Tag Archives: Zikra Audio Preamplifier

Opinion 1

All audio maniacs, who know me better, probably are aware of my approach to vacuum tube audio. Yes, you can say that I like the presentation they offer. In fact, I might even admire it. However, currently, in the perspective of everyday life, it presents an overly beautiful sound, at least for me. It is a vision of a world of music, which is too sugar-coated – and of course, I only think of well-made devices here. Theoretically, everything is fine, because it is full of essence, palpable and airy, but usually it is lacking one important thing – sometimes to a lesser extent, some times more. To make it easier for you to guess what I mean, I will mention, that it is all about the element that allows you to listen comfortably to both very soft music and rock madness. What am I talking about? It’s probably obvious, I am meaning a good quality lower end. And it is not about quantity of it, because an avalanche is very easy to make, but about its quality, in the sense of reach, energy, well-understood hardness and appropriate resolution. And while until recently the situation seemed hopeless, currently much more often, the designers of tube solutions show that when you have the right knowledge, electrons enclosed in a glass tube are able to stand up to good transistors in many aspects of bass projection. Impossible? Not at all, as I found out again after the recent test of the Destination Audio phonostage – it was a great example of what my tube master should sounds – during the test of today’s hero. Whom, or rather what are we talking about? Well, the brand just started making its way towards our market, but if it keeps doing it in this way – more on that later – I do not have any questions. Ladies and gentlemen, here is a representative of the Danish technical thought, from whose portfolio, thanks to the Olsztyn distributor Prestige Audio, we have received the Zikra Audio Preamplifier, obviously a line preamplifier, which shows that nothing is impossible for a tube.

As befits a high-end design, our hero consists of two separate units. Of course, the main reason for this, is the separation of the adequately worked out power section from the main part of the preamplifier that controls the signal, ensuring the best possible sound results. Their enclosures are typical, flat platforms made of polished aluminum, and the only difference between them is the hidden circuitry inside and the hardware placed on the upper surface. Everything is so well thought out, that despite performing different tasks, and usage of different tubes, both modules are visually very similar to each other. In both cases, series of chokes are hidden in black boxes on the sides and a transformer is centrally mounted in the power supply, while the electron tubes appropriate for each product are mounted between them. When it comes to the equipment of the power supply in any manipulators, then, due to the simple task of feeding the device with life-giving energy, we realize, that it is equipped only with a mains switch on the right side, as well as a fused power supply socket and a cable terminated with a multi-pin plug for connection to the control section. On the other hand, the main preamp section, offers us two control knobs on the front panel – gain and a line input selector, while on the back there is a socket receiving electrical energy from the power supply, XLR signal outputs with separate toggle switches for each channel, and, this time on the upper surface right next to the back panel, a set of RCA inputs and outputs including a phono preamplifier, which is available in RCA version only. This, in a nutshell, is our tested unit. I think you will admit that our hero not only looks impressive, but also shows how you can visually unify two constructions dealing with completely different tasks in an interesting way. Colloquially speaking, I plainly love it.

When the time has come to write a few sentences about the sound of the preamplifier in question, I think that my statement will be very important for the test. If at any point in time, for any reason ever, I would need to deal with vacuum tube designs, in the area of audio pre-amplification the Zikra Audio Amplifier would be one of the very few, if not the only one I would consider – this would naturally depend on the final sound of the rest of the setup. The reason is of course, the aspect of how this type of construction is dealing with the low registers, which I am very insistent about. Does this mean that the rest of the acoustic spectrum is less important to me? Of course absolutely not, but even a moderately knowledgeable audio enthusiast will quite easily be able to create a system, which puts the aesthetics of beauty above everything else in the sound. It will be juicy, pleasant, airy and thus phenomenally palpable, but there will be nothing that would allow you to put something on the player or turntable platter, what comes from both sides of the musical barricade. Of course, such a „pleasure maker” of life will seemingly play everything. But it is one thing to listen to music because it is pretty, yet completely another being exposed to the full range of its unpredictability. And unfortunately, the latter is very much determined by the approach of a given device to the foundations of the sound, being the right proportions of impact, edge and control. It cannot be the boring, soft massage of the your guts, because rock and electronic music really hate it, but it must be skillful dosing of the aforementioned softness alternating with concentrated energy, depending on the material listened to. That is why, from the very beginning, I have been mentioning the issue of good bass reproduction like a mantra. And this ability, so much awaited, was shown to me by the reviewed Danish preamplifier. Personally, I catch it from the first strong chords. I turn on any record, even with slow jazz, and I know if this is what I expect from a good device, especially from an exceptional, extreme High End one. It is about a kind of well-understood hardness of sound, combined with a well-defined energy, especially in the domain of the edge and the signal raise rate, without which, to quote a classic: „It’s nice because it’s nice”, it becomes a sound, which in the long run turns into boredom squared. Fortunately, Zikra mastered this issue in a perfect way, which meant that the testing process did not focus on looking for its advantages, because from the very sonorous and freely presented treble, through the vivid, essential and full of the smallest information midrange, to the low-reaching, fully controlled, energetic and powerful bass, those were beyond the reach of many of the competition’s designs. Instead this review concentrated on controlling my amazement at how brilliantly it competed with a solid state. Just to make sure we understand each other well, I am talking about how well it managed showing different states of my mind while listening to a variety of music. The romantic one and the aggressive one, both in a way that is adequate for each of them, and this is really a feat.
The first very good example to prove the above thesis is the latest AC/DC album „Power Up”. The music is not easy to reproduce, because it not overly well recorded and mastered, but even this kind of recording, when it is presented well, can make skeptics fall in love with it. However, in order for this to happen, it is not enough to warm it up and saturate it so that it is not clamoring anymore, because in such case we will get something like an advertisement for Żywiec beer, where the term „almost” always makes a big difference. Unfortunately, in order to adequately meet the requirements of the aforementioned group, it is necessary to slightly turn up the level of vividness, spice up the whole thing with a pinch of essentiality and energetic, tight and low-reaching, point-like bass. Otherwise, instead of a joyful display of musical rebels, we will get warm noodles à la „Hard rock”. And I do not just mean tuning up the kick drum to make it kick more bluntly, but also the weight of the guitars. Yes, they have to be juicy, but the riffs have to have the right weight and hardness to be able speak to the listener uncompromisingly. And it was exactly how the music of this group, cherished by me since my youth, was presented by the Zikra preamplifier. There was aggression and a corresponding pulse, the former as a result of skillfully shaped clarity, and the latter thanks to well-embedded in the mass, fully controlled energy as feedback of maintaining the rising and falling speed of the sound.
Another, literally and figuratively from the opposite pole, candidate for defending the thesis of the excellent performance of the eponymous construction is Leszek Możdżer’s album „Kaczmarek”, which I often exploit. It seems to be just one instrument, but a very demanding one, and in the case of the virtuoso’s skills, an instrument which is crushing a lot of evaluated system. When it is supposed to enchant, it shimmers with a million aliquots caused by the brushing of the keys by the maestro, lasting forever, like a mist floating between the loudspeakers. But when there is desire to induce some unbridled cavalcade of emotions, out of nowhere real earthquakes come. And while it may seem to be a trivial task, once we collide with this music, and its full spectrum of alternating emotions, from dilemma, through grief, to rage, it turns out that sometimes volatility and enchantment with the flickering of individual notes and a seemingly solid, but too round and not low enough bass, served with the typical aesthetics of a vacuum tube, always beautiful sounding, is not enough, or you may even say something is broken. Am I writing nonsense? Not at all, because even when the upper and middle ranges presented by a given vacuum tube design have good chances to shine, without a proper presentation of the lower octaves, something which also helps the rock musicians, the sound will remain only a substitute to what can be achieved by the fiercely dignified piano, which can sometimes be very subtle while at other times it is breaking down walls with hard and immediate chords. Well rendered in the matter of low registers, it can even corner drums. And I assure you, I don’t mean the sheer level of generated Hertz, but of course the quantity and quality of information contained in the material. This is an evident killer, which was mastered at such level of quality by a tubed device only for the second time in my listening room. How is it possible that this is such a rare feeling? Looking at the huge range of this type of devices on the market, I have no idea. However, if this is the second case, which I had the opportunity to listen to in my audio sanctuary and was a jaw-dropping experience. So we can only be glad that the designers are finally beginning to understand that the electron tube is a technology that allows us to reach the truth in music, and not just something that is supposed to “stigmatize” the sound of the device that uses it.

What will be the punchline of the above text? Well, very telling. The Danish Zikra Audio linear preamplifier supplied by the Olsztyn distributor is so universal thanks to the aesthetics of its presentation that I do not see the slightest problem with winning the hearts of literally every music lover. On the one hand, it offers the advantages of a well-applied tube, i.e. it vibrates beautifully and thus phenomenally illuminates the space of a wide and deep virtual stage, while on the other hand, it is very good at rendering a tight bass, descending to hell. Thanks to this, it easily shows not only a set of emotions associated with romanticism, but also other, often expressive emotions of all kinds of music, and which, in the end, has a very good chance of convincing music lovers from both sides of the barricade – both the eulogist of electron tubes and the thoroughbred admirers of solid state. I know from experience that it is not that easy, because usually in the case of the latter, this are about lower range, I so often mentioned in my description. And since in my opinion the Danes do shine in this aspect, so I am strangely calm when it comes to predicting the target customer.

Jacek Pazio

Opinion 2

In addition to the well-known biggest players, the audio market consists of countless mini and micro manufactures, the lion’s share of which has a chance to appear only among local communities, at least until recently. Of course, usually through word of mouth and/or travelling/moving, or even a pure stroke of luck, some minute percentage of them broke through to the awareness of a wider audience, but still the range of such activities leaves much to be desired. However, now the era of the Internet has arrived, the world has shrunk to the form of the nearest parcel locker, so whether a given device is manufactured just across the border or in Bali, which is mainly associated with holiday destinations, becomes, if not completely irrelevant, then at least a non-critical criterion during the decision-making and purchasing process. And today we are dealing with precisely such an entity, maybe not necessarily exotic, but undoubtedly existing on a micro scale and having a truly underground recognizability. Thanks to the courtesy of Prestige Audio from Olsztyn we are taking a peek at the Danish Zikra Audio, a manufacturer based in the town of Jyllinge, located on the Roskilde Fjord, from which portfolio we have extracted the 2 chasis Preamplifer LCR Riaa Nano X Core Silver Wired tube line preamplifier, the name of which, for the purposes of this text, we will allow ourselves to shorten to “Preamplifier”.

Michael Zingenberg, the man behind Zikra Audio, is an advocate of the most advanced minimalism, so both the design and construction of his products are far from Byzantine splendor and overload with all sorts of complications. However, it focuses on solidity, which guarantees longevity, and thus the chasses are made of polished aluminum. Since the plural has appeared, it is clear that we are dealing with a separated construction, but it does not separate the channels from each other, but the power supply and signal sections. Fortunately, both sections have been unified in terms of design and dimensions, so when placed next to each other, they create a harmonious whole. Thus, we are dealing with polished bases with rows of cuboidal, matte silos running along the side and rear edges, hiding transformers and chokes inside, and an appropriate set of lamps between them. For obvious reasons, resulting from the performed function, the front plate of the power supply was deprived of any manipulators by moving the main switch to the right side, and the power socket and fuse chamber to the back, together with the power cable for the signal module. And in the signal part, the front is decorated with two solid knobs responsible for source selection and volume control, between which the company logo is located.
In the power supply module you will find a transformer powering two 5R4WGA rectifier tubes (GZ34 or 657G), then four double chokes for high voltage and two chokes for the heating voltage. The ground „floats” holding only the neutral point of the transformer through the chokes. Both transformers and chokes are ordered according to Zikra’s specifications from Monolith Magnetics, Belgium. The 200V voltage treated in this way is delivered to the signal module via a 1.5m cable armed with a multi-pin, military type connector. In the preamplifier itself there are additional RC shunts to lower the supply voltage down to approx. 170V. The signal section is the realm of four single triodes EC88010, permalloy transformers and pure silver cabling in a cotton braid, signed by the American company Jupiter. The volume is controlled by a high-end Alps RK50 potentiometer, and there is no capacitor in the signal path.

However, as it happens, the visual qualities, although undeniably important, cannot overshadow the sound issues, and full happiness can only be achieved when they are joined by exemplary ergonomics. And a little ahead of the facts, I dare say that Michael Zingenberg has achieved this ambitious goal. Of course, everyone should evaluate the exterior design on their own, but it’s hard to find fault with anything here. The same goes for ergonomics, which focuses on logic and intuitiveness, and the only thing that is lacking, at least from my point of view, is the descriptions of I/O terminals. But the sound … it automatically evokes memories of the equally underground design of the Audio Tekne TFA 9501, but compared to its Japanese competitor it goes a step or two further in terms of realism and truly holographic resolution. Moreover, under no circumstances should we look for stereotypical features of a tube in its sound, or even worse, we should not go into denial that as an orthodox solid state lover, that what Zikra represents, to put it mildly, would not be our fairy tale. Why? Because we will simply hurt ourselves by excluding the possibility of contact, if not with the absolute, then with a construction that is by all means outstanding. But just to be clear. The Danish preamp sounds extremely transparent and resolving, so that it is closer to the freshness of a spring alpine morning than to the lazy naturalness of a Tuscan afternoon. On the other hand, it is incredibly vital, energetic and free to convey even the biggest sudden jumps in dynamics. However, instead of zooming in on the foreground, turning up the tempo, or blowing up the virtual sources, the tested preamplifier clings on to the facts on one hand, while on the other is so faithful to them that we are dangerously close to the level, where the boundary between participation in a live music event and reproduction ceases to have any meaning. And we do not need polished, ultra-audiophile, gold-pressed albums for such intensity, because even TOOL’s „Fear Inoculum”, which is extremely far from such ambitions, showed the class of the Danish design, releasing both the intricate web of murmurs, whispers and reverbs, usually hidden in the background, as well as the almost infrasound bass rumbles. The effect was simply shocking – on one hand, quite confusing melodic lines and dark atmospheres, and on the other hand, a stunning package of information, the existence of which we could only guess until now. And here we got them not only with surprising intensity and tangibility, but served almost on a silver platter. In addition, this happened without artificial contrast enhancement or equally painful exaggeration. Similarly, on the thrash-metal and madly galloping „Palace For The Insane” by the English band Shrapnel, it was easy to extract individual instrumental parts and, if someone felt like it, follow them easily. However, the key thing was that even during the most breakneck, truly cacophonous accumulation of sounds, there was an exemplary order on the stage, and each sound reaching our ears had its precisely defined place in three-dimensional space, its own time and, most importantly, kept the assigned role in the overarching whole. Therefore, the above-mentioned resolution did not consist of selecting individual components and presenting them to the listener „in bulk”; but by presenting a fully coherent whole, in such a form that every, even the smallest cog in its composition is visible on an equal footing with it, this whole. The key aspect was however, the intimidating differentiation and precision of the lowest frequencies, which could not be attributed with even the slightest tube softening, or thickening of the edges in defining the virtual sources. There was also no question of any drying out of the sound, so if someone was afraid that Zikra, renouncing its undeniable tubeness, was trying to escape into the stereotypical „transistor” sharpness, those people should easily get rid of those fears.
The same goes for the midrange and the highest frequencies, where crystal clarity and vitality reign supreme, so that even on „’Round M: Monteverdi Meets Jazz” by Roberta Mameli’s vocals smoothly transitions from deep timbre and captivating saturation to registers that make wine glasses burst. And it’s not about some kind of excessive offensiveness, but only about the ability to give back the full force of the emission, not a protective withdrawal that makes it „nice and smooth” all the time, but not necessarily true. And as I have already mentioned, Zikra sticks to the truth and conveys only the truth, so if you manage to configure the system in such a way that the other components also exhibit such features, I dare say that after just a few listens to your favorite albums, you will be on very friendly, or even familiar terms with the musicians participating on them.

Maybe the Zikra Audio brand has not known to you at all, and the name 2 Chasis Preamplifer LCR Riaa Nano X Core Silver Wired seemed too long, but just a few dozen minutes with the tested Danish preamplifier in the system will make it clear that it will be extremely difficult for you to find a sparring partner worthy of it. Not only does it shock with its realism, but it is also an extremely silent device, not only among tube competitors, but in global terms, so lovers of high-efficiency loudspeakers should also pay attention to it.

Marcin Olszewski

System used in this test:
Source:
– transport: CEC TL 0 3.0
– streamer: Lumin U2 Mini + switch Silent Angel Bonn N8
– DAC: dCS Vivaldi DAC 2.0
– Master clock: Mutec REF 10 SE-120
– reclocker: Mutec MC-3+USB
– Shunyata Research Omega Clock
– Shunyata Sigma V2 NR
– Preamplifier: Gryphon Audio Pandora
– Power amplifier: Gryphon Audio Apex Stereo
– Loudspeakers: Gauder Akustik Berlina RC-11 Black Edition
– Speaker cables: Furutech Nanoflux-NCF Speaker Cable
IC RCA: Hijiri Million „Kiwami”, Vermouth Audio Reference
IC XLR: Tellurium Q Silver Diamond, Hijiri Milion „Kiwami”, Furutech DAS-4.1
Digital IC: Hijiri HDG-X Milion
Ethernet cable: NxLT LAN FLAME
Power cables: Hijiri Takumi Maestro, Furutech Project-V1, Furutech NanoFlux NCF, Furutech DPS-4.1 + FI-E50 NCF(R)/ FI-50(R), Hijiri Nagomi, Vermouth Audio Reference Power Cord, Acrolink 8N-PC8100 Performante, Synergistic Research Galileo SX AC
– Table: BASE AUDIO 2
– Accessories: Harmonix TU 505EX MK II, Stillpoints ULTRA SS, Stillpoints ULTRA MINI, antivibration platform by SOLID TECH, Harmonix AC Enacom Improved for 100-240V, Harmonix Room Tuning Mini Disk RFA-80i
– Power distribution board: POWER BASE HIGH END
– Acoustic treatments by Artnovion
Analog stage:
– Drive: Clearaudio Concept
– Cartridge: Dynavector DV20X2H
– Phonostage: Sensor 2 mk II
– Eccentricity Detection Stabilizer: DS Audio ES-001
– Tape recorder: Studer A80

Distributor: Prestige Audio
Manufacturer: Zikra Audio
Price: 40 000 €

Technical details
– Tubes: 4 x EC8010; power supply – 2 x GZ34 or 2 x 657G (rectifier)
– Inputs: RIAA (MM), 2 pairs RCA (line)
– Outputs: RCA, XLR
– Frequency response: 12-115 kHz
– Dimensions (W x D x H): 440 x 330 x 210 mm
– Weight: 25 kg + 28 kg (power supply)

Opinia 1

Wszyscy znający mnie bliżej audiomaniacy znakomicie znają moje podejście do lampowych rozwiązań audio. Owszem, spokojnie można stwierdzić iż lubię oferowaną przez nie prezentację. Ba, nawet potrafię się nią zachwycić. Jednak na chwilę obecną codziennym w perspektywie codziennego obcowania, przynajmniej dla mnie, prezentuje nazbyt piękną, bo w przeważającej ilości zbyt mocno polukrowaną wizję świata muzyki – naturalnie mam na myśli udane konstrukcje. Teoretycznie wszystko jest w porządku, bo esencjonalnie, namacalnie i lotnie, jednak zazwyczaj raz mniej, a innym razem bardziej brakuje im jednego. Dla ułatwienia dodam, że chodzi o pierwiastek pozwalający na komfortowe słuchanie i przysłowiowego plumkania i rockowego szaleństwa. O co chodzi? To chyba jasne, że o odpowiedniej jakości dolny zakres. I nie chodzi o jego ilość, bo przysłowiową bułę bardzo łatwo wytworzyć, tylko jakość w rozumieniu zejścia, energii, dobrze rozumianej twardości i odpowiedniej rozdzielczości. I gdy do niedawna sytuacja wydawała się bez wyjścia, coraz częściej konstruktorzy rozwiązań lampowych pokazują, że gdy dysponuje się odpowiednią wiedzą, zamknięte w szklanej bańce elektrony w wielu aspektach projekcji basu są w stanie stawić czoła dobrym tranzystorom. Niemożliwe? Bynajmniej, o czym po niedawnym teście phonostage’a Destination Audio – to był znakomity przykład, jak brzmi mój lampowy wzorzec, kolejny raz przekonałem się podczas testu dzisiejszego bohatera. O kim, a raczej o czym mowa? Cóż, marka dopiero przeciera szklaki na naszym rynku, jednak jeśli robi to w ten sposób – o tym w dalszej części tekstu, nie mam więcej pytań. Panie i panowie, oto przedstawiciel duńskiej myśli technicznej, z portfolio którego, dzięki olsztyńskiemu dystrybutorowi Prestige Audio, w nasze progi trafił pokazujący, że dla lampy nie ma rzeczy niemożliwych przedwzmacniacz liniowy Zikra Audio Preamlifier.

Jak na high end-ową konstrukcję przystało, nasz bohater składa się z dwóch osobnych bytów. Naturalnie głównym powodem jest zapewniające jak najlepsze efekty brzmieniowe oddzielenie odpowiednio rozbudowanej sekcji zasilania od sterującej sygnałem głównej części przedwzmacniacza. Ich obudowy są typowymi, wykonanymi z polerowanego aluminium płaskimi platformami, a różnią je li tylko skryte wewnątrz układy oraz usadowiony na górnej płaszczyźnie osprzęt. Wszystko jest na tyle fajnie przemyślane, że mimo spełniania różnych zadań oprócz zastosowania różnych lamp, obydwa moduły wizualnie są do siebie bardzo podobne. Chodzi o w obydwu przypadkach umieszczenie na bokach serii skrytych w czarnych puszkach dławików oraz centralnie osadzonego w zasilaczu transformatora i aplikację pomiędzy nimi stosownych dla każdego z produktów lamp elektronowych. Jeśli chodzi o wyposażenie manualne zasilacza, z racji prostego zadania nakarmienia urządzenia życiodajną energią został wyposażony jedynie w główny włącznik na prawym boku oraz gniazdo bezpiecznika, zasilania i przewód zakończony wielopinowym wtykiem do połączenia z sekcją sterującą. Natomiast preamp, na froncie oferuje nam dwie gałki sterujące – wzmocnienia i wybór wejścia liniowego, na rewersie gniazdo odbierające energię elektryczną od zasilacza, wyjścia sygnału w standardzie XLR z realizującymi ich wybór dla każdego kanału osobno przełącznikami hebelkowymi oraz na górnej płaszczyźnie tuż przy tylnej ściance zestaw wejść i wyjść z przedwzmacniaczem gramofonowym włącznie w wydaniu RCA. Tak pokrótce prezentuje się nasz punkt zainteresowania. Chyba przyznacie, że nasz bohater prezentuje się nie tylko okazale, to jeszcze pokazuje, jak przy realizacji innych zdań można ciekawie zunifikować wizualnie dwie zajmujące się całkowicie innymi zadaniami konstrukcje. Mówiąc kolokwialnie, ja to najzwyczajniej w świecie kupuję.

Gdy przeszedł czas na kilka strof o brzmieniu rzeczonego przedwzmacniacza, myślę, że bardzo istotnym dlatego testu będzie moje skromne oświadczenie. Otóż jeśli w tym momencie z jakiś powodów miałbym obcować z konstrukcjami lampowymi, w dziale wstępnego wzmacniania sygnału audio Zikra Audio Preamlifier byłby jednym z niewielu, jeżeli nie jedynym – to naturalnie zależałoby od finalnego brzmienia reszty toru – kandydatem do ożenku. Powodem jest oczywiście cały czas mocno artykułowany przeze mnie aspekt radzenia sobie tego rodzaju konstrukcji z niskimi rejestrami. Czy to oznacza, że reszta pasma akustycznego jest dla mnie mniej istotna? Naturalnie nic z tych rzeczy, jednak nawet średnio znający się na rzeczy pasjonat audio spokojnie powoła do życia coś grającego w estetyce piękna ponad wszystko. Będzie soczyście, przez to przyjemnie, lotnie i dzięki temu zjawiskowo namacalnie, jednak zabraknie pierwiastka pozwalającego włożyć do odtwarzacza, czy położyć na talerzu gramofonu czegoś z dwóch stron muzycznej barykady. Oczywiście taki „umilacz” życia pozornie zagra wszystko. Tylko czym innym jest słuchanie muzyki bo jest ładna, a czym innym jest obcowanie z pełną skalą jej nieprzewidywalności. A niestety, ta ostatnia bardzo mocno determinowana jest podejściem danego urządzenia do posadowienia dźwięku w odpowiednich proporcjach uderzenia, krawędzi i kontroli. To nie może być nudne, miękkie masowanie trzewi, bo rock i elektronika tak naprawdę tego nie cierpią, tylko w zależności od słuchanego materiału umiejętne dozowanie wspomnianej miękkości na przemian ze skomasowaną energią. Dlatego też od samego początku jak mantrę wspominam kwestię basu, bowiem taki, jakże bardzo oczekiwany przeze mnie stan pokazał mi opiniowany duński przedwzmacniacz. Osobiście wyłapuję to od pierwszych mocnych akordów. Włączam jakąkolwiek płytę, nawet z plumkającym jazzem i wiem, że to jest to, czego oczekuję od dobrego urządzenia, a tym bardziej od brylującego w segmencie ekstremalnego High Endu. Chodzi o pewnego rodzaju dobrze rozumianą twardość dźwięku, połączoną z dobrze zdefiniowaną w domenie krawędzi i szybkości narastania sygnału esencjonalną energią, bez czego cytując klasyka: „Jest miło, bo jest miło”, co przecież na dłuższą metę staje się nudą do kwadratu. Zikra na szczęście opanowała to zagadnienie w perfekcyjny sposób, co sprawiło, że tak naprawdę proces testowy nie skupiał się na poszukiwaniu zalet, bo te od jakże dźwięcznej i swobodnie prezentowanej góry pasma, przez plastyczną, esencjonalną oraz pełną najdrobniejszych informacji średnicę, po nisko schodzący, w pełni kontrolowany, energetyczny o mocny bas były poza zasięgiem wielu konstrukcji konkurencji, tylko na opanowywaniu zdumienia, jak znakomicie konkurowała z tranzystorem. Tylko żebyśmy się dobrze zrozumieli, mam na myśli radzenie sobie z pokazaniem drastycznie odmiennych w odbiorze stanów mojego umysłu podczas słuchania różnorodnego materiału. Tego romantycznego i tego agresywnego w sposób adekwatny dla każdego z nich, co jest już wyższą szkoła jazdy.
Pierwszym bardzo dobrym przykładem dla udowodnienia powyższej tezy jest najnowsza płyta AC/DC „Power Up”. Muzyka niełatwa do odtworzenia, gdyż zrealizowana bez szału, jednak nawet taka, gdy dobrze ją się zaprezentuje, potrafi rozkochać również sceptyków. Jednak aby to się stało, nie wystarczy ją ocieplić i nasycić, aby nie była krzykliwa, bowiem dostaniemy coś na kształt reklamy piwa Żywiec z określeniem „prawie”, co zawsze czyni wielką różnicę. Niestety chcąc odpowiednio sprostać wymaganiom wspomnianej grupy, należy delikatnie podkręcić poziom plastyki, przyprawić całość szczyptą esencjonalności oraz energetycznym, zwartym i nisko schodzącym, jakby punktowym basem. Inaczej zamiast radosnego popisu muzycznych buntowników dostaniemy ciepłe kluski à la „Hard rock”. I nie mam na myśli jedynie podkręcania ekspresji stopy perkusji, żeby dosadniej kopała, tylko również wagę gitar. Owszem, mają być soczyste, ale riffy muszą mieć odpowiednią wagę i twardość, aby bezkompromisowo przemówić do słuchacza. I w takim stylu tę od młodzieńczych lat hołubioną przez mnie formację pokazał przedwzmacniacz Zikra. Była agresja i odpowiedni plus, tylko ta pierwsza jako wynik umiejętnie ukształtowanej wyrazistości, a ten drugi dzięki dobrze osadzonej w masie, w pełni kontrolowanej energii jako feedback utrzymania szybkości narastania i wygaszania dźwięku.
Innym, dosłownie i w przenośni z przeciwnego bieguna kandydatem na obronę tezy znakomitego występu tytułowej konstrukcji jest nierzadko eksploatowany przeze mnie krążek Leszka Możdzęra „Kaczmarek”. Niby jeden, ale jakże wymagający, a w przypadku umiejętności wirtuoza miażdżący sporo ocenianych zestawów instrument. Kiedy ma czarować, mieni się milionem wywołanych muskaniem klawiszy, trwających w nieskończoność, niczym mgła unoszących się bezwiednie pomiędzy kolumnami sonicznych alikwot. W przypadku chęci wywołania jakiej nieokiełznanej kawalkady emocji zaś, nie wiadomo jakim cudem, natychmiast wywołuje istne trzęsienia ziemi. I gdy wydawałoby się, że to banalne zadanie, gdy raz zderzymy się z tym materiałem w pełnym spektrum zawartych w nim, na przemian targających sobą emocji od rozterki, przez żal, po wściekłość, okazuje się, że czasem lotność, czarowanie migotaniem pojedynczych nut i pozornie solidny, ale nazbyt krągły i zachowawczy w kwestii zejścia bas, podane z typową estetyką zawsze pięknej brzmieniowo lampy to za mało, aby nie powiedzieć ułomnie. Bredzę? Bynajmniej, gdyż jeśli nawet górny i środkowy zakres w wydaniu jakiejkolwiek konstrukcji lampowej mają dużą szansę pokazać się z dobrej strony, to bez pomagającego również poczynaniom rockmenów odpowiedniego pokazania dolnego zakresu będzie to tylko namiastka, co potrafi zdziałać raz filigranowy w brzmieniu, a innym razem burzący mury twardymi i natychmiastowymi akordami, piekielnie dostojny fortepian. Dobrze oddany w materii niskich rejestrów potrafi zagonić w kozi róg nawet perkusję. I zapewniam, nie chodzi mi o sam poziom wygenerowanych Hertz-ów, tylko naturalnie ilość i jakość zawartych w materiale informacji. To jest ewidentny kiler, z którym już drugi raz w ostatnim czasie na takim poziomie jakości bez problemu poradziła sobie u mnie konstrukcja ze szklanymi bańkami. Jak to możliwe, że to takie rzadkie uczucie? Patrząc na ogrom oferty tego typu urządzeń na rynku, nie mam pojęcia. Jednak jeśli to już kolejny taki przypadek, jaki z tak zwanym opadem szczęki zaliczyłem w okowach swojego muzycznego sanktuarium, to tylko się cieszyć, że wreszcie konstruktorzy zaczynają rozumieć, iż lampa elektronowa to tylko technologia pozwalająca dotrzeć do prawdy w muzyce, a nie coś co ma stygmatyzować brzmienie wykorzystującego ją urządzenia.

Jaka będzie puenta powyższego słowotoku? Cóż, bardzo wymowna. Otóż dostarczony przez olsztyńskiego dystrybutora duński przedwzmacniacz liniowy Zikra Audio dzięki estetyce prezentacji jest na tyle uniwersalny, że nie widzę najmniejszego problemu zaskarbienia przezeń serc dosłownie każdego melomana. Z jednej strony oferuje zalety dobrze zaaplikowanej lampy, czyli pięknie wibruje i przez to zjawiskowo rozświetla przestrzeń szerokiej i głębokiej wirtualnej sceny, natomiast z drugiej bardzo mocno pilnuje się w oddaniu zwartego, pełnego zadzioru i schodzącego do piekieł basu. Dzięki temu z łatwością pokazuje nie tylko pełen romantyzmu, ale również ekspresji pakiet emocji każdego rodzaju muzyki, co finalnie ma bardzo duże szanse przekonać do siebie melomanów z obydwu stron barykady – tak piewcę lamp elektronowych, jak i rasowego wielbiciela krzemu. Z doświadczenia wiem, że to nie takie łatwe, gdyż zazwyczaj u tych drugich sprawa rozbija się o tak często wspominany w moim opisie dolny zakres. A, że w tym paśmie w moim odczuciu Duńczycy wręcz brylują, w kwestii typowania docelowego klienta jestem dziwnie spokojny.

Jacek Pazio

Opinia 2

Oprócz wszem i wobec znanych największych graczy rynek audio składa się z bezliku mini i mikro manufaktur, których lwia część do niedawna miała szanse zaistnieć jedynie wśród lokalnych społeczności. Oczywiście zazwyczaj poprzez pocztę pantoflową i / lub podróże/przeprowadzki, czy wręcz łut szczęścia jakiś ich promil przebijał się do świadomości szerszego grona odbiorców jednak nadal zasięgi takich działań pozostawiały wiele do życzenia. Nastała jednak era Internetu, świat skurczył się do postaci najbliższego paczkomatu, więc to, czy dane urządzenie produkowane jest tuż za miedzą, czy też na kojarzącej się głównie z wakacyjnymi destynacjami Bali staje się jeśli nie zupełnie nieistotnym, to przynajmniej mało krytycznym kryterium podczas procesu decyzyjno – zakupowego. I właśnie z takim, może niekoniecznie egzotycznym, acz niewątpliwie egzystującym w osobowym rozmiarze mikro i iście undegroundowej rozpoznawalności bytem przyszło nam się, dzięki uprzejmości olsztyńskiego Prestige Audio, zmierzyć. Mowa bowiem o duńskiej, mającej swą siedzibę w położonym nad Roskilde Fjord miasteczku Jyllinge manufakturze Zikra Audio, z której to portfolio wyłuskaliśmy lampowy przedwzmacniacz liniowy 2 Chasis Preamplifer LCR Riaa Nano X Core Silver Wired, którego nazwę na potrzeby niniejszej epistoły pozwolimy sobie skrócić do samego Preamplifier-a.

Stojący za Zikra Audio Michael Zingenberg jest orędownikiem możliwie daleko posuniętego minimalizmu, więc zarówno design, jak i budowa jego produktów dalekie są od bizantyjskiego przepychu i przeładowania wszelakiej maści komplikacjami. Stawia jednak na gwarantującą długowieczność solidność a tym samym korpusy są z polerowanego aluminium. Skoro pojawiła się liczba mnoga, to jasnym jest, iż mamy do czynienia z konstrukcją dzielona, lecz nie polegającą na odseparowaniu od siebie kanałów, lecz jedynie sekcji zasilania od sygnałowej. Całe szczęście obie sekcje zunifikowano tak pod względem designu, jak i gabarytów, więc ustawione obok siebie tworzą harmonijną całość. Mamy zatem do czynienia z polerowanymi bazami z biegnącymi wzdłuż krawędzi bocznych i tylnej rzędami prostopadłościennych matowych silosów kryjących w swych wnętrzach transformatory i dławiki a pomiędzy nimi stosowny zestaw lamp. Z oczywistych, wynikających z pełnionej funkcji, względów płytę czołową zasilacza pozbawiono jakichkolwiek manipulatorów przenosząc na prawy bok włącznik główny a na zaplecze gniazdo zasilające i komorę bezpiecznika, oraz przewód zasilający dla modułu sygnałowego. A w części sygnałowej front zdobią dwie solidne gałki odpowiedzialne za wybór źródła i regulację głośności pomiędzy którymi umieszczono formowy logotyp.
W module zasilacza znajdziemy transformator zasilający dwie lampy prostownicze 5R4WGA (GZ34 lub 657G) następnie cztery podwójne dławiki dla wysokiego napięcia i dwa dławiki dla napięć żarowych. Uziemienie „pływa” i poprzez dławiki trzyma się jedynie punktu neutralnego transformatora. Zarówno transformatory jak i dławiki są zamawiane zgodnie ze specyfikacją Zikry w belgijskim Monolith Magnetics. Tak uzdatnione napięcie 200V trafia do modułu sygnałowego 1,5m przewodem uzbrojonym w wielopinowe militarne złącze. W samym przedwzmacniaczu znajdują się dodatkowe boczniki RC obniżające napięcie zasilania. do ok. 170V. Sekcja sygnałowa to już królestwo czterech pojedynczych triod EC88010, permalloyowych transformatorów i okablowania z czystego srebra w bawełnianym oplocie sygnowanego przez amerykańskiego Jupitera. Za regulację głośności odpowiada high-endowy potencjometr Alps RK50 a w ścieżce sygnałowej nie ma żadnego kondensatora.

Jak to jednak bywa walory wizualne, choć niezaprzeczalnie istotne, nie mogą przesłaniać kwestii brzmieniowych a pełnię szczęścia można osiągnąć w momencie, gdy dołączy do nich wzorowa ergonomia. I nieco uprzedzając fakty śmiem twierdzić, że Michael Zingenberg ów ambitny cel osiągnął. Oczywiście ocenę projektu plastycznego każdy powinien dokonać we własnym zakresie, niemniej jednak trudno się tu do czegokolwiek przyczepić. Podobnie z ergonomią, która stawia na logikę i intuicyjność a jedyne, czego przynajmniej z mojego punktu widzenia brakuje, to opisów terminali we/wyjściowych. Za to brzmienie … niejako z automatu przywołuje wspomnienia równie undergroundowej konstrukcji Audio Tekne TFA 9501, lecz w porównaniu z japońskim konkurentem pod względem realizmu i iście holograficznej rozdzielczości idzie o krok, bądź nawet dwa dalej. Ponadto pod żadnym pozorem na tym pułapie jakościowym nie należy się w jego brzmieniu doszukiwać stereotypowych cech poczciwej lampy, czy co gorsza iść w zaparte, że jako ortodoksyjny tranzystorowiec na pewno to, co Zikra reprezentuje najdelikatniej rzecz ujmując nie jest z naszej bajki. Czemu? Bo po prostu zrobimy sobie krzywdę wykluczając możliwość zetknięcia jeśli nie z absolutem, co z konstrukcją ze wszech miar wybitną. Żeby jednak była jasność. Duński preamp gra szalenie transparentnie i rozdzielczo i to na tyle, że bliżej mu do rześkości wiosennego alpejskiego poranka aniżeli rozleniwiającej naturalności toskańskiego popołudnia. Jest za to niesamowicie witalny, energetyczny i swobodny w oddawaniu nawet największych i gwałtownych skoków dynamiki. Zamiast jednak przybliżać pierwszy plan, podkręcać tempo, czy rozdmuchiwać źródła pozorne tytułowy przedwzmacniacz z jednej strony kurczowo trzyma się faktów, lecz z drugiej jest im w takim stopniu wierny, że niebezpiecznie zbliżamy się do poziomu, gdzie granica pomiędzy uczestnictwem w jakimś wydarzeniu muzycznym na żywo a reprodukcją przestaje mieć jakiekolwiek znaczenie. I wcale do takiej intensywności nie potrzebujemy wymuskanych ultra-audiofilskich, tłoczonych na złocie albumów, gdyż nawet szalenie daleki od takowych ambicji „Fear Inoculum” TOOL-a pokazał klasę duńskiej konstrukcji uwalniając zarówno zazwyczaj ukrytą na dalszych planach misterną pajęczynę szmerów szeptów i pogłosów, jak i niemalże infradźwiękowe tąpnięcia basu. Efekt był wręcz porażający – z jednej strony dość zagmatwane linie melodyczne i dość mroczne klimaty a z drugiej oszałamiający pakiet informacji, których istnienia do tej pory istnienia jedynie mogliśmy domniemywać. A tu dostaliśmy je nie dość, że z zaskakującą intensywnością i namacalnością, to jeszcze podane niemalże że na srebrnej tacy. W dodatku bez sztucznego podbicia kontrastu i równie bolesnego przejaskrawienia. Podobnie na thrashowym i szaleńczo galopującym „Palace For The Insane” angielskiej formacji Shrapnel bez trudu dało się wyekstrahować poszczególne parte instrumentalne i jeśli tylko kogoś naszła ochota niezobowiązująco za nimi podążać. Jednak kluczowe było to, że nawet podczas najbardziej karkołomnych, iście kakofonicznych spiętrzeń dźwięków na scenie panował wzorcowy ład a każdy dobiegający naszych uszu dźwięk miał swoje precyzyjnie określone miejsce w trójwymiarowej przestrzeni, swój czas i co najważniejsze rolę, jaką pełnił w nadrzędnej całości. W związku z powyższym wspomniana wcześniej rozdzielczość nie polegała na wyselekcjonowaniu poszczególnych składowych i przedstawieniu ich słuchaczowi „luzem”. Lecz przedstawieniu w pełni spójnej i koherentnej całości, lecz w takiej formie, by każdy, nawet najmniejszy trybik wchodzący w jej skład był widoczny na równi z nią, ową całością. Kluczowym jednak był fakt wprost onieśmielającego zróżnicowania i precyzji najniższych składowych, którym nie sposób było przypisać nawet odrobiny lampowego zmiękczenia, czy chociaż delikatnego pogrubienia krawędzi definiujących źródła pozorne. Nie było również mowy o jakimkolwiek osuszeniu, czy też osuszeniu, więc jeśli ktoś obawiał się, ze Zikra odżegnując się od swej niezaprzeczalnej lampowości próbuje uciekać w stereotypową „tranzystorową” ostrość, to może spokojnie owych lęków się wyzbyć.
Podobnie sprawy mają się ze średnicą i najwyższymi składowymi, gdzie króluje krystaliczna czystość i witalność dzięki czemu nawet na „’Round M: Monteverdi Meets Jazz” wokal Roberty Mameli płynnie przechodzi z głębokiej barwy i urzekającego wysycenia do rejestrów przy których pękają kieliszki do wina. I wcale nie chodzi tu o jakąś ponadnormatywną ofensywność a jedynie zdolność oddania pełnej siły emisji a nie asekuracyjnego wycofania sprawiającego, że cały czas jest „ładnie i miło”, acz niekoniecznie prawdziwie. A jak już zdążyłem wspomnieć Zikra prawdy się trzyma i prawdę przekazuje, więc jeśli tylko uda się Państwu tak skonfigurować system, by i pozostałe jego składowe takie cechy wykazywały, to śmiem twierdzić, że już po kilku odsłuchach ulubionych krążków powinniście być z udzielającymi się na nich muzykami jeśli nie na „ty”, to w nader przyjacielskich relacjach.
Może i marka Zikra Audio niewielu z Państwa cokolwiek do tej pory mówiła a nazwa 2 Chasis Preamplifer LCR Riaa Nano X Core Silver Wired wydaje się nazbyt długa, lecz wystarczy zaledwie kilka kwadransów z tytułowym, duńskim przedwzmacniaczem w systemie a jasnym stanie się, że szalenie trudno będzie znaleźć Wam godnego mu sparingpartnera. Nie dość bowiem, że poraża realizmem, to przy okazji jest niezwykle cichym urządzeniem i to nie tylko wśród lampowego towarzystwa, lecz w ujęciu globalnym, więc i miłośnicy wysokoskutecznych kolumn powinni zwrócić na niego uwagę.

Marcin Olszewski

System wykorzystywany w teście:
– transport: CEC TL 0 3.0
– streamer: Lumin U2 Mini + switch Silent Angel Bonn N8
– przetwornik cyfrowo/analogowy: dCS Vivaldi DAC 2.0
– zegar wzorcowy: Mutec REF 10 SE-120
– reclocker: Mutec MC-3+USB
– Shunyata Research Omega Clock
– Shunyata Sigma V2 NR
Przedwzmacniacz liniowy: Gryphon Audio Pandora
Końcówka mocy: Gryphon Audio APEX Stereo
Kolumny: Gauder Akustik Berlina RC-11 Black Edition
Kable głośnikowe: Furutech Nanoflux-NCF Speaker Cable
IC RCA: Hijiri Million „Kiwami”, Vermouth Audio Reference
XLR: Tellurium Q Silver Diamond, Hijiri Milion „Kiwami”, Furutech DAS-4.1
IC cyfrowy: Hijiri HDG-X Milion
Kabel LAN: NxLT LAN FLAME
Kable zasilające: Hijiri Takumi Maestro, Furutech Project-V1, Furutech NanoFlux NCF, Furutech DPS-4.1 + FI-E50 NCF(R)/ FI-50(R), Hijiri Nagomi, Vermouth Audio Reference Power Cord, Acrolink 8N-PC8100 Performante, Synergistic Research Galileo SX AC
Stolik: BASE AUDIO 2
Akcesoria:
– bezpieczniki: Quantum Science Audio Red, Synergistic Research Orange
– antywibracyjne: Harmonix TU 505EX MK II, Stillpoints ULTRA MINI
– platforma antywibracyjna SOLID TECH
– zasilające: Harmonix AC Enacom Improved for 100-240V
– listwa sieciowa: POWER BASE HIGH END, FURUTECH e-TP80 ES NCF
– panele akustyczne Artnovion
Tor analogowy:
– gramofon – Clearaudio Concept
– wkładka Dynavector DV20X2H
– przedwzmacniacz gramofonowy RCM Sensor 2 mk II
– docisk płyty DS Audio ES-001
– magnetofon szpulowy Studer A80

Dystrybucja: Prestige Audio
Producent: Zikra Audio
Cena: 40 000 €

Dane techniczne
– Lampy: 4 x EC8010; zasilacz – 2 x GZ34 lub 2 x 657G (prostownicze)
– Wejścia: 1 para RIAA (MM), 2 pary RCA (liniowe)
– Wyjścia: Para RCA, para XLR
– Pasmo przenoszenia: 12-115 kHz
– Wymiary (szer. x gł. x wys.): 440 x 330 x 210 mm
– Waga: 25 kg + 28 kg (zasilacz)