information, we know that the tested cables use 100 percent high-purity copper as conductors. The cross-section of the working conductor in this case reaches 2mm². The conductors themselves, unlike in the recently tested TheRed model, are not separated from each other, but intertwined according to the company’s proprietary weave. When it comes to protective measures, the manufacturer focused very much on isolating the conductors from harmful vibrations, which was achieved by using several layers of damping materials, which are efficient against different frequencies. What is very important, not only for the quality, but also for the repeatability of the production of each piece, all work is done by hand. On the other hand, an important aspect of usability for many of us, is the flexibility that makes placing the cable behind the equipment a pleasure. The cable, like all others in his catalog, is directional, which is indicated by the appropriate arrows on the silver sleeves just before the cable bifurcates into the two „+” and „-” signal wires. Interestingly, the bifurcation itself was carried out in two stages, from the thicker one after the aforementioned sleeve, to the thinner one in the place where the aluminum can in the shape of Tutankhamun’s sarcophagus was used. As for termination, the test version was made on the basis of the flagship spade connectors from the Japanese manufacturer Furutech.

When I plugged the speaker into my system, for natural reasons, confirmed by a much lower price than its predecessor TheRed, I wondered how much worse it would perform compared to it. Will it be more lethargic, directing its steps towards the eulogists of musicality above all else, or maybe sharper, blindly following the trend of slight hyperactivity, which is currently created by many competitors. Literally and figuratively, the cables had a so-called clean slate with me. And that’s good, because it showed himself from a very good side. It did not seek applause by squeezing the last juices from the edges of the sound spectrum, but playing coherently took care of a strong, but controlled blow with the lower bands, a colorful, but legible midrange, and embellished everything with sonorous treble. In addition, there is a special feature, well presented in the domain of quantity, done to achieve the effect of spontaneity of playing – a slight “overclocking” of the drive, which, as I have already mentioned, is currently proposed by many manufacturers. However in this case it is not done in a way that there are no limits to it, but only by drawing a slightly greater attention of the projection of the attack and the energy level that follows it. But please stay calm, in order to achieve this, they acted so skillfully that the length of decay did not suffer. Of course, a minimal quid pro quo could be detected in demanding material, but let us not fool ourselves, taking into account the price of the cable, the matter was almost negligible. Negligible, because our attention was easily drawn to the live yet perfectly placed on stage events. Whether it were the energetic pieces of the undisputed leader of garage music, Nirvana from the album „Nevermind”, or the seemingly calm, but still requiring good energy and drive compilations of Bobo Stenson, such as „Cantando” or „Goodbye”, all kinds of music were served in the aesthetics of the appropriate accentuation of rhythm and collected energy, with the right vitality. Surprisingly, despite the fact that compared to the Furutech wires I owned, I could feel the effect of Polish cables in slightly turning up the emotions all the time, it was not intrusive in the slightest. Just a different, more lively, as I mentioned, currently „trendy” look at music. So safe that the raw guitars and charismatic vocals of the frontman of the rock band, despite the fact that they were boiling with solid aggression, were far from exaggerated, while the aforementioned B. Stenson team profited the fullest from the all the goods TheRay offered, using the clearly visible edge of the virtual entities and the slightly turned up energy perfectly placing them in the space between the loudspeakers. This cable behaved like a chameleon, which easily came out victorious from meetings with any kind of repertoire. And it is not that it embellished every musical material in his own way, it just helped some and did not harm any others. And all that at a reasonable price level, taking into account the above mentioned advantages.

Is the above report from the test process proof that our hero has a chance to be a proposition for the entire population of music lovers? Let me say this. If you expect music full of joy coming from your meticulously configured sets, then by all means yes. WK Audio TheRay breathes a bit of a well-received and, importantly, well controlled kick into them, which, in addition to enjoying the quality of the sound, will allow you to feel the emotions contained in the music and related to timing and pacing more bluntly. Am I exaggerating this? Not at all, as evidenced by my purchase of two-meter high loudspeakers for everyday listening. Without the feeling of a live event we will never understand what the musicians really mean. However, I assure you, you do not have to have such towers at home, because it will be enough to try out the possibilities of Polish cabling. As you can see from the above test, it will turn up things like energy and attack of the sound, but it will still keep common sense. It is a really nice cable.

Jacek Pazio

System used in this test:
Source:
– transport: CEC TL 0 3.0
– streamer: Lumin U2 Mini + switch Silent Angel Bonn N8
– DAC: dCS Vivaldi DAC 2.0
– Master clock: Mutec REF 10 SE-120
– reclocker: Mutec MC-3+USB
– Shunyata Research Omega Clock
– Shunyata Sigma V2 NR
– Preamplifier: Gryphon Audio Pandora
– Power amplifier: Gryphon Audio Apex Stereo
– Loudspeakers: Gauder Akustik Berlina RC-11 Black Edition
– Speaker cables: Furutech Nanoflux-NCF Speaker Cable
IC RCA: Hijiri Million „Kiwami”, Vermouth Audio Reference
IC XLR: Tellurium Q Silver Diamond, Hijiri Milion „Kiwami”, Furutech DAS-4.1
Digital IC: Hijiri HDG-X Milion
Ethernet cable: NxLT LAN FLAME
USB cable: ZenSati Silenzio
Power cables: Hijiri Takumi Maestro, Furutech Project-V1, Furutech NanoFlux NCF, Furutech DPS-4.1 + FI-E50 NCF(R)/ FI-50(R), Hijiri Nagomi, Vermouth Audio Reference Power Cord, Acrolink 8N-PC8100 Performante, Synergistic Research Galileo SX AC
– Table: BASE AUDIO 2
Accessories: Quantum Science Audio Red fuse; Synergistic Research Orange fuse; Harmonix TU 505EX MK II; Stillpoints ULTRA MINI; antivibration platform by SOLID TECH; Harmonix AC Enacom Improved for 100-240V
– Power distribution board: POWER BASE HIGH END, Furutech NCF Power Vault-E
– Acoustic treatments by Artnovion
Analog stage:
– Drive: Clearaudio Concept
– Cartridge: Dynavector DV20X2H
– Phonostage: Sensor 2 mk II
– Eccentricity Detection Stabilizer: DS Audio ES-001
– Tape recorder: Studer A80

Polish distributor: Audiopunkt
Manufacturer: WK Audio
Prices (Europe & USA only)
TheRay sc Basic (with FURUTECH FP 201R plugs): 4 900 € / 2 x 2,5m
TheRay sc Exclusive (with FURUTECH CF 201/202R NCF plugs + wooden box): 5 500 € / 2 x 2,5m

Opinia 1

W związku z trudnymi do zignorowania sygnałami obwieszczającymi nadejście niekoniecznie złotej jesieni a tym samym drastycznym spadkiem ilości słonecznych godzin co jakiś czas zdarza mi się popaść w lekką melancholię i zatopić się w rozważaniach nie tyle nad samym sensem parania się Hi-Fi i High-Endem, co postrzeganiem owych obszarów zarówno przez jednostki w owej „zabawie” uczestniczące, jak i przyglądające się im z bezpiecznej odległości. Z premedytacją użyłem sformułowania „zabawa”, gdyż nieśmiało chciałbym zauważyć, iż to tylko tak Państwa, jak i nasze hobby, więc w pełni dobrowolne i świadome uczestnictwo w nim powinno dawać radość i satysfakcję a nie frustrację i stres. W końcu mówi się, że muzyka łagodzi obyczaje, choć z drugiej strony trudno o lepszy temat do kolejnej świętej wojny jak audio-kable. Niemniej jednak mozolne kompletowanie własnego systemu jest czynnością tyleż intymną, co niespecjalnie nadającą się do wyścigowej kategoryzacji. Nie dość bowiem, że poszczególne składowe zestawiamy ze sobą nawzajem pod własne gusta, to i zazwyczaj nie robimy tego na wyścigi narzucając sobie z góry konkretny deadline. Robimy to bo chcemy i tak długo jak chcemy, więc i nie raz i nie dwa można odnieść wrażenie, że nasze zmagania z materią przypominają zmagania Syzyfa z niesfornym kamieniem. Na potrzeby niniejszego wstępniaka pozwolę sobie ów obszar ludzkiej aktywności porównać do ogrodnictwa, gdzie dysponując własnym kawałkiem „zieleni” działania pielęgnacyjno/naprawcze tak naprawdę nigdy się nie kończą a stan pełnej satysfakcji nie trwa zbyt długo. I właśnie tak jak w ogrodnictwie mamy własnych ulubionych dostawców sadzonek, krzewów, etc., tak i w audio można doszukać się podobnych analogii. I właśnie z grona takowych znanych i lubianych, w dodatku lokalnych źródeł udało nam się pozyskać na testy intrygujący bluszcz, znaczy się jeszcze ciepłe i „pachnące fabryką”, choć zdecydowanie bliższe prawdzie byłoby określenie „manufakturą” przewody głośnikowe. O kim i o czym mowa? O rezydującej w podłódzkim Plichtowie jednoosobowej manufakturze WK Audio i jej najnowszym wypuście – TheRay Speakers.

Czytelnikom niespecjalnie zwracającym uwagę na zazwyczaj dokumentujący nasze wynurzenia wsad fotograficzny spieszę donieść, iż nasz dzisiejszy mroczny obiekt pożądania przyobleczono w dość podobną do The Air błękitną plecionkę, przyozdobiono znanymi z TheRed XLR aluminiowymi mufami i uzbrojono w topowe wtyki Furutecha CF-201R NCF (do wyboru są również banany CF-202R NCF), jakimi mógł pochwalić się TheRed Speakers. Warto jednak zaznaczyć, iż powyższa specyfikacja dotyczy topowej, dostarczanej w drewnianej skrzynce wersji Exclusive, więc jeśli ktoś chciałby nieco ograniczyć wydatki może zdecydować się na opcję Basic, w której znajdzie nieco skromniejsze widły Furutech FP-201R a i na ww. skrzyneczkę raczej nie ma co liczyć.
Jak to już zdążył nas Witek (Witold Kamiński – założyciel i właściciel WK Audio) przyzwyczaić TheRay wykonane są w stu procentach ręcznie z wysokiej czystości miedzi. Przekrój żyły roboczej to 2 mm² a w odróżnieniu od ww. głośnikowych TheRed zamiast osobnego prowadzenia każdego przebiegu, żyły ujemna i dodatnia są ze sobą w odpowiedni sposób splecione. Bardzo duży nacisk został położony na ochronę przewodników przed szkodliwymi dla przesyłu sygnału wibracjami. W kablu zostało zastosowanych kilka materiałów tłumiących wibracje o różnych częstotliwościach a stabilizację geometrii w przeciwieństwie do znanych z czerwonego XLR-a przelotek uzyskano za sprawą autorskiego zaplotu. Z miłych uszom, oczom a przede wszystkim palcom zainteresowanych drobiazgów warto również wspomnieć o niezwykłej wiotkości tytułowego przewodu i to nie tylko przy końcowych, wychodzących z przyozdobionych oznaczeniem modelu i kierunkowości aluminiowych tulei splitterów fragmentach, lecz również na całości wspólnego przebiegu. Nie mniej istotną informacją jest ta z obszaru finansów, gdyż zdobyte podczas prac nad serią TheRed doświadczenie pozwoliło producentowi nad wyraz zauważalnie – w porównaniu do protoplastów, obniżyć cenę TheRay przy zachowaniu walorów sonicznych starszego rodzeństwa.

Choć jak już zdążyłem nadmienić bohaterowie niniejszej recenzji umaszczenie odziedziczyli po zasilającym The Air a aluminiowe mufy zapożyczyły od niedawno u nas goszczących TheRed XLR to śmiem twierdzić, że reprezentując nową linię w plichtowskim portfolio TheRay Speakers ani myślą odżegnywać się od rodzinnych tradycji wyłuskując to, co w nich było najlepszego i tworząc z owego czegoś zupełnie nową jakość. W dodatku jakość wyraźniej korespondującą z ww. interkonektami aniżeli należącymi do czerwonej braci głośnikowcami. Zaskoczeni?
O ile bowiem już TheRed Speakers stawiały na swobodę i dynamikę artykulacji oraz ponadprzeciętną rozdzielczość, nie bojąc się odważnie prezentować skraje pasma, to w XLR-ach można było zauważyć większe dociążenie i energetyczność przekazu. A TheRay Speakers idą w owym energetyzowaniu o krok, bądź nawet dwa dalej, gdyż wystarczyło by z głośników popłynęło „In the Air Tonight” z „Face Value” Phila Collinsa by na własnych trzewiach poczuć możliwości i pełen potencjał posiadanego systemu. Śmiem twierdzić, że moment wpięcia TheRay w mój set był punktem zwrotnym w którym dyżurne Contoury 30 przypomniały sobie, że mają w rodzinie tak zacnych przodków, jak Consequence Ultimate Edition, więc i co nieco z właściwej potęgi „postawionych na głowie” kolosów w ich DNA powinno się zachować. Mało tego, otwartość i rozdzielczość góry oraz komunikatywność średnicy niebezpiecznie zbliżyły się do tych zapamiętanych z modułowych Evidence Master. Przesada? Cóż, nawet jeśli, to stosunkowo niewielka, a że dotycząca li tylko okablowania tym bardziej ciesząca i zadająca po raz kolejny kłam twierdzeniom jakoby kable nie grały. Tak się bowiem dziwnie składa, że TheRay grają i to grają tak, że nie tylko kapcie spadają, co jednostki gustujące w oversizowych wdziankach muszą bacznie uważać, żeby przy wyższych poziomach głośności bielizny im nie wywiało przez nogawkę bądź rękaw. Serio, serio. Warto jednak podkreślić, że nie są to efekty specjalne rodem z hollywoodzkich blockbusterów, gdzie ilość eksplozji, kraks i widowiskowych działań destrukcyjnych prowadzonych na mniejszą bądź większą skalę – począwszy od połamania na głowie interlokutora pamiętającego czasy Ludwika XIV krzesła, po unicestwienie całej planety, przekracza nie tylko zdrowy rozsądek, co bardzo często zdolności percepcyjne większości widzów a jedynie pełne udrożnienie systemowych arterii. Czyli wreszcie zapewnienie pełnego i niezaburzonego przepływu informacji i energii od wzmocnienia do kolumn. Wspominam o tym nie bez przyczyny, gdyż zazwyczaj podkręcenie tempa i wzrost adrenaliny prowadzą do pewnych przerysowań i przejaskrawień i zarazem uproszczeń, gdyż ponad jakość stawiana jest ilość, a tym razem nic takowego nie ma miejsca. Nawet na „9 Sad Symphonies” Kate Nash, która najdelikatniej rzecz ujmując sybilantów słuchaczom nie szczędzi a i realizator niespecjalnie próbował je tonizować, więc jakiekolwiek zabiegi owe składowe uwypuklające i eksponujące są najprostszą metodą nakłonienia słuchacza do zmiany repertuaru. Tymczasem rodzime przewody ograniczyły się jedynie do iście holograficznej materializacji artystki przed nami i zapewnienia nam doznań na miarę prywatnego koncertu z pełną siłą emisji, możnością obserwowania nie tylko każdego ruchu, co wręcz mimiki, lecz z właściwej tego typu wydarzeniom perspektywy a nie pakowania nam jej (artystki, nie perspektywy) na kolana, jakbyśmy byli nie na wspomnianym koncercie a w klubie nocnym.
Zmieniając repertuar na ten zdecydowanie częściej u mnie goszczący, a więc obfitujący w przypominające pracę szlifierki oscylacyjnej riffy, przywodzące na myśl młot pneumatyczny partie basu i perkusji, oraz iście agonalne wrzaski wokalistów z niekłamaną satysfakcją odkryłem, że poziom realizmu mógłby przypaść do gustu niejednemu inkwizytorowi indagującemu przy użyciu wiadomych metod i narzędzi jakiegoś nieszczęśnika w związku z zarzutami o nekromancję, bądź inne bezeceństwa. Bezpardonowość ataku „Call The Devil” Mushroomhead wręcz onieśmielała a co słabsze jednostki wprawiała w stany lękowe wynikające z potęgi i szybkości dobiegających ich uszu kakofonicznych dźwięków. Co jednak najważniejsze w tym pozornym, przypominającym Armagedon chaosie nic a nic nie ginęło, lecz każdy, nawet najdelikatniejszy (najmniej brutalny?) dźwięk miał swoje precyzyjnie zdefiniowane miejsce i czas a wieloplanowość i złożoność kompozycji wydawały się dla miłośników gatunku nader wdzięcznym obszarem poszukiwania dotychczas niezauważonych smaczków. Był to też ewidentny przykład na to, że nawet ciężkie odmiany rocka da się zagrać dobrze, a że nie na wszystkim, to już problem tych, którzy audiofilskość i High-End utożsamiają z windzianymi smętami bazującymi na boleśnie ograniczonym instrumentarium i wypraniu z emocji. A tutaj przekaz od emocji aż kipiał i kopał mocniej niż „Lewy” dla Blaugrany.

W ramach podsumowania pozwolę sobie wybitnie subiektywnie stwierdzić, że WK Audio TheRay Speakers należą do niezwykle prestiżowego i zarazem hermetycznego grona urządzeń i akcesoriów audio, które zwykłem określać mianem niewypinalnych. Czyli takich, które zaaplikowane w dany system usunięte z niego mogą być tylko z bólem zarezerwowanym dla ekstrakcji ósemek, czy też usunięciem płytki paznokcia i to bez znieczulenia. Znaczy się, że teoretycznie się da i można, tylko na miły Bóg po cóż sobie taką krzywdę wyrządzać. Jednostki o tendencjach masochistycznych proszone są o niezabieranie w tym momencie głosu. Dlatego też lojalnie Państwa uprzedzam, że decydując się na wypożyczenie i odsłuch we własnych czterech kątach tytułowych głośnikowców lepiej być przygotowanym tak psychicznie, jak i finansowo na pozostawienie ich na długie lata. W przeciwnym wypadku szukanie zdolnego wypełnić pustkę po TheRay Speakers zamiennika może przerodzić się w iście syzyfową pracę zdolną na długo i zarazem całkowicie pozbawić nas radości płynącej z dalszej zabawy w audio. Mało atrakcyjna perspektywa, nieprawdaż? Czyżbyśmy mieli zatem do czynienia ze swoistym objawieniem i przejawem geniuszu rodzimego wytwórcy? Nie wykluczam takiej ewentualności, tak samo z resztą jak i przekory ze strony Witka, któremu nie mam zamiaru w tym momencie kadzić, lecz raczej podejrzewać, iż z racji wrodzonej przekory postanowił wprowadzić do swego portfolio przewód na wskroś ultra high-endowy, lecz zarazem w cenie na jego „błękitnokrwistość” zupełnie niewskazującej. Dzięki czemu Ci odbiorcy, którzy kierują się przede wszystkim własnym słuchem będą wiedzieli co robić a zarazem czego już przez lata robić nie będą musieli, za to Ci, dla których liczy się przede wszystkim znana „metka”, bądź działa pozycjonowanie li tylko poprzez cenę, która podobno czyni cuda, dalej króliczka gonić nie przestaną. Jednak, żeby była jasność, WK Audio do niczego nie zmusza a jedynie, niczym matrixowy Morpheus, daje do wyboru błękitną i czerwoną kapsułkę a tylko od Państwa zależeć będzie którą wybierzecie …

Marcin Olszewski

System wykorzystany podczas testu
– CD/DAC: Vitus Audio SCD-025 Mk.II
– Odtwarzacz plików: Lumïn U2 Mini + Farad Super3 + Farad DC Level 2 copper cable + Omicron Magic Dream Classic; I-O Data Soundgenic HDL-RA4TB
– Gramofon: Denon DP-3000NE + Denon DL-103R
– Przedwzmacniacz gramofonowy: Tellurium Q Iridium MM/MC Phono Pre Amp
– Selektor źródeł cyfrowych: Audio Authority 1177
– Wzmacniacz zintegrowany: Vitus Audio RI-101 MkII + bezpiecznik Quantum Science Audio (QSA) Violet
– Kolumny: Dynaudio Contour 30 + podkładki Acoustic Revive SPU-8 + kwarcowe platformy Base Audio
– IC RCA: Furutech FA-13S; phono NEO d+ RCA Class B Stereo + Ground (1m)
– IC XLR: Vermöuth Audio Reference; Furutech DAS-4.1
– IC cyfrowe: Fadel art DigiLitz; Harmonic Technology Cyberlink Copper; Apogee Wyde Eye; Monster Cable Interlink LightSpeed 200
– Kable USB: Wireworld Starlight; Vermöuth Audio Reference USB; ZenSati Zorro
– Kable głośnikowe: Signal Projects Hydra + SHUBI Custom Acoustic Stands MMS-1
– Kable zasilające: Esprit Audio Alpha; Furutech FP-3TS762 / FI-28R / FI-E38R; Organic Audio Power + Furutech CF-080 Damping Ring; Acoustic Zen Gargantua II; Furutech Nanoflux Power NCF
– Listwa zasilająca: Furutech e-TP60ER + Furutech FP-3TS762 / Fi-50 NCF(R) /FI-50M NCF(R)
– Gniazdo zasilające ścienne: Furutech FT-SWS-D (R) NCF
– Switch: Silent Angel Bonn N8 + nóżki Silent Angel S28 + zasilacz Farad Super3 + Farad DC Level 2 copper cable; Quantum Science Audio (QSA) Violet & Red + zasilacz Farad Super6 + Farad DC L2-C cable
– Przewody ethernet: In-akustik CAT6 Premium II; Audiomica Laboratory Anort Consequence, Artoc Ultra Reference, Arago Excellence; Furutech LAN-8 NCF; Next Level Tech NxLT Lan Flame
– Platforma antywibracyjna: Franc Audio Accessories Wood Block Slim Platform
– Stolik: Solid Tech Radius Duo 3
– Panele akustyczne: Vicoustic Flat Panel VMT

Opinia 2

Trzeba przyznać, oczywiście z łatwością potwierdzając to ilością testów na naszym portalu, że plichtowski producent WK Audio nie zasypia gruszek w popiele. Chodzi naturalnie o częstotliwość wprowadzania nowych produktów do swojego portfolio. Z prywatnych rozmów z konstruktorem wiem, iż celem jest zaproponowanie klientowi pełnej oferty okablowania w zależności o potencjalnych potrzeb systemu, jednak z mojej strony najistotniejszy jest fakt ciekawego brzmienia każdej konstrukcji. Raz esencjonalnego, innym razem szybkiego i bezkompromisowego, ale za każdym razem brylującego w swojej estetyce. Co tym razem wykombinował w dążeniu do spełnienia najbardziej wyszukanych wymagań często w swoich oczekiwaniach dramatycznie rozkapryszonego klienta? W dzisiejszych czasach pogoni za maksymalnymi przychodami przy minimalnym koszcie produkcji może kogoś to zdziwić, ale nie szukał zysku ponad wszystko, tylko udanej korelacji pomiędzy ceną i jakością, co zaowocowało przygotowaniem stosunkowo przystępnego cenowo kabla głośnikowego WK Audio TheRay. Jak wypadł, postaram się wyłożyć w poniższym tekście.

Ze zdawkowych informacji od producenta wiemy, że tytułowe kable w 100 procentach jako przewodniki wykorzystują wysokiej czystości miedź. Przekrój żyły roboczej w tym przypadku osiąga 2mm². Same przewodniki w odróżnieniu od niedawno testowanego modelu TheRed nie są od siebie odseparowane, tylko skręcone według firmowego splotu. Jeśli chodzi o działania ochronne, producent bardzo mocno skupił się na odizolowaniu przewodników od szkodliwych wibracji, co zrealizował zastosowaniem kilku warstw materiałów tłumiących o różnej częstotliwości działania. Co bardzo istotne nie tylko dla jakości, ale również powtarzalności produkcji każdej sztuki, wszystkie prace wykonywane są ręcznie. Natomiast ważnym aspektem użytkowym dla wielu z nas jest przyjemna w układaniu kabla za sprzętem elastyczność. Kabel jak zresztą wszystkie z tej stajni jest kierunkowy, co oznajmiają stosowne strzałki na srebrnych tulejach tuż przed rozwidleniem się przewodu na dwa sygnały „+” i „-”. Co ciekawe, samo rozwidlenie zostało zrealizowane w dwóch etapach z grubszego po wspomnianej tulei, na cieńszy w miejscu zastosowania aluminiowej puszki w kształcie sarkofagu Tutenchamona. Jeśli chodzi o terminajcję, w wersji testowej wykonano ją na bazie flagowych wideł japońskiego Furutecha.

Gdy wpinałem rzeczonego głośnikowca w swój tor, z naturalnych przyczyn potwierdzanych znacznie niższą ceną od poprzednika w duchu zastanawiałem się, o ile gorzej wypadnie na tle niedawno opiniowanego TheRed. Czy będzie bardziej ospały kierując swoje kroki w stronę piewców muzykalności ponad wszystko, a może ostrawy, aby bezkrytycznie pójść obecnie kreowanym przez konkurencją trendem lekkiej nadpobudliwości. Dosłownie i w przenośni kable miały u mnie tak zwaną czystą kartę. I dobrze, gdyż pokazał się z bardzo dobrej strony. Nie szukał poklasku wyciskaniem ostatnich soków ze skrajów pasma, tylko grając spójnie zadbał o mocne, acz kontrolowane uderzenie dolnym pasmem, barwną, jednak czytelną średnicę, a wszystko okrasił dźwięcznymi wysokimi tonami. Co więcej, cechą szczególną, ale dobrze podaną w domenie ilości w służbie uzyskania efektu spontaniczności grania, była wspominana przeze mnie, obecnie forsowana przez wielu producentów cecha lekkiego podkręcenia drive’u. Jednak nie w myśl „hulaj dusza, piekła nie ma”, tylko za sprawą nieco większego zwrócenia uwagi projekcji na atak i idący za nim poziom energii. Ale spokojnie, aby to osiągnąć, działano na tyle umiejętnie, że nie cierpiał przy tym temat długości wybrzmień. Naturalnie minimalne coś za coś w wymagającym materiale dało się wychwycić, jednak nie oszukujmy się, biorąc pod uwagę cenę kabla sprawa była wręcz pomijalna. Pomijalna, gdyż z łatwością naszą uwagę przykuwały żywo, ale również dobrze usadowione na wirtualnej scenie wydarzenia sesyjne. Czy to energetyczne kawałki niekwestionowanego lidera garażowego grania zespołu Nirvana z płyty „Nevermind”, czy wydawałoby się, że spokojne, ale jednak wymagające utrzymania dobrej energii i drive’u kompilacje Bobo Stensona typu „Cantando”, czy „Goodbye”, wszelkiej maści muzyka podana była w estetyce odpowiedniego akcentowania rytmu i zebranej w sobie energii, przy odpowiedniej witalności. Co zaskakujące, mimo, że na tle posiadanych przeze mnie drutów Furutecha przez cały czas czuć było zaangażowanie polskich kabli w lekkie podkręcanie emocji, w najmniejszym stopniu nie było to nachalne. Ot, inne , bardziej żywe, jak wspomniałem, obecnie „trendy” spojrzenie na muzykę. Na tyle bezpieczne, że surowe gitary i pełen charyzmy wokal frontmena rockowej kapeli mimo, że kipiały solidną agresją, były dalekie od przerysowania, za to przywołany team B. Stensona wykorzystując dobrą krawędź wirtualnych bytów i lekko podkręcone uderzenie ich energią, dzięki temu idealnie ustawiając ich w międzykolumnowej przestrzeni czerpał z dóbr oferowanych przez TheRay pełnymi garściami. Ten kabel zachowywał się jak kameleon, który bez problemu wychodził z tarczą ze spotkania z każdego rodzaju repertuarem. I nie chodzi oto, że na swoja modłę koloryzował każdy materiał muzyczny, tylko jednemu nie szkodził, a innemu pomagał. I to na niewygórowanym jak na powyższe zalety poziomie cenowym.

Czy powyższa relacja z procesu testowego jest dowodem na to, że nasz bohater ma szansę być propozycją dla całej populacji melomanów? Powiem tak. Jeśli oczekujecie muzyki pełnej radości płynącej z Waszych z pietyzmem konfigurowanych zestawów, jak najbardziej. WK Audio TheRay tchnie w nie nieco dobrze odbieranego i co ważne, kontrolowanego kopniaka, co oprócz napawania się jakością brzmienia, pozwoli dosadniej poczuć zawarte w muzyce emocje związane z timingiem i impulsem. Przesadzam z tym ostatnim? Bynajmniej, czego potwierdzeniem jest moje nabycie dwumetrowych kolumn do codziennego słuchania. Bez uczucia zjawisk koncertowych nigdy nie zrozumiemy, o co muzykom tak naprawdę chodzi. Jednak zapewniam, nie musicie takich wież stawiać u siebie, gdyż wystarczy spróbować możliwości polskiego okablowania. Jak wynika z powyższego testu, podkręci aspekty typu: energia i atak dźwięku, jednak zachowa przy tym zdrowy rozsądek. To naprawdę fajny kabelek.

Jacek Pazio

System wykorzystywany w teście:
– transport: CEC TL 0 3.0
– streamer: Lumin U2 Mini + switch Silent Angel Bonn N8
– przetwornik cyfrowo/analogowy: dCS Vivaldi DAC 2.0
– zegar wzorcowy: Mutec REF 10 SE-120
– reclocker: Mutec MC-3+USB
– Shunyata Research Omega Clock
– Shunyata Sigma V2 NR
Przedwzmacniacz liniowy: Gryphon Audio Pandora
Końcówka mocy: Gryphon Audio APEX Stereo
Kolumny: Gauder Akustik Berlina RC-11 Black Edition
Kable głośnikowe: Furutech Nanoflux-NCF Speaker Cable
IC RCA: Hijiri Million „Kiwami”, Vermouth Audio Reference
XLR: Hijiri Milion „Kiwami”, Furutech DAS-4.1, Furutech Project V1
IC cyfrowy: Hijiri HDG-X Milion
Kabel LAN: NxLT LAN FLAME
Kabel USB: ZenSati Silenzio
Kable zasilające: Hijiri Takumi Maestro, Furutech Project-V1, Furutech NanoFlux NCF, Furutech DPS-4.1 + FI-E50 NCF(R)/ FI-50(R), Hijiri Nagomi, Vermouth Audio Reference Power Cord, Acrolink 8N-PC8100 Performante, Synergistic Research Galileo SX AC
Stolik: BASE AUDIO 2
Akcesoria:
– bezpieczniki: Quantum Science Audio Red, Synergistic Research Orange
– antywibracyjne: Harmonix TU 505EX MK II, Stillpoints Ultra Mini
– platforma antywibracyjna Solid Tech
– zasilające: Harmonix AC Enacom Improved for 100-240V
– listwa sieciowa: Power Base High End, Furutech NCF Power Vault-E
– panele akustyczne Artnovion
Tor analogowy:
– gramofon – Clearaudio Concept
– wkładka Dynavector DV20X2H
– przedwzmacniacz gramofonowy RCM Audio The Big Phono
– docisk płyty DS Audio ES-001
– magnetofon szpulowy Studer A80

Dystrybucja: Audiopunkt
Producent: WK Audio
Ceny – wyłącznie dla Europy i USA
TheRay sc Basic (z wtykami FURUTECH FP 201R): 4 900 € / 2 x 2,5m
TheRay sc Exclusive (z wtykami FURUTECH CF 201/202R NCF + wooden box): 5 500 € / 2 x 2,5m